Τα ίδια τα λόγια του Γιόζεφ Γκέμπελς δείχνουν ότι αγαπούσε τον σοσιαλισμό και τον έβλεπε ως "το μέλλον

Άρθρο του Jon Miltimore για το Foundation for Economic Education

 Μια από τις παρηγοριές του να μεγαλώνεις είναι να ξέρεις ότι κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ.

Οι φίλαθλοι του αθλητισμού θα διαφωνούν πάντα για τον κανόνα του designated hitter και για το ποιος ήταν ο καλύτερος πυγμάχος βαρέων βαρών όλων των εποχών (Μοχάμεντ Άλι). Οι οπαδοί του κινηματογράφου δεν θα συμφωνήσουν ποτέ ποια ταινία του Νονού ήταν καλύτερη, η πρώτη ή η δεύτερη (η πρώτη.) Και οι σάλπιγγες θα ηχήσουν στη Δευτέρα Παρουσία πριν οι καπιταλιστές και οι σοσιαλιστές συμφωνήσουν για το αν οι Ναζί ήταν "πραγματικά σοσιαλιστές".

Ομολογώ ότι το τελευταίο στοιχείο πάντα με προβλημάτιζε, και όχι μόνο επειδή η λέξη βρίσκεται ακριβώς εκεί στο όνομα: Εθνικοσοσιαλισμός. Αν διαβάσετε τις ομιλίες και τις ιδιωτικές συζητήσεις της ναζιστικής ιεραρχίας, είναι σαφές ότι αγαπούσαν τον σοσιαλισμό και περιφρονούσαν τον ατομικισμό και τον καπιταλισμό.

Στο νέο του βιβλίο " Hitler's National Socialism", ο ιστορικός Rainer Zitelmann δίνει μια διεισδυτική ματιά στις ιδέες που διαμόρφωσαν άνδρες όπως ο Χίτλερ και ο Γκέμπελς. Ενώ είναι σαφές ότι έβλεπαν το δικό τους σοσιαλισμό ως διαφορετικό από τον μαρξισμό (περισσότερα γι' αυτό αργότερα), δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έβλεπαν τον σοσιαλισμό ως το μέλλον και περιφρονούσαν τον αστικό καπιταλισμό.

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, αυτά τα αποσπάσματα από τον Γιόζεφ Γκέμπελς, τον επικεφαλής προπαγανδιστή του Ναζιστικού Κόμματος:

1. "Ο σοσιαλισμός είναι η ιδεολογία του μέλλοντος". - Επιστολή προς τον Ernst Graf zu Reventlow, όπως αναφέρεται στο Goebbels: Α Biography

2. "Η αστική τάξη πρέπει να υποκύψει στην εργατική τάξη... Ό,τι είναι έτοιμο να πέσει πρέπει να σπρωχτεί. Είμαστε όλοι στρατιώτες της επανάστασης. Θέλουμε τη νίκη των εργατών επί της βρώμικης κερδοφορίας. Αυτό είναι ο σοσιαλισμός". -αποσπάσματα από το βιβλίο "Doctor Goebbels: His Life and Death

3. "Είμαστε σοσιαλιστές, γιατί βλέπουμε στο σοσιαλισμό, δηλαδή στη μοιραία εξάρτηση όλων των λαϊκών συντρόφων μεταξύ τους, τη μοναδική δυνατότητα για τη διατήρηση των φυλετικών μας γενετικών στοιχείων και έτσι για την επανάκτηση της πολιτικής μας ελευθερίας και για την αναζωογόνηση του γερμανικού κράτους. - " Why We Are Socialists?" (Γιατί είμαστε σοσιαλιστές;) Der Angriff (Η επίθεση ), 16 Ιουλίου 1928.

