Τα οικονομικά των τεχνών και του πολιτισμού

 Το να περιγράψει κανείς οτιδήποτε στην ανθρώπινη ζωή χωρίς το πλαίσιο της οικονομίας σημαίνει ότι διαγράφει τη λογική πίσω από το γιατί υπάρχει. Γιατί χρειαζόμαστε λόγους για την ύπαρξη αντικειμένων και εννοιών; Επειδή είναι χρήσιμο για κάθε άνθρωπο να σκέφτεται κριτικά σχετικά με το τι είναι πραγματικά πολύτιμο στην κοινωνία και να δίνει στον άνθρωπο αυτό τις καλύτερες δυνατές πληροφορίες για την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση του κοινού.

Οι τέχνες είναι μια φανταστική πτυχή του πολιτισμού μας που αναδεικνύει τα ταλέντα των ατόμων για να τα απολαύσουν όλοι. Ποιο οικονομικό πλαίσιο ισχύει για τις τέχνες στον πολιτισμό μας; Υπάρχουν διάφορες πτυχές που μπορούμε να εκτιμήσουμε και να μάθουμε από αυτές όταν πρόκειται για την εφαρμογή του οικονομικού πλαισίου από τη σκοπιά του χορηγού.

Ο επίσημος ορισμός της τέχνης είναι η συνειδητή χρήση της φαντασίας για την παραγωγή αντικειμένων που προορίζονται να θεωρηθούν ή να εκτιμηθούν ως όμορφα. Ωστόσο, πιστεύω ότι αυτός ο ορισμός υπολείπεται, καθώς δεν περιλαμβάνει τις σύγχρονες μορφές ψυχαγωγίας, όπως ο αθλητισμός, οι πολεμικές τέχνες, η κωμωδία και άλλα μέσα ψυχαγωγίας. Στην πραγματικότητα, η αξία της ψυχαγωγίας είναι το βασικό οικονομικό πλαίσιο που απαιτείται για την πλήρη εκτίμηση των τεχνών που βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας. Ο πολιτισμός απαιτεί να ψυχαγωγείται από την παρεχόμενη τέχνη.

Η τέχνη σε αυτό το οικονομικό πλαίσιο αποκτά σημαντικό νόημα όταν επιχειρούμε να κατανοήσουμε την τεράστια μάζα των ανθρώπων που διασκεδάζουν καταναλώνοντας τέχνη και προβληματιζόμενοι πάνω σε αυτήν. Τα σημερινά εργοστάσια παραγωγής περιεχομένου, όπως οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης, προσφέρουν στους δημιουργούς μια πλατφόρμα για την άντληση ψυχαγωγίας για τις μάζες. Οι αθλητές είναι καλλιτέχνες που επιδεικνύουν τις διάφορες δεξιότητές τους ενώπιον μεγάλου πλήθους. Η ικανότητα και η επιθυμία του ανθρώπου να ψυχαγωγείται προκαλούν τελικά ζήτηση για τους δημιουργούς να παρέχουν πολυάριθμες μορφές ψυχαγωγίας.

Μέσα από αυτό το πρίσμα, μπορούμε να καταλάβουμε ότι η τέχνη βρίσκεται πολύ κοντά στα φαινόμενα της αγοράς που πολλοί από εμάς της Αυστριακής σχολής υποστηρίζουμε. Στην πραγματικότητα, είναι τόσο προσανατολισμένη στην αγορά που υπάρχουν μόνο δύο τρόποι με τους οποίους η κυβέρνηση μπορεί να παρέμβει στην αγορά των τεχνών: λογοκρισία ή επιδότηση. Οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις επιλέγουν την επιδότηση πολλών τεχνών και αφήνουν μια σχετικά ελεύθερη αγορά για την ανάπτυξη άλλων μορφών τέχνης. Αυτές οι επιδοτούμενες τέχνες τείνουν να αγνοούν την αγορά της ψυχαγωγίας και είναι ελεύθερες να παράγουν τέχνη που δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα της αγοράς. Είτε πρόκειται για το τοπικό θέατρο που κερδίζει επιχορηγήσεις από την κυβέρνηση της πόλης είτε για την επιρροή της ομοσπονδιακής κυβέρνησης στο Χόλιγουντ, αυτές οι οντότητες πάντα θα απομακρύνονται από την αγορά και κατά συνέπεια θα επηρεάζουν τον υπόλοιπο πολιτισμό παρά το γεγονός ότι δεν πληρούν το οικονομικό όριο για να το κάνουν.

Επειδή υπάρχει ένα τέτοιο δυαδικό σύστημα τόσο στην ικανότητα του ανθρώπινου μυαλού να ψυχαγωγείται όσο και στον αντίκτυπο της κυβέρνησης στις τέχνες, οι δυνάμεις της αγοράς θα βρουν σίγουρα μια οδό για να ψυχαγωγούν τους ανθρώπους χωρίς την ανάγκη κυβερνητικής εμπλοκής. Νέα παιχνίδια θα εφευρεθούν, νέες δεξιότητες θα δοκιμαστούν και νέες σκέψεις θα σχεδιαστούν ή θα καταγραφούν όχι με κυβερνητική εντολή, αλλά μέσω της τάσης του ατομικού πνεύματος και της επιθυμίας των ατόμων να ψυχαγωγούν τον εαυτό τους και τους άλλους γύρω τους.

Η τέχνη έχει την ικανότητα να προτιμά τόσο χαμηλό όσο και υψηλό χρόνο. Οι καλύτεροι καλλιτέχνες σε κάθε τομέα αφήνουν τα σημάδια τους στις μελλοντικές γενιές, αντέχοντας στη δοκιμασία του χρόνου και φτάνοντας στο σύγχρονο κοινό πέρα από τους παλαιότερους πολιτισμούς στους οποίους δημιουργήθηκε το έργο τους. Οι τηλεοπτικοί αγώνες ποδοσφαίρου σημαίνουν ότι το παρόν και το εξωτερικό κοινό μπορεί να απολαύσει τη δημιουργία όμορφων τερμάτων τόσο ζωντανά όσο και στο μέλλον. Οι αρχαιολόγοι στο μακρινό μέλλον θα μελετήσουν τις επιδράσεις που είχε ο Joe Rogan στον σχολιασμό γύρω από τις κοινωνικές διαμάχες της ημέρας και τη φύση του κόσμου. Είναι το καλύτερο παράδειγμα της αγοράς τέχνης που περιστρέφει και αναποδογυρίζει το τραπέζι πάνω στον εαυτό της για να δημιουργήσει και να μεταδώσει διάφορες νέες μορφές καλλιτεχνίας.

Η τέχνη είναι το αποτύπωμα του παρόντος στο μέλλον. Δεν θα υπάρξει ποτέ καλύτερος διανομέας ή εκφραστής των ιδεών μας. Χρειάζεται μια πρωτοβουλία ή μια έμπνευση για να αλλάξει εκατομμύρια μυαλά. Οι κληρονομιές δεν δημιουργούνται ποτέ κατά τύχη.