Οι ψηφοφόροι της Αργεντινής επέλεξαν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ την ελευθερία; Ο χρόνος θα δείξει

 Ένα ιστορικό γεγονός έλαβε χώρα, όχι μόνο για το Λιμπερταριανό κίνημα, αλλά και για την ιστορία του κόσμου. Ο πρώτος Λιμπερταριανός πρόεδρος εξελέγη σε καμία άλλη χώρα παρά στην Αργεντινή.

Ο λαός της Αργεντινής βρέθηκε αντιμέτωπος με μια διχοτόμηση: είτε να συνεχίσει τον σοσιαλιστικό δρόμο προς τη δουλοπαροικία που ενσάρκωνε το κυβερνών Περονιστικό καθεστώς είτε να υιοθετήσει μια ριζική αλλαγή προς την ελευθερία, με ηγέτη της εν λόγω αλλαγής τον Javier Milei, αυτοαποκαλούμενο Rothbardian και αναρχοκαπιταλιστή. Τελικά, με πάνω από το 55% των ψήφων, οι Αργεντινοί εξέλεξαν τον Milei ως νέο πρόεδρο.

Η κατάσταση της Αργεντινής είναι κρίσιμη και ο λαός το γνωρίζει. 142,7% συσσωρευμένος πληθωρισμός φέτος, 40% του πληθυσμού κάτω από τα όρια της φτώχειας και τουλάχιστον 80% δημόσιο χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ, για να αναφέρουμε μόνο μερικά από τα κύρια οικονομικά προβλήματα. Η εγκληματικότητα -η οποία είναι ανεξέλεγκτη σε πολλές περιοχές της χώρας- είναι η άλλη βασική ανησυχία του κοινού που ο Milei έπρεπε να αντιμετωπίσει στην προεκλογική του εκστρατεία. Αυτό το έχει κάνει κυρίως μέσω της αντιπροέδρου του Victoria Villarruel, ειδικού σε θέματα άμυνας και ασφάλειας.

Οι Αργεντινοί επέλεξαν τον δρόμο της ελεύθερης αγοράς, τον δρόμο της ελευθερίας προς την ευημερία και τη δικαιοσύνη.

Τώρα, εκτός από τον εορτασμό και τον ενθουσιασμό που αξίζει μια τέτοια περίσταση, εμείς οι Λιμπερταριανοί (ειδικά οι Αργεντινοί Λιμπερταριανοί)- πρέπει να βασιστούμε στη σοφία του Βρετανού οικονομολόγου Alfred Marshall, ο οποίος είπε ότι πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση για να κρατάμε την καρδιά μας ζεστή. Ο Milei εισήγαγε πολλές Λιμπερταριανές ιδέες στον πολιτικό διάλογο της Αργεντινής, αλλά δεν έγιναν όλες θετικά δεκτές από το ευρύ κοινό ή τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο Milei αναγκάστηκε να προβεί σε υποχωρήσεις λόγω των αντιδράσεων σχετικά με ορισμένες ιδέες προσανατολισμένες στην ελεύθερη αγορά, όπως ένα σύστημα κουπονιών για την εκπαίδευση, η κατάργηση των κανονισμών για τα όπλα, το 100 τοις εκατό των τραπεζικών αποθεματικών και η ιδιωτικοποίηση τόσο της εκπαίδευσης όσο και του συστήματος υγείας.

Ο Milei προσέφερε τόση ελευθερία όση είναι διατεθειμένος να δεχτεί ο λαός της Αργεντινής. Τα Σοσιαλιστικά και Κολεκτιβιστικά ιδεώδη εξακολουθούν να επικρατούν σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, θα ήταν λάθος να ισχυριστεί κανείς ότι ακόμη και οι μισοί από τους εκλέκτορες που επιλέγουν τον Milei είναι πλήρως Λιμπερταριανοί. Η επερχόμενη διακυβέρνηση του Milei θα αποτελέσει μια δοκιμασία, αν καταφέρει να προωθήσει ένα Λιμπερταριανό πρόγραμμα, τότε περισσότεροι άνθρωποι θα συσπειρωθούν πίσω από τη σημαία του Gadsden και η Αργεντινή θα λειτουργήσει ως φάρος ελευθερίας στη Λατινική Αμερική.

