Ο πληθωρισμός κάνει τους ανθρώπους φτωχότερους (και φταίει η κυβέρνηση)

 Ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή (ΔΤΚ) στις ΗΠΑ ήταν 9,1% τον Ιούνιο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η κυβέρνηση λέει ψέματα για τον πληθωρισμό, είναι προτιμότερο να εξετάσουμε τον ΔΤΚ της Shadow Government Statistics (που βασίζεται στη μεθοδολογία του ΔΤΚ της δεκαετίας του 1980), ο οποίος ήταν (στις 13 Ιουλίου) περίπου 17%.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αυτός ο υψηλός ΔΤΚ οφείλεται στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία (θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι ένας από τους λόγους είναι οι κυρώσεις στη ρωσική οικονομία, οι οποίες δεν βλάπτουν ιδιαίτερα τη ρωσική κυβέρνηση και πλήττουν τους απλούς ανθρώπους τόσο εντός όσο και εκτός της Ρωσίας). Αλλά αυτό είναι απλώς μια δικαιολογία για να μην παραδεχτεί η κυβέρνηση την ευθύνη. Είναι σαφές ότι ο πόλεμος επηρεάζει τον ΔΤΚ, καθώς εξαλείφει την προσφορά διαφόρων αγαθών και υπηρεσιών, γεγονός που καταλήγει σε αύξηση των τιμών. Ωστόσο, ο ