Η οικονομία της Ευρωζώνης είναι κάτι παραπάνω από αδύναμη. Βρίσκεται σε βαθιά συρρίκνωση και τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά.

Ο δείκτης υπευθύνων προμηθειών (PMI) για τη μεταποίηση της Ευρωζώνης, που καταρτίζεται από την S&P Global, υποχώρησε σε χαμηλό τριών μηνών, στο 43,1 τον Οκτώβριο, για δέκατο έκτο συνεχή μήνα συρρίκνωσης. Ωστόσο, οι Ευρωπαίοι αναλυτές τείνουν να αγνοούν την πτώση της μεταποίησης χρησιμοποιώντας τη δικαιολογία ότι ο τομέας των υπηρεσιών είναι μεγαλύτερος και ισχυρότερος από το αναμενόμενο, αλλά αυτό δεν ισχύει. Ο σύνθετος δείκτης PMI της Ευρωζώνης βρίσκεται επίσης σε βαθιά συρρίκνωση στο 46,5, σε χαμηλό 35 μηνών, και ο τομέας των υπηρεσιών κατρακύλησε σε έδαφος ύφεσης στο 47,8, σε χαμηλό 32 μηνών.

Ορισμένοι αναλυτές κατηγορούν την ενεργειακή κρίση και τις αυξήσεις των επιτοκίων της ΕΚΤ, αλλά αυτό δεν έχει νόημα. Η ευρωζώνη θα έπρεπε να έχει καλύτερες επιδόσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα, επειδή η ενεργειακή κρίση επανήλθε σχεδόν αμέσως. Μεταξύ Μαΐου 2022 και Ιουνίου 2023, όλα τα εμπορεύματα, συμπεριλαμβανομένου του φυσικού αερίου, του πετρελαίου και του άνθρακα, καθώς και το σιτάρι, σημείωσαν πτώση και έπεσαν στα επίπεδα πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο ήπιος χειμώνας και ο αντίκτυπος της νομισματικής συρρίκνωσης δημιούργησαν ένα ισχυρό κίνητρο που θα έπρεπε να έχει βοηθήσει την ευρωζώνη και δεν υπήρξαν διαταραχές της προσφοράς. Στην πραγματικότητα, η συμβολή του εξωτερικού τομέα στο ΑΕΠ βοήθησε τη ζώνη να αποφύγει την ύφεση, καθώς οι εξαγωγές παρέμειναν υγιείς, ενώ οι εισαγωγές μειώθηκαν.

Η απόδοση της ευθύνης για την ύφεση της ευρωζώνης στη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ είναι επίσης άδικη. Ο πληθωρισμός της ευρωζώνης είναι απαράδεκτος και, όπως αποδεικνύουν οι μελέτες του Borio (BIS, 2023) και των Congdon και Castañeda (2022), ο πληθωρισμός προκλήθηκε από την υπερβολική αύξηση του χρήματος. Επιπλέον, η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ παραμένει εξαιρετικά διευκολυντική. Στην πραγματικότητα, το λανθασμένο πρόγραμμα κατά του χρηματοπιστωτικού κινδύνου συνεχίζει να στηρίζει το χρέος δημοσιονομικά ανεύθυνων χωρών. Ο ισολογισμός της ΕΚΤ υπερβαίνει το 50% του ΑΕΠ της ζώνης του ευρώ, σε σύγκριση με το 30% της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ.

Η δημοσιονομική και η νομισματική πολιτική παραμένουν επεκτατικές. Οι κυβερνήσεις μπορούν να ξοδεύουν κατά βούληση, καθώς οι δημοσιονομικοί κανόνες και τα όρια έχουν ανασταλεί. Ως εκ τούτου, οι δημοσιονομικές και νομισματικές συνθήκες είναι ένα κεϋνσιανό όνειρο. Υπάρχουν και άλλα, διότι το πολυδιαφημισμένο Ταμείο Επόμενης Γενιάς της ΕΕ, ένα πακέτο τόνωσης ύψους 750 δισεκατομμυρίων ευρώ με στόχο την ενίσχυση της ανάπτυξης και της παραγωγικότητας, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Τώρα βάλτε όλα αυτά μαζί. Μαζικά πακέτα κινήτρων, δαπάνες για το έλλειμμα, διευκολυντική νομισματική πολιτική, και η εξωτερική στήριξη του φθηνού φυσικού αερίου και άνθρακα... Και δεν υπάρχει ανάπτυξη. Το να ρίχνουμε το φταίξιμο στην επιβράδυνση της Κίνας είναι τεμπελιά. Αν η ανάπτυξη της ευρωζώνης καθοδηγούνταν από τις εξαγωγές προς την Κίνα, η Γερμανία δεν θα βρισκόταν στα πρόθυρα της ύφεσης, με τη Γαλλία και την Ιταλία να έχουν μηδενική ανάπτυξη το 2019, για παράδειγμα. Επιπλέον, η χαμηλή ανάπτυξη της ευρωζώνης μεταξύ 2011 και 2019 συνέπεσε με μια περίοδο εξαιρετικής επέκτασης στην Κίνα.

Το πρόβλημα της ευρωζώνης δεν είναι η Κίνα, οι αυξήσεις των επιτοκίων ή ο πόλεμος στην Ουκρανία. Η κατάρα της ευρωζώνης είναι ο κεντρικός σχεδιασμός. Η επιδότηση παρωχημένων τομέων και επιχειρήσεων-ζόμπι, η διόγκωση των κρατικών δαπανών και η μαζική αύξηση των φόρων στους πιο παραγωγικούς τομείς απομακρύνουν την τεχνολογία, τη βιομηχανία και τους τομείς υψηλής παραγωγικότητας. Οι τρέχουσες κυβερνητικές δαπάνες αποτελούν πλέον την κύρια συνιστώσα του ΑΕΠ σε χώρες όπως η Γαλλία ή το Βέλγιο και αυξάνονται σε όλη την ευρωζώνη. Η εφαρμογή των πολιτικά επιβαλλόμενων οικονομικών αποφάσεων έχει παραλύσει τις ευκαιρίες της ευρωζώνης και η ενεργειακή πολιτική αποτελεί βασικό τομέα στασιμότητας της οικονομίας. Μια λανθασμένη ενεργειακή πολιτική καθιστά τη βιομηχανία λιγότερο ανταγωνιστική και την οικονομία πιο ευάλωτη, καθώς οι τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας και του φυσικού αερίου για τα νοικοκυριά και τις βιομηχανίες είναι σημαντικά ακριβότερες από ό,τι στην Κίνα ή τις ΗΠΑ, λόγω της συσσώρευσης φόρων και ρυθμιστικών επιβαρύνσεων.

Η ΕΚΤ δεν χρειάζεται να αποφασίσει μεταξύ πληθωρισμού και ανάπτυξης. Αυτό είναι ένα ψεύτικο δίλημμα. Υπάρχει άφθονη ανάπτυξη χωρίς πληθωρισμό στις οικονομίες υψηλής παραγωγικότητας. Το πρόβλημα είναι ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πιστεύουν ότι όλες οι δημοσιονομικές ανισορροπίες τους θα συγκαλυφθούν με τη νομισματική πολιτική και απαιτούν αρνητικά πραγματικά επιτόκια και συνεχή νομισματοποίηση του χρέους. Έτσι, η ΕΚΤ θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ στασιμότητας και στασιμοπληθωρισμού, επειδή οι κυβερνήσεις το επιβάλλουν.

THE EUROZONE NIGHTMARE: STAGNATION OR STAGFLATION

https://www.youtube.com/watch?v=MxlgBWyChSw