Ακόμα πιο σημαντική είναι η πολιτισμική αλλαγή που έχει συντελεστεί λόγω του πολιτικού ακτιβισμού της Milei. Βιβλία της Αυστριακής Οικονομικής Σχολής και των Λιμπερταριανών μπορεί να βρει κανείς σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο (πριν από τον Milei, αυτά τα έργα ήταν πιο δύσκολα προσβάσιμα, σχεδόν κρυφά) και τα φιλικά προς την ελευθερία πανεπιστήμια και προγράμματα είναι πλέον πιο δημοφιλή. Το να είσαι κλασικός φιλελεύθερος ή Λιμπερταριανός δεν αποτελεί πλέον πολιτισμικό έγκλημα στην Αργεντινή.

Ένας Λιμπερταριανός σκληρός πυρήνας έχει σχηματιστεί και συνεχίζει να αναπτύσσεται, είναι η εμπροσθοφυλακή του κινήματος, πείθοντας τους λαϊκούς ανθρώπους να υποστηρίξουν τις μεταρρυθμίσεις του Milei. Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές μπορεί να μην πείθουν τους πάντες να ασπαστούν τον Λιμπερταριανισμό, αλλά τουλάχιστον τους πείθουν να μην αντιδρούν σε αυτόν. Έτσι μπορεί να αναπτυχθεί το Λιμπερταριανό πνεύμα στην Αργεντινή.

Το σχέδιο του Milei είναι μετριοπαθές αν το δει κανείς μέσα από ιδεατούς φακούς, αλλά όπως έχω ήδη επισημάνει, είναι το πιο Λιμπερταριανό πρόγραμμα που θα μπορούσε να προωθηθεί χωρίς να εξοστρακιστεί από το κοινό και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Οι συμβιβασμοί έγιναν μετά τις γενικές εκλογές. Δημιουργήθηκε η συμμαχία Λιμπερταριανών-Ρεπουμπλικανών για να αντιμετωπίσει το Περονιστικό καθεστώς στις κάλπες, ο Milei συμμάχησε με την πρώην ανταγωνίστριά του Patricia Bullrich και τον πρώην πρόεδρο Mauricio Macri για να συγκεντρώσει τις απαραίτητες ψήφους για να κερδίσει στην κάλπη τον Αριστερό Περονιστή υποψήφιο Sergio Massa. Η συμμαχία κατάφερε να συγκεντρώσει τις απαραίτητες ψήφους για τη νίκη. Ήταν μια επική εκστρατεία, χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν στις συγκεντρώσεις του Milei φωνάζοντας "Ελευθερία!". Σε πολλά μέρη της χώρας, ακούστηκαν φωνές χαράς και ανακούφισης όταν ο Περονιστής υποψήφιος αναγνώρισε την ήττα του σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση. Φυσικά, συμμετείχα μαζί με τον κόσμο στις κραυγές για τη νίκη.

Λαμβάνοντας υπόψη τους συμβιβασμούς που έγιναν στη συμμαχία για την ήττα του Περονισμού, οι πιο κρίσιμες Λιμπερταριανές προτάσεις, όπως η περικοπή των δημόσιων δαπανών και φόρων, η απορρύθμιση της οικονομίας και της αγοράς εργασίας, το ελεύθερο εμπόριο, η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων (όπως η πετρελαϊκή εταιρεία "YPF" και η κρατική αεροπορική εταιρεία "Aerolineas Argentinas") και η κατάργηση της κεντρικής τράπεζας πρόκειται να εφαρμοστούν, τουλάχιστον στα χαρτιά. Ο Milei, αν και αναρχοκαπιταλιστής αναγκάστηκε να μετριάσει τις απόψεις του προκειμένου να κερδίσει το αξίωμα, μόλις αναλάβει τα ηνία του κράτους θα δούμε πόσο από το πρόγραμμα ελευθερίας που προτείνει θα εφαρμοστεί.

Θα είναι μια επανάσταση της ελευθερίας; Η ιστορία θα το δείξει.