4. "Δεν είμαστε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα αλλά ένα κόμμα επαναστατικών σοσιαλιστών". -Der Angriff editorial, 27 Μαΐου 1929

5. "Ο καπιταλισμός παίρνει αφόρητες μορφές τη στιγμή που οι προσωπικοί σκοποί που εξυπηρετεί έρχονται σε αντίθεση με το συμφέρον του συνόλου του λαού. Τότε εκκινεί από τα πράγματα και όχι από τους ανθρώπους. Το χρήμα είναι τότε ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα πάντα. Το αντίστροφο συμβαίνει με τον σοσιαλισμό. Η σοσιαλιστική κοσμοθεωρία ξεκινάει από το λαό και μετά περνάει στα πράγματα. Τα πράγματα υποτάσσονται στον λαό- ο σοσιαλιστής βάζει τον λαό πάνω από τα πάντα και τα πράγματα είναι μόνο μέσα για έναν σκοπό". -" Capitalism", Der Angriff, 15 Ιουλίου 1929.

6. "Το 1918 υπήρχε μόνο ένα καθήκον για τον Γερμανό σοσιαλιστή: να κρατήσει τα όπλα και να υπερασπιστεί τον γερμανικό σοσιαλισμό". - "Capitalism ", Der Angriff, 15 Ιουλίου 1929

7. "Το να είσαι σοσιαλιστής σημαίνει να αφήνεις το εγώ να υπηρετεί τον πλησίον, να θυσιάζεις τον εαυτό σου για το σύνολο. Με τη βαθύτερη έννοια του σοσιαλισμός ισούται με υπηρεσία". - σημειώσεις ημερολογίου (1926)

8. "Οι γραμμές του γερμανικού σοσιαλισμού είναι αιχμηρές και ο δρόμος μας είναι σαφής. Είμαστε ενάντια στην πολιτική αστική τάξη και υπέρ του γνήσιου εθνικισμού! Είμαστε κατά του μαρξισμού, αλλά υπέρ του αληθινού σοσιαλισμού!" - Those Damn Nazis: Why Are We Socialists? (1932)

9. "Είμαστε σοσιαλιστές επειδή βλέπουμε το κοινωνικό ζήτημα ως ζήτημα αναγκαιότητας και δικαιοσύνης για την ίδια την ύπαρξη ενός κράτους για το λαό μας, όχι ως ζήτημα φτηνού οίκτου ή προσβλητικού συναισθηματισμού. Ο εργαζόμενος έχει αξίωση για ένα βιοτικό επίπεδο που αντιστοιχεί σε αυτό που παράγει". - Those Damn Nazis: Why Are We Socialists? (1932)

10. "Η Αγγλία είναι μια καπιταλιστική δημοκρατία. Η Γερμανία είναι ένα σοσιαλιστικό λαϊκό κράτος". - "Englands Schuld" (η ομιλία δεν φέρει ημερομηνία, αλλά πιθανότατα δόθηκε το 1939)

11. "Επειδή είμαστε σοσιαλιστές έχουμε νιώσει τις βαθύτερες ευλογίες του έθνους και επειδή είμαστε εθνικιστές θέλουμε να προωθήσουμε τη σοσιαλιστική δικαιοσύνη σε μια νέα Γερμανία". - Die verfluchten Hakenkreuzler. Etwas zum Nachdenken (1932)

12. "Το αμάρτημα της φιλελεύθερης σκέψης ήταν να παραβλέψει τις δυνάμεις του σοσιαλισμού για την οικοδόμηση του έθνους, επιτρέποντας έτσι στις ενέργειές του να κατευθυνθούν προς αντεθνικές κατευθύνσεις". - Die verfluchten Hakenkreuzler. Etwas zum Nachdenken (1932)

13. "Το να είσαι σοσιαλιστής σημαίνει να υποτάσσεις το Εγώ στο Εσύ- σοσιαλισμός σημαίνει να θυσιάζεις το άτομο στο σύνολο. Ο σοσιαλισμός είναι κατά βάθος υπηρεσία". - όπως αναφέρεται στο Escape from Freedom, Erich Fromm

14. "Είμαστε ένα εργατικό κόμμα επειδή βλέπουμε στην επερχόμενη μάχη μεταξύ της οικονομίας και της εργασίας την αρχή και το τέλος της δομής του εικοστού αιώνα. Είμαστε στο πλευρό της εργασίας και ενάντια στη χρηματοπιστωτική πολιτική. . . Η αξία της εργασίας στον σοσιαλισμό θα καθορίζεται από την αξία της για το κράτος, για ολόκληρη την κοινότητα." - Those Damn Nazis: Why Are We Socialists? (1932)

Αυτά τα αποσπάσματα αντιπροσωπεύουν μόνο ένα μικρό μέρος των απόψεων και της αντίληψης του Γκέμπελς για το σοσιαλισμό. Μπορεί κανείς να δει ότι με πολλούς τρόπους ο Ναζί μιλούσε πολύ σαν τον Καρλ Μαρξ.

