Σας κάνει φτωχότερους για να σας ελέγχει. Τα έντιμα χρήματα είναι το κλειδί της ελευθερίας.

 Η μεσαία τάξη σε όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες εξαφανίζεται μέσα από μια συνεχή διαδικασία διάβρωσης της ικανότητάς της να αναρριχηθεί στην κοινωνική κλίμακα. Αυτό συμβαίνει εν μέσω μαζικών λεγόμενων σχεδίων τόνωσης της οικονομίας, μεγάλων προγραμμάτων παροχών, ατελείωτων ελλειμματικών δαπανών και "κοινωνικών" προγραμμάτων.

Η πραγματικότητα είναι ότι όσοι κατηγορούν τον καπιταλισμό και τις ελεύθερες αγορές για τη συνεχή διάβρωση της μεσαίας τάξης θα έπρεπε να το σκεφτούν καλύτερα. Το μαζικό τύπωμα χρήματος και η συνεχής χρηματοδότηση μεγαλύτερου κυβερνητικού μεγέθους στην οικονομία με νέο νόμισμα δεν έχουν καμία σχέση με τον καπιταλισμό ή την ελεύθερη αγορά- πρόκειται για την επιβολή μιας ριζοσπαστικής μορφής κρατισμού μεταμφιεσμένης σε ανοιχτή οικονομία. Οι πολίτες που χαιρετίζουν το τελευταίο κυβερνητικό σχέδιο τόνωσης αποτυγχάνουν να καταλάβουν ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να σας δώσει τίποτα που δεν σας έχει πάρει από πριν. Παίρνετε μια επιταγή 1.000 δολαρίων και πληρώνετε τρεις φορές παραπάνω με τον πληθωρισμό και την καταστροφή των πραγματικών μισθών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια ομάδα οικονομολόγων και εμπειρογνωμόνων έχει ξεκινήσει την Πρωτοβουλία για το Έντιμο Χρήμα. Για να σταματήσει η καταστροφή του ιστού της οικονομίας, της μεσαίας τάξης και των επιχειρήσεων μέσω της συνεχούς υποτίμησης του νομίσματος που μονοπωλούν οι κυβερνήσεις.

Οι πολίτες σπάνια κατανοούν τον πληθωρισμό. Πολλοί πιστεύουν ότι ο πληθωρισμός ισοδυναμεί με αύξηση των τιμών και, ως εκ τούτου, κατηγορούν αυτούς που τοποθετούν την ετικέτα σε ένα προϊόν για την απώλεια της αγοραστικής δύναμης ενός νομίσματος. Ωστόσο, ο πληθωρισμός προκαλείται από περισσότερες μονάδες νομίσματος που πηγαίνουν για τον ίδιο αριθμό αγαθών και υπηρεσιών. Η εκτύπωση χρήματος πάνω από τη ζήτηση είναι το μόνο πράγμα που κάνει τις τιμές να αυξάνονται ομοιόμορφα. Εάν μια τιμή αυξάνεται λόγω εξωγενούς λόγου, αλλά η ποσότητα του νομίσματος παραμένει ίση, όλες οι άλλες τιμές δεν αυξάνονται.

Η παραπληροφόρηση των πολιτών για τον πληθωρισμό δεν είναι δικό τους λάθος. Υπάρχει ένας στρατός από λεγόμενους εμπειρογνώμονες που έχουν ευθυγραμμιστεί γύρω από τις κυβερνήσεις και προσπαθούν να τους πείσουν ότι ο πληθωρισμός προκαλείται από οτιδήποτε άλλο εκτός από το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει τις συνολικές τιμές να αυξάνονται ταυτόχρονα: την υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος. Για να μπορέσουν οι κυβερνήσεις να διογκώσουν το μέγεθός τους μέσα και έξω από τις κρίσεις, πρέπει να πειστείτε ότι η ποσοτική θεωρία του χρήματος δεν υπάρχει. Η προσφορά χρήματος επί την ταχύτητα του χρήματος ισούται με το επίπεδο των τιμών ή με τον πληθωρισμό επί την πραγματική παραγωγή της οικονομίας. Περισσότερο χρήμα στο σύστημα δημιουργεί υψηλότερο πληθωρισμό. Ο τρόπος για να σας πείσουν ότι η προαναφερθείσα θεωρία δεν υπάρχει είναι να σας πουν ότι μεταξύ 2009 και 2018 δεν υπήρξε πληθωρισμός, ωστόσο η προσφορά χρήματος αυξήθηκε σημαντικά. Αυτό το επιχείρημα αγνοεί ότι την ίδια περίοδο, η υγειονομική περίθαλψη, η φροντίδα των παιδιών, η στέγαση και άλλα μη αναντικατάστατα αγαθά και υπηρεσίες αυξήθηκαν κατά μέσο όρο 57% σύμφωνα με το AEI, όπως και ο τεράστιος πληθωρισμός των τιμών των περιουσιακών στοιχείων που δημιουργήθηκε από τα ακίνητα μέχρι τις μετοχές και τα ομόλογα, όταν η ταχύτητα του χρήματος έπεφτε κατακόρυφα.

Δεν υπάρχει "πληθωρισμός που ωθεί το κόστος", πληθωρισμός εμπορευμάτων ή πληθωρισμός της αλυσίδας εφοδιασμού. Υπάρχουν πάντα περισσότερες μονάδες νομίσματος που πηγαίνουν σε σχετικά σπάνια αγαθά και υπηρεσίες. Σκεφτείτε το για ένα δευτερόλεπτο. Αν ξαφνικά η τιμή του πετρελαίου αυξηθεί απότομα για έναν εξωγενή παράγοντα, όπως ένας πόλεμος, και η ποσότητα του νομίσματος είναι η ίδια, οι πολίτες θα έχουν λιγότερα χρήματα για να αγοράσουν άλλα αγαθά και υπηρεσίες. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο ένα κόστος σέρνεται στην τελική τιμή ενός αγαθού είναι αν οι μονάδες του νομίσματος που εκδίδονται αυξάνονται ταχύτερα από την οικονομική παραγωγή.

Φανταστείτε ένα ραβδί δώδεκα ιντσών. Εσείς και εγώ καταλαβαίνουμε το μέγεθός του επειδή η μονάδα μέτρησης παραμένει αμετάβλητη. Φανταστείτε τώρα ότι η κυβέρνηση και η κεντρική τράπεζα αλλάζουν τη μονάδα μέτρησης κατά βούληση. Το ίδιο ραβδί θα ήταν δώδεκα, είκοσι ή τριάντα ίντσες, ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο χειραγωγείται η μονάδα μέτρησης.

Ο πληθωρισμός είναι ο τέλειος και πιο ανήθικος φόρος, επειδή οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί ρίχνουν την ευθύνη στα σούπερ μάρκετ, τα πρατήρια, τις εταιρείες ή τους ξένους παραγωγούς και παρουσιάζονται ως η λύση στο πρόβλημα που αυτές οι κυβερνήσεις δημιούργησαν. Ο πληθωρισμός είναι η συνεχής απώλεια της αγοραστικής δύναμης του νομίσματος που εκδίδει η κυβέρνηση.

Οι πολίτες δεν κατανοούν τον πληθωρισμό, διότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να φανταστούν γιατί η κυβέρνηση θα ήθελε να γίνουν φτωχότεροι. Ο πληθωρισμός είναι η μεταφορά πλούτου από τους αποταμιευτές και τους πραγματικούς μισθούς στις υπερχρεωμένες κυβερνήσεις. Κάνει το μέγεθος της κυβέρνησης στην οικονομία μεγαλύτερο και διαβρώνει τον πλούτο του ιδιωτικού τομέα. Γιατί;

Η τεχνητή δημιουργία νέων νομισματικών μονάδων δεν είναι ποτέ ουδέτερη. Ωφελεί δυσανάλογα τους πρώτους αποδέκτες των νέων μονάδων, τις κρατικές δαπάνες και το έλλειμμα, και πλήττει μαζικά τους τελευταίους αποδέκτες του χρήματος: τους πραγματικούς μισθούς και τις αποταμιεύσεις. Πρόκειται, στην ουσία, για μια διαδικασία κρυφής εθνικοποίησης της οικονομίας.

Το μέγεθος της κυβέρνησης αυξάνεται μαζικά σε περιόδους κρίσης επειδή "πρέπει να ξοδεύουν" και αυξάνεται περαιτέρω σε περιόδους ανάκαμψης, καθώς οι φόροι αυξάνονται και τα "έκτακτα" σχέδια δαπανών παγιώνονται και διαιωνίζονται, ενώ η φορολογική σφήνα μόνο αυξάνεται και οι πληθωριστικές πιέσεις επιμένουν.

Ορισμένοι θέλουν να πιστεύουν ότι η τεχνητή δημιουργία χρήματος προέρχεται από τις ιδιωτικές τράπεζες και όχι από τις κεντρικές τράπεζες. Αυτό είναι εύκολο να το διαψεύσουμε. Κάντε την κεντρική τράπεζα να σταματήσει να αγοράζει κρατικά ομόλογα, να διογκώνει τον ισολογισμό της, να τυπώνει χρήμα από το πουθενά και να χειραγωγεί την τιμή του χρήματος (επιτόκια), και όλοι θα δούμε πώς οι ιδιωτικές τράπεζες δεν επεκτείνουν εκθετικά την προσφορά χρήματος. Ακόμα και οι κεντρικές τράπεζες το αποκαλούν "μηχανισμό μετάδοσης" της νομισματικής πολιτικής και γι' αυτό παρακολουθούν την πιστωτική αύξηση ως θετική εξέλιξη, ανεξάρτητα από τους συσσωρευμένους κινδύνους.

Στο βιβλίο του The Economic Consequences of the Peace, ο John Maynard Keynes έγραψε: "Ο Λένιν φέρεται να έχει δηλώσει ότι ο καλύτερος τρόπος για να καταστραφεί το καπιταλιστικό σύστημα ήταν να αποδυναμωθεί το νόμισμα. Μέσω μιας συνεχούς διαδικασίας πληθωρισμού, οι κυβερνήσεις μπορούν να δημεύσουν, κρυφά και απαρατήρητα, ένα σημαντικό μέρος του πλούτου των πολιτών τους. Με τη μέθοδο αυτή, όχι μόνο δημεύουν, αλλά δημεύουν αυθαίρετα, και ενώ η διαδικασία αυτή εξαθλιώνει πολλούς, στην πραγματικότητα πλουτίζει κάποιους. Η θέα αυτής της αυθαίρετης αναδιάταξης του πλούτου πλήττει όχι μόνο την ασφάλεια αλλά και την εμπιστοσύνη στην ισότητα της υπάρχουσας κατανομής του πλούτου".

Οι πολίτες στερούνται της δυνατότητάς τους να αναρριχηθούν στην κοινωνική κλίμακα μέσω της συνεχούς οικονομικής καταστολής και των αυξήσεων των φόρων. Φυσικά, μας λένε πάντα ότι όλες οι αυξήσεις των δαπανών θα πληρωθούν από "τους πλούσιους", ο σύγχρονος μύθος του καλαμποκιού που υποτίθεται ότι θα καλύψει όλες τις κυβερνητικές ανισορροπίες και θα χρηματοδοτήσει για πάντα κάθε σχέδιο δικαιωμάτων. Προφανώς, όσοι ξεγελιούνται από την υπόσχεση του αιώνιου κυβερνητικού τζάμπα χρήματος που πληρώνουν οι "πλούσιοι" αντιμετωπίζουν τη σκληρή πραγματικότητα της πληρωμής της κυβερνητικής "γενναιοδωρίας" πολλαπλάσια σε χαμηλότερους πραγματικούς μισθούς, χαμηλότερο διαθέσιμο εισόδημα και υψηλότερο πληθωρισμό.

