Η πρόσφατη δήλωση του μαχητή του Ultimate Fighting Championship Renato Moicano ότι οι πατριώτες πρέπει να διαβάζουν Ludwig von Mises οδήγησε το Institute of Economic Affairs να ανεβάσει ένα εννιάλεπτο βίντεο που απαντά στις ερωτήσεις που έχουν αναρτηθεί στο Google σχετικά με τον Mises. Είναι σε μεγάλο βαθμό ακριβές και αποδίδει δικαιοσύνη σε ορισμένες από τις σημαντικότερες συνεισφορές του Mises, και για αυτούς τους λόγους είναι άξιο επαίνου- ωστόσο, ο παρουσιαστής, Kristian Niemitz, σημειώνει ότι η αδιαλλαξία του Mises οδήγησε στο να κάνει «μερικά πράγματα λάθος», συμπεριλαμβανομένης της πεποίθησής του ότι «δεν θα μπορούσε να υπάρξει τέτοιο πράγμα όπως μια μικτή οικονομία μακροπρόθεσμα». Σε αντίθεση με τη θέση του Mises, υποστηρίζει: «Σχεδόν όλες οι οικονομίες του κόσμου είναι μικτές οικονομίες του ενός ή του άλλου είδους».

UFC Renato Moicano's Passionate Plea: 'Read Ludwig Von Mises!' | Niemietz Answers

https://www.youtube.com/watch?v=T2lY06wUwm4

Η θέση που δέχεται επίθεση είναι το διάσημο άρθρο του Μίζες του 1950, « The Middle of the Road Leads to Socialism», στο οποίο δείχνει ότι κάθε παρέμβαση

αποδεικνύεται αποτυχημένη από την άποψη της ίδιας της κυβέρνησης και των ομάδων που ήθελε να ευνοήσει. Επιφέρει μια κατάσταση πραγμάτων, η οποία -και πάλι από τη σκοπιά της κυβέρνησης- είναι ακόμη λιγότερο επιθυμητή από την προηγούμενη κατάσταση πραγμάτων την οποία είχε σχεδιαστεί να βελτιώσει.

Όπως επισημαίνει ο Mises, αυτό απαιτεί από την κυβέρνηση είτε να ακυρώσει την εν λόγω παρέμβαση είτε να παρέμβει εκ νέου, αυτή τη φορά σε τομείς εφαπτόμενους σε εκείνους στους οποίους πραγματοποιήθηκε η προαναφερθείσα παρέμβαση, προκειμένου να μετριάσει τη ζημία. Στην τελευταία περίπτωση, οι επακόλουθες παρεμβάσεις προκαλούν παρόμοια δικά τους προβλήματα, που απαιτούν ακόμη περισσότερες παρεμβάσεις, και δεδομένου ότι δεν υπάρχει κανένας τομέας που να είναι πλήρως αποσυνδεδεμένος από την υπόλοιπη οικονομία, η διαδικασία αυτή οδηγεί σε μια συνεχώς αυξανόμενη κοινωνικοποίηση ολόκληρης της οικονομίας.

Συνοψίζοντας την εγγενή αστάθεια του παρεμβατισμού ως λεγόμενου τρίτου δρόμου, ο Mises δείχνει ότι μια τέτοια οικονομική πολιτική πρέπει αναγκαστικά να τείνει προς την προοδευτική κοινωνικοποίηση όλο και περισσότερων βιομηχανιών ή την επαναλαμβανόμενη αποχή από την παρέμβαση στην αγορά και την προοδευτική φιλελευθεροποίηση (με την κλασική έννοια) ολόκληρης της οικονομίας:

Η σύγκρουση των δύο αρχών είναι ασυμβίβαστη και δεν επιτρέπει κανένα συμβιβασμό. Ο έλεγχος είναι αδιαίρετος. Είτε η ζήτηση των καταναλωτών, όπως εκδηλώνεται στην αγορά, αποφασίζει για ποιους σκοπούς και πώς πρέπει να χρησιμοποιηθούν οι συντελεστές παραγωγής, είτε η κυβέρνηση φροντίζει για τα θέματα αυτά. Δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσε να αμβλύνει την αντίθεση μεταξύ αυτών των δύο αντιφατικών αρχών. Αποκλείουν η μία την άλλη. Ο παρεμβατισμός δεν είναι μια χρυσή τομή μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού.

Αλλά τότε τι πρέπει να κάνουμε με την παρατήρηση του Niemitz ότι στην πραγματική ζωή συναντάμε μόνο μικτές οικονομίες; Στην πραγματικότητα, επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό του Mises, ο οποίος αναφέρει ότι με την πάροδο του χρόνου η παρέμβαση είτε θα αυξηθεί είτε θα μειωθεί και δεν μπορεί να παραμείνει σταθερή. Ναι, βρίσκουμε πολλές μικτές οικονομίες, αλλά μια ματιά στις σχετικές στατιστικές θα δείξει ότι, σύμφωνα με την πρόβλεψη του Mises, το μέγεθος και η έκταση της κρατικής παρέμβασης αυξάνεται παντού. Ανέκδοτα, οι δυτικές κυβερνήσεις απέδειξαν πρόσφατα την ικανότητά τους να παρεμβαίνουν σε μια μέχρι πρότινος αδιανόητη κλίμακα ως απάντηση στην πανδημία του κοροναϊού. Συνεπώς, ο Mises είχε δίκιο- βρισκόμαστε πράγματι σε καλό δρόμο προς την προοδευτική κοινωνικοποίηση ολόκληρης της οικονομίας.