Άρθρο της Jess Gill για το  Foundation for Economic Education

 Σε ένα πρόσφατο βίντεο (βλ. παρακάτω), ο MrBeast, ο πιο δημοφιλής δημιουργός στο YouTube, κάλεσε άτομα ηλικίας από 1 έως 100 ετών να συμμετάσχουν σε μια σειρά παιχνιδιών και δραστηριοτήτων. Κάθε ηλικία είχε έναν εκπρόσωπο, ο οποίος έπρεπε να παραμείνει σε ένα γυάλινο κουτί για να συνεχίσει το παιχνίδι. Ο στόχος ήταν, μέσα από διάφορες εργασίες, να εξαλειφθούν σταδιακά οι συμμετέχοντες μέχρι να μείνει μόνο ένα άτομο, το οποίο θα κέρδιζε το λαμπρό βραβείο των 500.000 δολαρίων.

Σε μία από αυτές τις δοκιμασίες, όλοι οι συμμετέχοντες έπρεπε να ψηφίσουν για την απομάκρυνση δέκα παικτών. Αυτό το μέρος του παιχνιδιού προσέφερε μια προκλητική αναλογία για τον τρόπο με τον οποίο οι ψηφοφόροι ενεργούν σε μια δημοκρατία- αντανακλώντας τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι ψηφίζουν για τα δικά τους συμφέροντα και σχηματίζουν στρατηγικές συμμαχίες για να το πετύχουν.

Αρχικά, η ψήφος για την αποχώρηση ήταν σχεδόν μοιρασμένη μεταξύ δύο παικτών, 54 και 74, οι οποίοι είχαν προηγουμένως πει ψέματα ή είχαν επιδείξει σκληρότητα προς άλλους παίκτες στον πρώτο γύρο. Ο 74 ήταν αυτός που αποβλήθηκε αυτή τη φορά.

Στον δεύτερο γύρο, ο δεκάχρονος ψηφίστηκε προς αποχώρηση. Ωστόσο, το γενικό σκεπτικό για την αποχώρησή του ήταν πολύ λιγότερο ευγενές και πολύ πιο κυνικό. Ένας παίκτης είπε: "Αν δεν ψηφίσω τον δεκάχρονο, θα ψηφίσουν εμένα προς αποχώρηση"- και ένας άλλος σχολίασε ότι "αν έμενε όλη την ώρα, θα μπορούσε να κερδίσει". Σε δύο μόνο γύρους, το γενικό κίνητρο μετατοπίστηκε από τη δικαιοσύνη στο βραχυπρόθεσμο κέρδος.

Για το υπόλοιπο του παιχνιδιού, οι πενηντάρηδες δημιούργησαν μια ομάδα συμφερόντων που ψήφισε με ομοφωνία προκειμένου να εξαλείψει τις αντιληπτές απειλές και να κρατήσει ο ένας τον άλλον ασφαλή. "Οι πενηντάρηδες ήταν αποφασισμένοι να εξοντώσουν ανθρώπους και είχαν μακράν τη μεγαλύτερη δύναμη ψήφου". Μέσω της συσπείρωσης, οι πενηντάρηδες κατάφεραν να εξαλείψουν αδίστακτα όλους τους εβδομηντάρηδες από το παιχνίδι.

Αυτό αντικατοπτρίζει τη δημοκρατία της πραγματικής ζωής, όπου τα συμφέροντα της ομάδας έχουν προτεραιότητα εις βάρος του ατόμου και της καθολικής δικαιοσύνης. Όπως είπε ο Thomas Jefferson, "Η δημοκρατία δεν είναι τίποτα περισσότερο από την εξουσία του όχλου, όπου το 51% του λαού μπορεί να αφαιρέσει τα δικαιώματα του υπόλοιπου 49%".

Στο βίντεο του MrBeast, ενώ δόθηκε η ευκαιρία στους παίκτες να ψηφίσουν αυτούς που ήταν ανέντιμοι ή σκληροί, η δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε. Παρά την αντικοινωνική του συμπεριφορά στα προηγούμενα παιχνίδια, ο 54 κατάφερε να επιβιώσει στον γύρο κάνοντας συμμαχία με τους άλλους 50άρηδες. Προκειμένου να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα, η ομάδα των 50άρηδων ήταν πρόθυμη να το παραβλέψει προκειμένου να σώσει το τομάρι της. Εν τω μεταξύ, όσοι δεν έκαναν τίποτα κακό θυσιάστηκαν, όπως ο 10 του οποίου ο φίλος τον πρόδωσε.