Φράσεις όπως "είμαστε ένα εργατικό κόμμα", "ο εργάτης έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο που αντιστοιχεί σε αυτό που παράγει", "το χρήμα... είναι το αντίστροφο με τον σοσιαλισμό" και "είμαστε ενάντια στην πολιτική αστική τάξη" θα μπορούσαν εύκολα να προέρχονται από τις ομιλίες και τα γραπτά του ίδιου του Μαρξ - ωστόσο είναι σαφές ότι ο Γκέμπελς περιφρονούσε τον Μαρξ και έβλεπε τον δικό του "εθνικοσοσιαλισμό" ως διαφορετικό από τον μαρξισμό.

Τι διαφοροποιεί λοιπόν τον εθνικοσοσιαλισμό από τον μαρξισμό; Υπάρχουν δύο κύριες διαφορές.

Ο πρώτος είναι ότι ο Χίτλερ και ο Γκέμπελς συνέδεσαν τον σοσιαλισμό τους με τον φυλετικό και γερμανικό εθνικισμό, απορρίπτοντας το διεθνές ήθος του μαρξισμού -εργάτες του κόσμου ενωθείτε- για ένα πιο πρακτικό ήθος που έδινε έμφαση στο κίνημα Völkischen της Γερμανίας.

Αυτή ήταν μια έξυπνη τακτική των Ναζί. Όπως επεσήμανε ο νομπελίστας οικονομολόγος F.A. Hayek, έκανε τον σοσιαλισμό πιο ευχάριστο σε πολλούς Γερμανούς που δεν ήταν σε θέση να δουν τον ναζισμό ως αυτό που πραγματικά ήταν.

"Η υπέρτατη τραγωδία δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτή ότι στη Γερμανία ήταν σε μεγάλο βαθμό άνθρωποι καλής θέλησης που, με τις σοσιαλιστικές πολιτικές τους, προετοίμασαν το έδαφος για τις δυνάμεις που υποστηρίζουν όλα όσα απεχθάνονται", έγραψε ο Χάγιεκ στο βιβλίο του The Road to Serfdom (1944). "Λίγοι αναγνωρίζουν ότι η άνοδος του φασισμού... δεν ήταν μια αντίδραση ενάντια στις σοσιαλιστικές τάσεις της προηγούμενης περιόδου, αλλά ένα αναγκαίο αποτέλεσμα αυτών των τάσεων".

Η δεύτερη διαφορά είναι ότι οι εθνικοσοσιαλιστές ασχολήθηκαν λιγότερο με τον άμεσο έλεγχο των μέσων παραγωγής.

Στο βιβλίο του German Economy, 1870-1940 του 1940, ο Gustav Stolper, Αυστρογερμανός οικονομολόγος και δημοσιογράφος, εξηγεί ότι αν και ο εθνικοσοσιαλισμός ήταν εξαρχής αντικαπιταλιστικός, βρισκόταν επίσης σε άμεσο ανταγωνισμό με τον μαρξισμό μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

"Η πρώτη οπτική γωνία ήταν η ηθική αρχή, η δεύτερη το χρηματοπιστωτικό σύστημα, η τρίτη το ζήτημα της ιδιοκτησίας. Η ηθική αρχή ήταν "η κοινοπολιτεία πριν από το προσωπικό συμφέρον". Η οικονομική υπόσχεση ήταν 'το σπάσιμο της δουλείας των τόκων'. Το βιομηχανικό πρόγραμμα ήταν 'η εθνικοποίηση όλων των μεγάλων ενσωματωμένων επιχειρήσεων [τραστ]'. Αποδεχόμενος την αρχή "η κοινοπολιτεία πριν από το προσωπικό συμφέρον", ο εθνικοσοσιαλισμός απλώς τονίζει τον ανταγωνισμό του προς το πνεύμα της ανταγωνιστικής κοινωνίας, όπως αυτό εκπροσωπείται υποτίθεται από τον δημοκρατικό καπιταλισμό .... Αλλά για τους Ναζί αυτή η αρχή σημαίνει επίσης την πλήρη υποταγή του ατόμου στις ανάγκες του κράτους. Και με αυτή την έννοια ο εθνικοσοσιαλισμός είναι αναμφισβήτητα ένα σοσιαλιστικό σύστημα ..." .

