Άρθρο του Jon Miltimore για το Foundation for Economic Education

 Ο Javier Milei πήγε στο Davos για να συμμετάσχει στην 54η ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) την περασμένη εβδομάδα.

Οι παρευρισκόμενοι στις συναντήσεις -που συχνά λοιδορούνται ως παγκόσμιες ελίτ που απολαμβάνουν τη μεγαλοπρέπεια, τα προνόμια και την πολυτέλειά τους, καθώς προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα παγκόσμια προβλήματα με κολεκτιβιστικές λύσεις- έλαβαν ένα τρανταχτό μήνυμα από τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο της Αργεντινής: εσείς είστε το πρόβλημα.

"Σήμερα βρίσκομαι εδώ για να σας πω ότι ο Δυτικός κόσμος κινδυνεύει", είπε ο Milei στις προετοιμασμένες δηλώσεις του. "Και κινδυνεύει επειδή εκείνοι που υποτίθεται ότι πρέπει να υπερασπιστούν τις αξίες της Δύσης συνδιαλέγονται με ένα όραμα για τον κόσμο που οδηγεί αναπόφευκτα στον σοσιαλισμό και, ως εκ τούτου, στη φτώχεια".

Η ομιλία του Προέδρου της Αργεντινής Χαβιέ Μιλέι στο Φόρουμ του Νταβός με ελληνικούς υποτίτλους.

https://www.youtube.com/watch?v=kW-OVFKQB7s

Το ότι ο Milei απευθυνόταν με το μήνυμά του στους παρευρισκόμενους δεν υπάρχει αμφιβολία. Οι παγκόσμιοι ηγέτες έχουν εγκαταλείψει την ελευθερία για "διαφορετικές εκδοχές αυτού που αποκαλούμε κολεκτιβισμό", είπε.

Ο κολεκτιβισμός στον οποίο αναφέρεται ο Milei ήταν το κυρίαρχο θέμα σε μια πληθώρα ομιλιών που εκφωνήθηκαν από την αφρόκρεμα του κόσμου, οι οποίοι εξήγησαν τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν για να σωθεί ο κόσμος από την ελευθερία, τις αγορές και τις διάφορες "κρίσεις".

Ο Maroš Šefčovič, Σλοβάκος διπλωμάτης και επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, συζήτησε τους τρόπους με τους οποίους οι ευρωπαϊκές χώρες, με τα κατάλληλα εργαλεία εξαναγκασμού, μπορούν να μειώσουν τις εκπομπές κατά 90 τοις εκατό μέσα στην επόμενη ενάμιση δεκαετία.

"Η σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων είναι απαραίτητη και αναπόφευκτη", δήλωσε ο António Guterres, ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, σε ξεχωριστή ομιλία.

Οι ηγέτες πολλών χωρών συζήτησαν μια προτεινόμενη "παγκόσμια συνθήκη για τα πλαστικά" για τον περιορισμό της ρύπανσης από τα πλαστικά. Περιελάμβανε συζήτηση σχετικά με τις απαγορεύσεις που ήδη ισχύουν σε ορισμένες χώρες για την κατασκευή και την εισαγωγή πλαστικών σακουλών, καθώς και "οικολογικούς φόρους" στην πώληση και την παραγωγή ορισμένων πλαστικών προϊόντων.

Υπήρξαν επίσης πολυάριθμες συζητήσεις σχετικά με την παγκόσμια απειλή της "παραπληροφόρησης", η οποία αποτελεί προφανώς την κορυφαία ανησυχία της παγκόσμιας επιχειρηματικής κοινότητας.

Και μετά ήταν ο Klaus Schwab, ο ιδρυτής και πρόεδρος του WEF, ο οποίος επαίνεσε το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα για τη "δέσμευσή του σε μια παγκόσμια ρυθμιστική προσέγγιση" για καινοτομίες όπως η τεχνητή νοημοσύνη.

Αυτό είναι μόνο ένα μικρό μέρος των θεμάτων που συζητήθηκαν στο Νταβός, φυσικά, αλλά θα παρατηρήσετε ένα κοινό ρεύμα που τα διατρέχει: η λύση σχεδόν σε κάθε πρόβλημα απαιτεί περισσότερη κυβέρνηση και "συλλογική δράση" και λιγότερη ελευθερία.