Η πρωτοβουλία Honest Money Initiative (https://www.honestmoneyinitiative.com/) δημιουργήθηκε για να υπενθυμίσει στους πολίτες ότι δεν υπάρχει το μαγικό κυβερνητικό χρηματικό δέντρο. Ο λόγος για τον οποίο είναι ζωτικής σημασίας τώρα είναι επειδή η κοινωνία μοιάζει αδύναμη στη θέα ενός ακόμη σχεδίου δαπανών πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων που χρηματοδοτείται με νόμισμα τυπωμένο από το πουθενά.

Στο βιβλίο του The Theory of Money and Credit, ο Ludwig Von Mises εξηγεί: "Η αρχή του υγιούς χρήματος έχει δύο πτυχές. Είναι καταφατική, καθώς εγκρίνει την επιλογή από την αγορά ενός κοινά χρησιμοποιούμενου μέσου ανταλλαγής. Είναι αρνητική εμποδίζοντας την τάση της κυβέρνησης να παρεμβαίνει στο νομισματικό σύστημα". Ο Mises συνεχίζει να εξηγεί ότι το υγιές χρήμα είναι ένα κρίσιμο εργαλείο για την "προστασία των ατομικών ελευθεριών από δεσποτικές επεμβάσεις εκ μέρους των κυβερνήσεων-, εξίσου σημαντικό με το σύνταγμα, τους ανεξάρτητους θεσμούς και το σύστημα ελέγχων και ισορροπιών που προστατεύει τους πολίτες σε μια δημοκρατική κοινωνία".

Για να είναι χρήμα, ένα νόμισμα πρέπει να είναι αποθεματικό αξίας, μονάδα μέτρησης και γενικευμένο μέσο πληρωμής. Ο λόγος για τον οποίο οι κεντρικές τράπεζες το τυπώνουν από το πουθενά είναι για να συγκαλύψουν τις τεράστιες και αυξανόμενες ανισορροπίες των κυβερνήσεων. Καθώς η διαδικασία γίνεται ασταμάτητη, η ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών όχι μόνο αμφισβητείται αλλά και αρνείται ευρέως. Οι κυβερνήσεις δεν θέλουν ανεξάρτητες κεντρικές τράπεζες, επειδή προτιμούν να αυξάνουν τα ελλείμματα και να ελέγχουν την οικονομία εις βάρος των αποταμιεύσεων και των μισθών των πολιτών, πιστεύοντας ότι αυτό είναι για το δικό τους καλό. Η χειραγώγηση του νομίσματος δεν είναι εργαλείο για την ανάπτυξη- είναι εργαλείο για τον έλεγχο και τις πελατειακές σχέσεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι κυβερνήσεις βασίζονται σε κάποιους ισχυρούς συμμάχους στη διαδικασία του πλήρους ελέγχου και του κρατισμού. Το να σας κάνει φτωχότερους σας κάνει επίσης ευάλωτους και εξαρτημένους από ένα διαρκώς αυξανόμενο κράτος που υπόσχεται δωρεάν πλούτο και ελευθερία, αλλά παραδίδει φτώχεια και καταπίεση.

Η καταστροφή του νομίσματος είναι αναπόφευκτη αν δεν εφαρμοστεί το έντιμο

Το υγιές χρήμα είναι εξίσου σημαντικό με τους ανεξάρτητους θεσμούς. Προστατεύει τον πολίτη από τα στρεβλά κίνητρα των κυβερνήσεων να μεταφέρουν τις ανισορροπίες τους στον πληθυσμό και είναι απαραίτητο για να εγγυηθεί την ουσία της ελευθερίας, που είναι η οικονομική ελευθερία.