Το πρόβλημα της Γαλλίας δεν είναι οι Εκλογές. Είναι ο Σοσιαλισμός. Μια προειδοποίηση προς όλους
Άρθρο του Daniel Lacalle για το dlacalle.com

Μετά τις Ευρωεκλογές, το French credit default swap εκτινάχθηκε σε ρεκόρ 39 μονάδων μετά το 2020. Πολλοί σχολιαστές κατηγορούν την άνοδο του Rassemblement National για την αναταραχή στην αγορά, η οποία έστειλε όλα τα spreads της Ευρωζώνης υψηλότερα. Ωστόσο, τίποτε από αυτά δεν θα είχε συμβεί εάν το χρέος της Γαλλίας ήταν χαμηλό, τα δημοσιονομικά ήταν ισχυρά και οι οικονομίες της ζώνης του ευρώ απολάμβαναν υγιή οικονομική ανάπτυξη.
Η Γαλλία είναι το παγκόσμιο πρότυπο του κρατισμού. Ο ίδιος κρατισμός που ορισμένοι πολιτικοί προσπαθούν να επιβάλουν στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει καταστρέψει οικονομικά τη Γαλλία, μια θαυμάσια χώρα με εξαιρετικό ανθρώπινο κεφάλαιο και εξαιρετικούς επιχειρηματίες.
Η Γαλλία δεν είχε ποτέ λιτότητα. Έχει τη μεγαλύτερη κυβέρνηση στον κόσμο σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας. Οι κυβερνητικές δαπάνες σε σχέση με το ΑΕΠ ξεπερνούν το 58%, το υψηλότερο ποσοστό στον κόσμο. Τα συνδικάτα είναι εξαιρετικά ισχυρά. Η ικανότητά τους να οργανώνουν παραλυτικές απεργίες τους δίνει ένα επίπεδο οικονομικής δύναμης που υπερβαίνει κατά πολύ την πραγματική τους εκπροσώπηση. Το κράτος της Γαλλίας είναι τόσο μεγάλο που ο δημόσιος τομέας απασχολεί 5,3 εκατομμύρια άτομα (21,1% του ενεργού πληθυσμού), μια αναλογία δημοσίων υπαλλήλων προς κατοίκους 70,9/1.000, σύμφωνα με τη Eurostat. Η Γαλλία έχει ένα από τα υψηλότερα φορολογικά συστήματα στον ΟΟΣΑ. Στη Γαλλία, ο φόρος εισοδήματος και οι εργοδοτικές εισφορές κοινωνικής ασφάλισης αντιπροσωπεύουν μαζί το 82% της συνολικής φορολογικής σφήνας, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ. Οι φορολογικοί συντελεστές των εταιρειών στη Γαλλία είναι επίσης εξαιρετικά υψηλοί, στο 26,5%, ενώ οι εταιρείες με κέρδη άνω των 500.000 ευρώ πληρώνουν συντελεστή 27,5%. Οι κανονισμοί για την αγορά εργασίας στη Γαλλία είναι τόσο περιοριστικοί ώστε ο αριθμός των εταιρειών με σαράντα εννέα υπαλλήλους είναι 2,4 φορές υψηλότερος από εκείνον των εταιρειών με πενήντα υπαλλήλους, κυρίως λόγω των σημαντικών επιβαρύνσεων που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις μόλις φτάσουν το όριο των πενήντα υπαλλήλων. Σύμφωνα με το Bloomberg, μια εταιρεία με 50 εργαζόμενους πρέπει να δημιουργήσει "τρία συμβούλια εργαζομένων, να εισαγάγει την κατανομή των κερδών και να υποβάλει σχέδια αναδιάρθρωσης στα συμβούλια, εάν η εταιρεία αποφασίσει να απολύσει εργαζόμενους για οικονομικούς λόγους".
A NEW EUROPEAN DEBT CRISIS?
https://www.youtube.com/watch?v=dfedfvamc00
Αν είστε Κεϋνσιανός κρατιστής, πρέπει να σας τρέχουν τα σάλια. Τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά παραπέμπουν σε μια τέλεια σοσιαλιστική κοινωνία, ένα τεράστιο κράτος, εξαιρετικά υψηλούς και προοδευτικούς φόρους και ένα τεράστιο κοινωνικό δίκτυο. Θα πρέπει να είναι η βέλτιστη οικονομία. Ή μήπως όχι;
Λοιπόν, όχι. Η Γαλλία βρίσκεται σε οικονομική στασιμότητα εδώ και δεκαετίες- δεν έχει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, και η δυσαρέσκεια είναι πλέον ο κανόνας. Οι επιχειρήσεις και οι φορολογούμενοι έχουν κουραστεί από την αφαίμαξη των πόρων τους, και το σύστημα επιδοτήσεων έχει δημιουργήσει μια ομάδα εξαρτημένων και οργισμένων πολιτών που αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι και δυσκολεύονται να κατανοήσουν την κατάστασή τους. Το πολυδιαφημισμένο κοινωνικό κράτος απέτυχε επειδή η τεράστια μηχανή επιδοτήσεων και δαπανών αγνόησε τον οικονομικό υπολογισμό, καθιστώντας τη χώρα έναν εφιάλτη για τους δημιουργούς θέσεων εργασίας και πλούτου, καθώς και έναν εφιάλτη για όσους αναζητούν ένα κοινωνικό δίχτυ που παρέχει ευκαιρίες. Η Γαλλία απέδειξε ότι η υπόσχεση της σοσιαλιστικής αναδιανομής δημιουργεί μόνο στασιμότητα. Παρά τους ισχυρισμούς της για εξαιρετικά χαμηλή ανισότητα, με συντελεστή Gini 31,5%, είναι μία από τις Ευρωπαϊκές χώρες με το υψηλότερο επίπεδο δυσαρέσκειας, ανασφάλειας και παγιωμένης εξαθλίωσης μεταξύ των πολιτών που σαπίζουν σε γκέτο.
