Πρόκειται για μια Εθνικοποίηση της Οικονομίας σε αργή κίνηση

 Η παγκόσμια ρευστότητα διευρύνεται. Τους τελευταίους τρεις μήνες, η παγκόσμια προσφορά χρήματος αυξήθηκε κατά 4,7 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αυτή η ραγδαία αύξηση ξεκίνησε όταν η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ πανικοβλήθηκε για πρώτη φορά και καθυστέρησε την ομαλοποίηση του ισολογισμού της τον Ιούνιο.

Έκτοτε, είδαμε μια αλυσίδα νέων πολιτικών τόνωσης της οικονομίας που εφαρμόστηκαν από τις ανεπτυγμένες οικονομίες, οι οποίες προστέθηκαν στα μεγάλα δημοσιονομικά πακέτα που είχαν ήδη εφαρμοστεί. Επενδυτικά πακέτα πολλών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως το Ταμείο Επόμενης Γενιάς της ΕΕ, περιλαμβάνουν τώρα τεράστια σχέδια ελλειμματικών δαπανών. Ωστόσο, η ταχύτητα του χρήματος δεν αυξάνεται. Όλα αυτά τα προγράμματα οδηγούν μόνο σε κοσμική στασιμότητα. Τα κυβερνητικά προγράμματα και οι τρέχουσες δαπάνες καταναλώνουν χρήμα με πρωτοφανή ρυθμό.

Οι ανεπτυγμένες οικονομίες δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς νέα και μεγαλύτερα σχέδια δαπανών. Το αποτέλεσμα είναι περισσότερο χρέος, ασθενέστερη αύξηση της παραγωγικότητας και μείωση των πραγματικών μισθών.

Σε πρόσφατη έκθεσή της, η Bank of America έδειξε ότι η αύξηση του μη παραγωγικού χρέους έχει δημιουργήσει ένα σημαντικό πρόβλημα για την οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών. Για κάθε δολάριο νέου κρατικού χρέους, ο αντίκτυπος στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν έχει υποχωρήσει σε λιγότερο από πενήντα σεντς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πνίγονται στο μη παραγωγικό χρέος. Ωστόσο, τουλάχιστον οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάποια αύξηση της παραγωγικότητας. Αν εξετάσουμε τη ζώνη του ευρώ, η αρνητική πολλαπλασιαστική επίδραση του νέου δημόσιου χρέους είναι εξαιρετικά εμφανής. Παρά τα τεράστια σχέδια τόνωσης και τα αρνητικά ονομαστικά επιτόκια, η ευρωζώνη παραμένει στάσιμη εδώ και χρόνια.

Πολλοί από εσάς μπορεί να πιστεύετε ότι φταίνε οι κακές πολιτικές και οι απρόσεκτες κυβερνητικές δαπάνες, αλλά νομίζω ότι αυτό είναι σκόπιμο. Πρόκειται για μια αργή διαδικασία εθνικοποίησης της οικονομίας. Εξαντλώντας σιγά σιγά τις αποταμιεύσεις της μεσαίας τάξης λόγω της σταθερής μείωσης των πραγματικών μισθών, η κυβέρνηση επεκτείνει την επιρροή της στην οικονομία, συγκεντρώνοντας την υποστήριξη ενός σημαντικού μέρους του πληθυσμού.

Οι συμμετέχοντες στην αγορά το λατρεύουν αυτό. Ένα νέο σχέδιο τόνωσης σημαίνει περισσότερη εκτύπωση χρήματος, η οποία θα φέρει περισσότερη ρευστότητα στις αγορές και θα τροφοδοτήσει πολλαπλές επεκτάσεις, ανεξάρτητα από τα αδύναμα οικονομικά στοιχεία. Ωστόσο, οι αξιότιμοι συνάδελφοί μου θα πρέπει να είναι σοφότεροι όταν χαιρετίζουν το επόμενο στάδιο της χρηματοπιστωτικής συμπίεσης. Η δυσαρέσκεια αυξάνεται μεταξύ των πολιτών, και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αυτό θα έχει άσχημο τέλος.