Αυτό ακριβώς το είδος σκέψης έβαλε στο στόχαστρο ο Milei, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως Λιμπερταριανός, στην ομιλία του, η οποία ήταν μια ηχηρή έκκληση προς τους ηγέτες να απορρίψουν την κολεκτιβιστική σκέψη και να αγκαλιάσουν την ατομική ελευθερία.

"Οι κύριοι ηγέτες του δυτικού κόσμου έχουν εγκαταλείψει το μοντέλο της ελευθερίας για διάφορες εκδοχές αυτού που αποκαλούμε κολεκτιβισμό", είπε ο Milei στο ακροατήριο. "Είμαστε εδώ για να σας πούμε ότι τα κολεκτιβιστικά πειράματα δεν είναι ποτέ η λύση στα προβλήματα που ταλανίζουν τους πολίτες του κόσμου- μάλλον είναι η βασική αιτία".

Όπως επισήμανε ο Milei, λίγοι μπορούν να πιστοποιήσουν καλύτερα τις αποτυχίες του κολεκτιβισμού από τους Αργεντινούς. Η χώρα έφθασε σε ευημερία στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, για να βιώσει μια μαζική πτώση της ευημερίας της λόγω της υιοθέτησης του Περονισμού, ενός μείγματος φασισμού και σοσιαλισμού που πήρε το όνομά του από τον αριστερό επαναστάτη Χουάν Ντομίνγκο Περόν (1895-1974), ο οποίος κυριάρχησε στην πολιτική της Αργεντινής για δεκαετίες μετά την αρχική του άνοδο στην εξουσία το 1946.

Ενώ πολλοί από τους προκατόχους του Milei, όπως η Cristina Fernández de Kirchner, η οποία αυτοπροσδιορίζεται ως Περονίστρια και προοδευτική, έβγαζαν διεθνείς ομιλίες στην Κοπεγχάγη για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής μέσω "μιας νέας πολυμέρειας", οι Αργεντινοί έβλεπαν τη χώρα τους να καταρρέει σιγά σιγά στη φτώχεια.

Υιοθετώντας προστατευτικές εμπορικές πολιτικές και αχαλίνωτες κρατικές δαπάνες, οι Περονιστές έβαλαν φωτιά στην οικονομία της Αργεντινής. Μέχρι το 2023, το 40 τοις εκατό του πληθυσμού βρισκόταν σε συνθήκες φτώχειας και ο πληθωρισμός είχε φτάσει σε ποσοστό άνω του 140 τοις εκατό λόγω της μαζικής εκτύπωσης χρήματος. Εξαιτίας της συνεχούς διάβρωσης της αξίας των πέσος, οι Αργεντινοί έμποροι είναι αναγκασμένοι να ενημερώνουν τις τιμές σε μαυροπίνακες καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Η ανθρώπινη καταστροφή στην Αργεντινή δεν προκλήθηκε από την κλιματική αλλαγή ή την τεχνητή νοημοσύνη ή την "παραπληροφόρηση".

Προκλήθηκε από τους πολιτικούς και τους γραφειοκράτες της Αργεντινής που εγκατέλειψαν τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς, ένα οικονομικό σύστημα που επέφερε πρωτοφανή ανθρώπινη ευημερία σε ολόκληρο τον πλανήτη, και αποτελούσε μια έντονη αντίθεση με τα διάφορα κολεκτιβιστικά αντίστοιχα συστήματα -φασισμό, περονισμό, κομμουνισμό, αντικαπιταλισμό κ.λπ.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο κ. Milei αποκάλεσε τον καπιταλισμό το μόνο "ηθικά επιθυμητό" οικονομικό σύστημα και το μόνο που μπορεί να ανακουφίσει την παγκόσμια φτώχεια.

"Οι χώρες που έχουν μεγαλύτερη ελευθερία είναι δώδεκα φορές πλουσιότερες από εκείνες που καταπιέζονται περισσότερο", δήλωσε ο Milei. "Η φτώχεια είναι είκοσι πέντε φορές χαμηλότερη- η ακραία φτώχεια είναι πενήντα φορές χαμηλότερη".