Ένας τέτοιος πόλεμος μεταξύ των γενεών μπορεί να συμβεί και στη δημοκρατία, ιδίως όταν η κυβέρνηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο για να προωθήσει τα συμφέροντα μιας ηλικιακής ομάδας εις βάρος των άλλων. Για παράδειγμα, στο Ηνωμένο Βασίλειο οι νέοι υποφέρουν από πολιτικές που προωθούν τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντα της γενιάς των μεγαλοαστών, όπως το ότι αναγκάζονται να πληρώνουν υψηλούς φόρους για να πληρώνουν την κρατική υγειονομική περίθαλψη, τις συντάξεις και άλλες παροχές που λαμβάνουν οι ηλικιωμένοι στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ενώ οι νέοι έχουν να αντιμετωπίσουν την υψηλότερη φορολογική επιβάρυνση που έχει δει η Βρετανία τα τελευταία 70 χρόνια, οι κρατικές συντάξεις έχουν αυξηθεί κατά 7%.

Παρομοίως, στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει ασκηθεί πίεση για τη διαγραφή των φοιτητικών δανείων και τη δωρεάν χορήγηση διδάκτρων στα πανεπιστήμια. Αυτό θα αποτελούσε ένα τεράστιο νέο επίδομα για τους νέους, το οποίο θα έπρεπε να βγει από τις τσέπες των μεγαλύτερων γενεών που πληρώνουν περισσότερους φόρους.

Πρόκειται για περιπτώσεις που ο Γάλλος οικονομολόγος του 19ου αιώνα Frederic Bastiat ονόμασε νόμιμη λεηλασία. Το κράτος έχει αρπάξει τον πλούτο από την παραγωγική νεολαία και τον έχει αναδιανείμει στους ηλικιωμένους (και το αντίστροφο). Και οι δύο δημογραφικές ομάδες χρησιμοποιούν το κράτος για να λεηλατήσουν και οι δύο λεηλατούνται με τη σειρά τους. Νέοι και ηλικιωμένοι αποσπούν οφέλη για τον εαυτό τους, τα οποία θα πρέπει να πληρώσει ο άλλος.

Όπως έγραψε ο Bastiat, "Η σημερινή αυταπάτη είναι μια προσπάθεια να πλουτίσουν όλοι εις βάρος όλων των άλλων- να γίνει η λεηλασία καθολική με το πρόσχημα της οργάνωσής της".

Με το παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος ενός δημοκρατικού κράτους πρόνοιας, όπως ακριβώς και στο παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος του MrBeast, οι άνθρωποι έχουν κίνητρο να δίνουν προτεραιότητα στο ομαδικό συμφέρον έναντι της δικαιοσύνης. Στο παιχνίδι του κ. Beast, όλα είναι για καλή διασκέδαση, και όλοι τελικά "κερδίζουν" από το παιχνίδι - ειδικά επειδή ο κ. Beast έδωσε χρηματικά βραβεία παρηγοριάς σε πολλούς, αν όχι σε όλους τους "χαμένους". Αλλά σε ένα δημοκρατικό κράτος πρόνοιας, μοιάζει περισσότερο με οικονομικό πόλεμο παρά με παιχνίδι.

Το βίντεο του MrBeast χρησιμεύει ως μια ισχυρή υπενθύμιση των πιθανών παγίδων της δημοκρατίας όταν οι ατομικές προκαταλήψεις, η επιδίωξη προσωπικού κέρδους, τα ομαδικά συμφέροντα και οι εχθροπραξίες μεταξύ ομάδων υπερισχύουν των δικαιωμάτων του ατόμου.

Στην πραγματική ζωή, θα πρέπει να αποφεύγουμε τα παιχνίδια μηδενικού αθροίσματος, όπως το δημοκρατικό κράτος πρόνοιας, και να προτιμούμε τα παιχνίδια θετικού αθροίσματος που προάγουν, όχι τη σύγκρουση, αλλά τη συνεργασία: όπως οι ελεύθερες αγορές και οι ελεύθερες κοινωνίες. Ο πιο δίκαιος τρόπος για να προωθήσουν τα άτομα τα συμφέροντά τους θα πρέπει να είναι μέσω της δικής τους σκληρής δουλειάς, όχι μέσω της ψήφισης πολιτικών που δίνουν προτεραιότητα στις ανάγκες τους έναντι των άλλων.

Ages 1 - 100 Fight For $500,000

https://www.youtube.com/watch?v=FM7Z-Xq8Drc