Το ανώτατο όριο της G7 για το ρωσικό πετρέλαιο είναι μια επιδότηση στην Κίνα

 Υπάρχουν πολλά λάθη στη συμφωνία της G7 για την επιβολή ανώτατου ορίου στο ρωσικό πετρέλαιο. Το πρώτο είναι ότι δεν βλάπτει καθόλου τη Ρωσία. Το συμφωνηθέν ανώτατο όριο, στα 60 δολάρια το βαρέλι, είναι υψηλότερο από την τρέχουσα τιμή των Urals, πάνω από τον πενταετή μέσο όρο της εισηγμένης τιμής και υψηλότερο από τη μέση καθαρή τιμή της Rosneft.

Σύμφωνα με το Reuters, "το ανώτατο όριο τιμών της G7 θα επιτρέψει στις χώρες εκτός ΕΕ να συνεχίσουν να εισάγουν θαλάσσιο ρωσικό αργό πετρέλαιο, αλλά θα απαγορεύσει στις ναυτιλιακές, ασφαλιστικές και αντασφαλιστικές εταιρείες να διακινούν φορτία ρωσικού αργού πετρελαίου σε όλο τον κόσμο, εκτός εάν πωλούνται σε τιμή χαμηλότερη από το ανώτατο όριο τιμών". Αυτό σημαίνει ότι η Κίνα θα είναι σε θέση να αγοράζει περισσότερο ρωσικό πετρέλαιο με μεγάλη έκπτωση, ενώ ο ρωσικός κρατικός πετρελαϊκός κολοσσός θα συνεχίσει να έχει μια πολύ υγιή απόδοση 16% επί του μέσου όρου των απασχολούμενων κεφαλαίων (ROACE) και περισσότερα από 8,8 δισεκατομμύρια ρούβλια σε έσοδα, που σημαίνει ένα EBITDA (κέρδη προ τόκων, φόρων, αποσβέσεων και αποσβέσεων) που υπερδιπλασιάζει τις απαιτήσεις του σε επενδύσεις.

Αυτό το άστοχο ανώτατο όριο δεν είναι μόνο μια επιδότηση προς την Κίνα και μια τιμή που εξακολουθεί να καθιστά τη Rosneft εξαιρετικά κερδοφόρα και ικανή να πληρώνει δισεκατομμύρια στο ρωσικό κράτος σε φόρους. Είναι ένα μεγάλο λάθος αν θέλουμε να δούμε χαμηλότερες τιμές πετρελαίου.

Με αυτό το ανώτατο όριο οι G7 δημιούργησαν έναν περιττό και τεχνητό κατώτατο όριο στις παλιές τιμές. Οι G7 δεν θέλησαν να καταλάβουν γιατί οι τιμές του πετρελαίου έκαναν κυκλική πτώση το 2022: Ανταγωνισμός και αντίδραση της ζήτησης. Θέτοντας ένα πλαφόν 60 δολαρίων το βαρέλι, το οποίο είναι μια κατώτατη τιμή, οι G7 έκαναν σχεδόν αδύνατο για τις τιμές να φτάσουν σε έναν πραγματικό πυθμένα, αν έρθει μια κρίση ζήτησης. Από τη μία πλευρά, η G7 έβγαλε 4,5 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, τις εκτιμώμενες ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου για το 2023, από την εικόνα της προσφοράς με μια ελάχιστη -και μέγιστη- τιμή, αλλά επιπλέον έκανε τον ΟΠΕΚ να είναι πιο πρόθυμος να μειώσει την προσφορά και να αυξήσει τη μέση τιμή του πετρελαίου που πραγματοποιούν οι εξαγωγές τους υψηλότερα.