Ο Σοσιαλισμός αγνοεί πάντοτε τον οικονομικό υπολογισμό και την ανάγκη προώθησης της ανάπτυξης και του πλούτου για την επίτευξη προόδου. Όταν η διατήρηση ενός διογκωμένου κράτους και η αναδιανομή γίνονται οι μοναδικοί στόχοι, η οικονομία λιμνάζει και όλοι θυμώνουν.
Το πρόβλημα της Γαλλίας εκτείνεται πέρα από αυτές τις εκλογές. Οι ψηφοφόροι έχουν την επιλογή να αποφασίσουν μεταξύ κρατισμού, περισσότερου κρατισμού ή απόλυτου κομμουνισμού. Συναρπαστικό.
AMERICA WARNING. The Coming US Budget Disaster
https://www.youtube.com/watch?v=82sMqaotpYo
Δεκαετίες βασανιστικών φοροεπιδρομών και λανθασμένων μεταναστευτικών πολιτικών, οι οποίες αποξένωσαν ακόμη και όσους έγιναν δεκτοί στη χώρα, έχουν αφήσει τους φορολογούμενους εξαντλημένους και τους νομοταγείς πολίτες τρομοκρατημένους. Η οικονομία βιώνει χαμηλή ή καθόλου ανάπτυξη και φθίνουσα αύξηση της παραγωγικότητας, με αποτέλεσμα την εξασθενημένη αύξηση των πραγματικών μισθών, την αυξημένη ανασφάλεια και την εξοντωτική φορολογία. Τι διαβάζετε στα μέσα ενημέρωσης; "Η απειλή είναι η ακροδεξιά". Όχι, η απειλή είναι ο κρατισμός.
Σύμφωνα με το Bloomberg, καμία από τις τρεις πιθανές εναλλακτικές λύσεις της κυβέρνησης δεν θα μειώσει το χρέος ή θα περιορίσει το έλλειμμα. Καμία από αυτές δεν θα αντιμετωπίσει το διογκωμένο μέγεθος της κυβέρνησης. Δύο θέλουν ακόμη μεγαλύτερο κρατικό έλεγχο της οικονομίας, ενώ μία θέλει χαμηλότερους φόρους ως τη μόνη εμφανή φιλοαναπτυξιακή πολιτική. Ωστόσο, αυτές οι μειώσεις φόρων είναι απίθανο να προσελκύσουν μεγάλη δραστηριότητα όταν τα διοικητικά και γραφειοκρατικά βάρη συνεχίζουν να επιβαρύνουν την οικονομία.
Η Γαλλία έχει τη δυνατότητα να γίνει παγκόσμιος οικονομικός ηγέτης. Διαθέτει το ταλέντο, το επιχειρηματικό πνεύμα και την επιχειρηματική τεχνογνωσία για να δημιουργήσει παγκόσμιους ηγέτες. Ωστόσο, το σύστημα απλώς τους διώχνει από τη χώρα. Πολλοί από τους λαμπρότερους της Γαλλίας έχουν μεταναστεύσει σε άλλα έθνη όπου μπορούν να ευδοκιμήσουν. Δυστυχώς, η πολιτική ελίτ είναι εξαιρετικά ευτυχής κρατώντας τους λεγόμενους κρατικούς πρωταθλητές γεμάτους με πολιτικούς και μια μικρή ομάδα κολλητών τομέων που φοβούνται πολύ να υψώσουν τη φωνή τους ενάντια στο διογκωμένο κράτος, επειδή θα μπορούσαν να υποστούν την οργή της κυβέρνησης. Μια επίλεκτη φυλή διανοουμένων και γενναίων επιχειρηματιών προσπαθούν να αλλάξουν το σύστημα εκ των έσω και δυστυχώς αποτυγχάνουν.
Το μάθημα που μπορούμε να πάρουμε από τη Γαλλία είναι ότι η προσπάθεια για σοσιαλισμό δεν λειτουργεί ποτέ και όταν τα καταστροφικά αποτελέσματα είναι εμφανή, είναι σχεδόν αδύνατο να διορθωθεί το πρόβλημα. Η Γαλλία είναι ένα τεράστιο πρόβλημα στην Ευρωζώνη και η ΕΚΤ δεν μπορεί να το συγκαλύψει. Αλλά μην νομίζετε ότι αυτό είναι ένα μοναδικό παράδειγμα. Η Γαλλία είναι πλέον η κορυφή του παγόβουνου. Το καταστροφικό Ταμείο της ΕΕ για την επόμενη γενιά και μια κουφή Ευρωπαϊκή Επιτροπή καλύπτουν σήμερα τα πολύ χειρότερα διαρθρωτικά ζητήματα στην Ισπανία και σε άλλα κράτη της Ευρωζώνης.
Η Γαλλία δείχνει γιατί κανείς δεν πρέπει να δοκιμάσει τον σοσιαλισμό. Η Ευρωζώνη δείχνει γιατί κανείς δεν πρέπει να μιμηθεί το κρατικιστικό μοντέλο που επιβάλλουν οι Γάλλοι πολιτικοί.