Ωστόσο, αυτό εγείρει ένα σημαντικό ερώτημα. Τι είναι η ελευθερία;

Σχεδόν όλοι οι συντηρητικοί θα σας πουν ότι υποστηρίζουν την ελευθερία, φυσικά, αλλά πολλοί θα υποστηρίξουν πολιτικές αντίθετες με τις αρχές της ελευθερίας. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί σε μεγάλο βαθμό και για τους προοδευτικούς.

Ο Milei, ο οποίος δεν είναι ο τυπικός πολιτικός σας, προχώρησε πέρα από τα σημεία συζήτησης σχετικά με την ελευθερία.

Επικαλούμενος τον Αργεντινό φιλόσοφο Alberto Benegas Lynch, Jr., έδωσε στους ακροατές έναν ορισμό της ουσίας της ελευθερίας - του Λιμπερταριανισμού:

Ο Λιμπερταριανισμός είναι ο απεριόριστος σεβασμός του σχεδίου ζωής των άλλων, βασισμένος στην αρχή της μη επίθεσης, για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη ζωή, την ελευθερία και την ιδιοκτησία.

Οι θεμελιώδεις θεσμοί της είναι η ατομική ιδιοκτησία, οι αγορές χωρίς κρατική παρέμβαση, ο ελεύθερος ανταγωνισμός, ο καταμερισμός της εργασίας και η κοινωνική συνεργασία, όπου η επιτυχία επιτυγχάνεται μόνο με την εξυπηρέτηση των άλλων με αγαθά καλύτερης ποιότητας ή σε καλύτερη τιμή.

Με άλλα λόγια, οι καπιταλιστές επιτυχημένοι επιχειρηματίες είναι κοινωνικοί ευεργέτες που, μακριά από το να ιδιοποιούνται τον πλούτο των άλλων, συμβάλλουν στη γενική ευημερία.

Αυτή είναι μια θαυμάσια περιγραφή της φιλοσοφίας της ελευθερίας και δείχνει τι διαχωρίζει τον Milei από όλες σχεδόν τις άλλες μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες σήμερα, αλλά ιδιαίτερα από αυτούς που συγκεντρώθηκαν στο Davos.

Ο Milei αναγνωρίζει ότι ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς είναι η πηγή της ανθρώπινης ευημερίας και όχι κάτι που πρέπει να "χαλιναγωγηθεί" ή να λεηλατηθεί σε μια κίβδηλη προσπάθεια να σωθεί η ανθρωπότητα ή να αναδιανεμηθούν οι καρποί του.

"Δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι ο σοσιαλισμός είναι πάντα και παντού ένα φαινόμενο φτωχοποίησης που απέτυχε σε όλες τις χώρες όπου δοκιμάστηκε", δήλωσε ο κ. Milei. "Έχει αποτύχει οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά και έχει επίσης δολοφονήσει περισσότερα από εκατό εκατομμύρια ανθρώπους".

Ο Milei δεν έχει άδικο, αλλά η κριτική του δεν ισχύει μόνο για τις αποτυχημένες σοσιαλιστικές δυνάμεις του παρελθόντος, όπως η Σοβιετική Ένωση, η Κίνα, η Κούβα, η Καμπότζη, η Βενεζουέλα και άλλες. Ισχύει και για τα νέα στελέχη του αντικαπιταλισμού που μολύνουν σήμερα τα δυτικά συστήματα, όπως η "κοινωνική δικαιοσύνη" και οι ιδέες της περιβαλλοντικής, κοινωνικής και εταιρικής διακυβέρνησης (ESG).

Και αυτή είναι η πρόκληση που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα.

Ο δρόμος προς τα εμπρός δεν θα βρεθεί με την απλή καταγγελία του κολεκτιβισμού στις διάφορες μορφές του. Θα βρεθεί με την υιοθέτηση των ιδεών της ελευθερίας: εθελοντική δράση, δικαιώματα ιδιοκτησίας, ατομικισμός, εμπόριο και ελεύθερος ανταγωνισμός.

Με πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο να βρίσκονται σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι λόγω του αυξανόμενου δημόσιου χρέους, η ομιλία του κ. Milei δεν έπεσε στο κενό.