Η Κίνα πρέπει να είναι εξαιρετικά ευτυχισμένη. Ο ασιατικός γίγαντας θα εξασφαλίσει μακροχρόνια προμήθεια σε ελκυστική τιμή από τη Ρωσία και θα πωλεί διυλισμένα προϊόντα παγκοσμίως με υψηλότερα περιθώρια κέρδους. Η Sinopec και η Petrochina θα βρουν αρκετές ευκαιρίες στην παγκόσμια αγορά για να εξασφαλίσουν καλύτερα περιθώρια κέρδους για τα διυλισμένα προϊόντα τους, εξασφαλίζοντας παράλληλα προσιτή προμήθεια σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση.

Όταν διαβάζω αυτές τις ειδήσεις για τα "ανώτατα όρια τιμών" αναρωτιέμαι αν οι γραφειοκράτες έχουν εργαστεί ποτέ σε μια παγκόσμια ανταγωνιστική βιομηχανία. Μπορεί να μην το έχουν κάνει, αλλά σίγουρα απασχολούν χιλιάδες "ειδικούς" που μπορεί να τους είπαν ότι αυτή είναι μια έξυπνη ιδέα. Είναι ανοησίες.

Αν η G7 ήθελε πραγματικά να πλήξει τα οικονομικά και τις εξαγωγές της Ρωσίας, ο τρόπος για να το κάνει είναι να ενθαρρύνει υψηλότερες επενδύσεις σε εναλλακτικές και πιο ανταγωνιστικές πηγές. Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει είναι το αντίθετο. Οι κυβερνήσεις των G7 συνεχίζουν να επιβάλλουν εμπόδια στις επενδύσεις στην ενέργεια, καθώς και να θέτουν ρυθμιστικές και λανθασμένα αποκαλούμενες περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις που καθιστούν ακόμη πιο δύσκολη τη διασφάλιση της διαφοροποίησης και της ασφάλειας του εφοδιασμού.

Αυτό που εξουδετέρωσε την πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του εβδομήντα ήταν η πρωτοφανής αύξηση των επενδύσεων σε άλλους παραγωγικούς τομείς. Αυτό που επέτρεψε στις τιμές του πετρελαίου να πραγματοποιήσουν μια κίνηση σχεδόν 180 μοιρών από έτος σε έτος είναι η υψηλότερη προσφορά, ο ανταγωνισμός εκτός ΟΠΕΚ και η ανταπόκριση της ζήτησης.

Ο ενεργειακός τομέας πάσχει ήδη από ανησυχητικά επίπεδα υποεπενδύσεων. Σύμφωνα με τη Morgan Stanley, η υποεπένδυση σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο έχει φθάσει τα 600 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Με αυτό το λεγόμενο ανώτατο όριο τιμών, το κίνητρο για τους παραγωγούς να πουλήσουν ό,τι μπορούν και να επενδύσουν όσο το δυνατόν λιγότερα είναι ακόμη υψηλότερο, και αυτό μπορεί να συνεπάγεται πολύ υψηλότερες τιμές πετρελαίου στο μέλλον. Η Κίνα και η Ρωσία γνωρίζουν επίσης ότι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και άλλες εναλλακτικές λύσεις δεν είναι καν κοντά στο να αποτελέσουν μια ευρέως διαθέσιμη εναλλακτική λύση και ότι, ούτως ή άλλως, αυτό θα απαιτούσε επενδύσεις τρισεκατομμυρίων δολαρίων για την εξόρυξη κοπερ, κοβαλτίου και σπάνιων γαιών.

Προσθέτοντας ένα λεγόμενο ανώτατο όριο στις τιμές του ρωσικού πετρελαίου στα αυξανόμενα εμπόδια για την ανάπτυξη των εγχώριων πόρων, η G7 μπορεί να φυτέψει τους σπόρους ενός υπερ-κύκλου εμπορευμάτων, όπου η εξάρτηση από τον ΟΠΕΚ και τη Ρωσία θα αυξάνεται, αντί να μειώνεται.

Επαναλαμβάνω αυτό που λέω εδώ και μήνες. Οι κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων οικονομιών οδηγούν τις χώρες τους από μια μέτρια εξάρτηση από τη Ρωσία σε μια τεράστια εξάρτηση από την Κίνα και τη Ρωσία.