Ο Stolper, ο οποίος διέφυγε από τη Γερμανία στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, σημείωσε ότι οι Ναζί δεν ξεκίνησαν ποτέ μια ευρεία εθνικοποίηση της βιομηχανίας, αλλά εξήγησε ότι κατά κάποιο τρόπο αυτή ήταν μια διάκριση χωρίς διαφορά.

"Η κοινωνικοποίηση ολόκληρου του γερμανικού παραγωγικού μηχανισμού, τόσο του γεωργικού όσο και του βιομηχανικού, επιτεύχθηκε με άλλες μεθόδους εκτός από την απαλλοτρίωση, σε πολύ μεγαλύτερη έκταση και σε μια απροσμέτρητα πιο ολοκληρωμένη κλίμακα από ό,τι οι συντάκτες του κομματικού προγράμματος του 1920 πιθανώς φαντάζονταν. Στην πραγματικότητα, όχι μόνο τα μεγάλα τραστ υποβλήθηκαν σταδιακά αλλά γρήγορα σε κρατικό έλεγχο στη Γερμανία, αλλά και κάθε είδους οικονομική δραστηριότητα, χωρίς να μείνει παρά μόνο ο τίτλος της ατομικής ιδιοκτησίας".

Στο βιβλίο του The Vampire Economy του 1939: Doing Business Under Fascism, ο Guenter Reimann κατέληξε σε παρόμοιο συμπέρασμα, σημειώνει ο ιστορικός της οικονομίας Richard Ebeling.

"...ενώ τα περισσότερα μέσα παραγωγής δεν είχαν εθνικοποιηθεί, είχαν ωστόσο πολιτικοποιηθεί και κολεκτιβοποιηθεί κάτω από ένα περίπλοκο πλέγμα ναζιστικών στόχων σχεδιασμού, κανονισμών τιμών και μισθών, κανόνων και ποσοστώσεων παραγωγής και αυστηρών ορίων και περιορισμών στη δράση και τις αποφάσεις εκείνων που παρέμεναν- ονομαστικά, των ιδιοκτητών των ιδιωτικών επιχειρήσεων σε όλη τη χώρα. Κάθε Γερμανός επιχειρηματίας γνώριζε ότι η συμπεριφορά του ήταν προδιαγεγραμμένη και τοποθετημένη στο πλαίσιο των ευρύτερων στόχων σχεδιασμού του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος".

Η ιστορική καταγραφή είναι σαφής: ο ευρωπαϊκός φασισμός ήταν απλώς μια διαφορετική απόχρωση του σοσιαλισμού, γεγονός που εξηγεί, όπως σημείωσε ο Χάγιεκ, γιατί τόσοι πολλοί φασίστες ήταν "πρώην" σοσιαλιστές - "από τον Μουσολίνι και κάτω (συμπεριλαμβανομένου του Λαβάλ και του Κουίσλινγκ)".

Όπως και ο Μαρξ, οι Ναζί απεχθάνονταν τον καπιταλισμό και έβλεπαν την ατομική βούληση και τα ατομικά δικαιώματα ως υποταγμένα στα συμφέροντα του κράτους. Δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτές οι διαφορετικές αποχρώσεις του σοσιαλισμού πέτυχαν τόσο παρόμοια αποτελέσματα: φτώχεια και δυστυχία.

Οι σοσιαλιστές θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν ότι ο ναζισμός δεν ήταν "πραγματικός" σοσιαλισμός, αλλά τα λόγια του διαβόητου υπουργού προπαγάνδας των Ναζί δείχνουν το αντίθετο.