Οι κρίσεις χρέους μπορεί να μην εμφανίζονται με τον ίδιο τρόπο όπως παλαιότερα. Δεν πρόκειται για ένα κατακλυσμιαίο γεγονός αλλά για ένα αργό βράσιμο που οδηγεί στην ίδια φτωχοποίηση.

Οι Νεοκεϋνσιανοί κοιτάζουν τα τελευταία τέσσερα χρόνια της οικονομίας των Ηνωμένων Πολιτειών και διεκδικούν τη νίκη. Ωστόσο, για πολλούς από τη μεσαία τάξη των Ηνωμένων Πολιτειών, η εξαθλίωσή τους τα τελευταία τέσσερα χρόνια ήταν σαν αυτή των Ελλήνων πολιτών το 2009.

Όταν οι κεντρικές τράπεζες σκέφτονται την ήπια προσγείωση, βλέπουν μια σταδιακή διάβρωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και των καταθέσεων. Αυτό ακριβώς βιώνουμε, επιδεινούμενο από την πρόσθετη επιβάρυνση των υψηλότερων φόρων. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως μια ήπια προσγείωση. Μόνο οι κυβερνητικοί γραφειοκράτες και όσοι μπορούν να αποκρύψουν τον πλούτο τους από την καταστροφή του χρήματος μπορούν να επωφεληθούν από μια ήπια προσγείωση.

Αυτή η νέα αύξηση της προσφοράς χρήματος μπορεί να μην επιφέρει νέα έκρηξη πληθωρισμού, επειδή η ταχύτητα του χρήματος δεν αυξάνεται επίσης. Ωστόσο, αυτό σημαίνει χαμηλότερες επενδύσεις, χαμηλότερη ανάπτυξη και χαμηλότερη παραγωγικότητα. Οι τιμές της αγοράς, οι πολλαπλές επεκτάσεις και οι φούσκες μπορεί να εμφανιστούν ξανά, ενώ οι οικογένειες και οι μικρές επιχειρήσεις θα βρεθούν σε δυσκολότερη θέση.

Η αλυσιδωτή αλυσίδα των σχεδίων τόνωσης της οικονομίας δείχνει την αποτυχία των Κεϋνσιανών πολιτικών. Συνηθίζαμε να γινόμαστε μάρτυρες της εισαγωγής ενός νέου προγράμματος δαπανών και μείωσης των επιτοκίων λίγα χρόνια μετά το προηγούμενο. Τώρα, οι κυβερνήσεις απλώς προσθέτουν νέα προγράμματα το ένα πάνω στο άλλο και ισχυρίζονται ότι η οικονομία πρόκειται να αλλάξει σελίδα.

Οι κυβερνητικές δαπάνες καταναλώνουν το μεγαλύτερο μέρος του νεοδημιουργηθέντος χρήματος, αφήνοντας την παραγωγική οικονομία με μειωμένη πρόσβαση στην πίστωση, μειωμένη αγοραστική δύναμη του νομίσματος και δήμευση του πλούτου μέσω φόρων και εκτύπωσης νομίσματος.

Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, ο πληθωρισμός θα είναι 3,5% με παγκόσμιο ρυθμό ανάπτυξης 3,3% το 2025. Η εισαγωγή νέων μαζικών δαπανών και προγραμμάτων οικονομικής συμπίεσης έχει ως αποτέλεσμα το 80% των χωρών του ΟΟΣΑ να εμφανίζουν ετήσιο πληθωρισμό που υπερβαίνει τον στόχο των κεντρικών τους τραπεζών. Υπάρχει μια παγκόσμια πολιτική απορρόφησης του παραγωγικού και ιδιωτικού πλούτου. Πριν από λίγα χρόνια, κάποιος τόλμησε να πει: «Δεν θα έχετε τίποτα, αλλά θα είστε ευτυχισμένοι» και οι περισσότεροι άνθρωποι κατάλαβαν τους κινδύνους αυτής της υπόσχεσης. Σήμερα, κανείς δεν το λέει πια. Απλώς το εφαρμόζουν σιγά σιγά. Θα γίνετε φτωχότεροι. Προστατευτείτε από τον πληθωρισμό και την οικονομική συμπίεση, αλλιώς θα γίνετε μια εξαρτημένη υποκατηγορία.