Προς την Ευρωπαϊκή Ένωση: Μην μας ποδοπατάτε

 Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, οι Ευρωπαίοι αναμένεται να ψηφίσουν πολιτικές δυνάμεις που κλίνουν προς τη δεξιά πλευρά του φάσματος, συχνά με τάσεις ευρωσκεπτικισμού. Μιλάμε για εννέα κράτη μέλη όπου οι δυνάμεις αυτές ενδέχεται να αναδειχθούν νικήτριες, και για άλλα εννέα όπου προβλέπεται να εξασφαλίσουν τη δεύτερη και τρίτη θέση.

Ποια είναι λοιπόν η πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προκάλεσε για πρώτη φορά τόσο σημαντική δυσαρέσκεια και επιθυμία για μια τόσο ριζική αλλαγή; Η απάντηση φαίνεται να είναι απλή και μπορεί να συνοψιστεί ως απώλεια της ελευθερίας.

Σύμφωνα με την έρευνα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου "Φθινόπωρο 2023", που διεξήχθη έξι μήνες πριν από τις ευρωεκλογές του 2024, το 34% των Ευρωπαίων πιστεύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διατηρήσει την ειρήνη, να ενισχύσει την ασφάλεια και να βελτιώσει τη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών. Ωστόσο, τα μειονεκτήματα που επισημαίνονται από τα κράτη μέλη στην ίδια έκθεση δείχνουν ότι το 32% πιστεύει ότι οι πολίτες έχουν πολύ μικρή επιρροή στις αποφάσεις που λαμβάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων των εθνικών τους κυβερνήσεων. Ένα άλλο αξιοσημείωτο μειονέκτημα που επισημαίνεται στην έκθεση είναι ότι το 24% των Ευρωπαίων πιστεύει ότι "το να είσαι μέλος της ΕΕ υπονομεύει τον έλεγχο των εθνικών εξωτερικών συνόρων".

Είναι γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες αισθάνονται αποκομμένοι από τη λήψη αποφάσεων. Η συγκεντρωτική διαχείριση, με πάρα πολλούς πολιτικούς, όργανα και κανονισμούς, που υιοθετούν διάφορες κολεκτιβιστικές πολιτικές, θεωρώντας ότι ό,τι είναι καλό για τους ιθύνοντες θα είναι καλό και για κάθε χώρα, έχει αναμφίβολα βλάψει το Ευρωπαϊκό εγχείρημα. Τα άτομα και οι χώρες δεν είναι το ίδιο, και ως εκ τούτου, η ομοφωνία των θέσεων δεν αποτελεί εγγύηση στη δημοκρατία. Η αποσιώπηση ή η τιμωρία όσων έχουν διαφορετικά σχέδια για τα έθνη τους, τα οποία επιλέχθηκαν με τις ψήφους των λαών τους, δεν μπορεί να αγνοηθεί ή να ακυρωθεί.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε νόμο που απαιτεί από τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν μέτρα αποκατάστασης, ώστε τουλάχιστον το 30% των οικοτόπων σε χερσαία, παράκτια, γλυκά και θαλάσσια οικοσυστήματα που δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση να βρεθούν σε καλή κατάσταση έως το 2030. Η δέσμευση αυτή αποτελεί μέρος της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας και έχει προκαλέσει διαμάχη μεταξύ των αγροτών της Ένωσης, οι οποίοι απορρίπτουν συλλογικά την αύξηση του φόρου ντίζελ για τα τρακτέρ από το 2024 έως το 2030, το κόστος προσαρμογής στα περιβαλλοντικά πρότυπα του συμφώνου οικολογικής μετάβασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον αθέμιτο ανταγωνισμό από προϊόντα άλλων χωρών που δεν υπόκεινται σε αυτούς τους κανόνες.

Λες και οι Ευρωπαίοι δεν επιβαρύνονται ήδη με περιβαλλοντικούς φόρους (331,3 δισεκατομμύρια ευρώ το 2021), η παραγωγή τροφίμων παρεμποδίζεται περαιτέρω από τα νέα αυτά μέτρα. Τι μπορούν να κάνουν οι εθνικές κυβερνήσεις απέναντι σε αυτές τις επιβολές; Η Γαλλία, για παράδειγμα, είναι πιθανό να ασκήσει πιέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς η χώρα βρίσκεται μπλοκαρισμένη.

Και εδώ αναρωτιόμαστε, μήπως η ενσωμάτωση παρατράβηξε; Τελευταία, οι δράσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης πραγματοποιούνται με εξαναγκασμό.

Το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης έχει αντιμετωπιστεί αναποτελεσματικά. Απλώς δεν ξέρουν τι να κάνουν, καταλαβαίνουν ότι πρέπει να κάνουν κάτι και μεταθέτουν για άλλη μια φορά το βάρος των αποφάσεών τους στα κράτη μέλη. Έχει επιβληθεί "υποχρεωτική αλληλεγγύη" με πρόστιμα έως και 20.000 ευρώ για κάθε πρόσφυγα που αρνείται να δεχτεί μια χώρα. Το μέτρο αυτό είναι βάναυσα αυταρχικό και καταναγκαστικό, καθώς κάθε κράτος μέλος δεν έχει λόγο για το πόσους πρόσφυγες θέλει ή μπορεί να φιλοξενήσει, ενώ η Ευρώπη αντιμετωπίζει διάφορες κρίσεις, όπως έλλειψη στέγης.

Η ελευθερία της έκφρασης έχει γίνει πηγή διαμάχης. Λόγω του "Κώδικα δεοντολογίας για την παραπληροφόρηση", το άνοιγμα ενός κοινωνικού δικτύου μας εκθέτει σε προειδοποιήσεις για πιθανή "παραπληροφόρηση" ή "ψευδείς ειδήσεις" που υποδεικνύονται από "ειδικούς" οι οποίοι πιστεύουν ότι οι πολίτες δεν είναι αρκετά ικανοί για να κάνουν αυτή τη διάκριση.

Ο ιδιοκτήτης του Twitter Elon Musk αρνείται να συμμορφωθεί με τον νόμο για τις ψηφιακές υπηρεσίες και διεξάγει πόλεμο με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία ερευνά τώρα το κοινωνικό δίκτυο λόγω "ορισμένων υποψιών για παραβίαση". Με άλλα λόγια, η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να παρέμβει άμεσα τόσο στην ελευθερία της έκφρασης όσο και στη διαχείριση της περιουσίας ενός ιδιοκτήτη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να είναι μια συμμαχία ελεύθερων χωρών που, παρά τις κοινές πολιτικές που εφαρμόζουν, θα πρέπει να σέβονται τον πολιτισμό, τη γλώσσα και όλες τις διαστάσεις που καθορίζουν την ατομικότητά τους. Η εφαρμογή μέτρων "ένα μέγεθος για όλους" αρνείται τις διαφορές μεταξύ των χωρών. Μόνο με το σεβασμό και όχι με την κατάργηση αυτών των διαφορών με τη βία μπορούμε να προχωρήσουμε σε ένα ευεργετικό σχέδιο και να αποφύγουμε τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εάν τα προβλεπόμενα αποτελέσματα των εκλογών επαληθευτούν, αυτό είναι το αίτημα των Ευρωπαίων: να κάνουν πίσω από μια ολοκλήρωση που γίνεται επιθετική. Είναι ευθύνη των ηγετών να ακούσουν ταπεινά αυτό το αίτημα και να ξαναχτίσουν μια Ευρωπαϊκή Ένωση με περισσότερη ελευθερία.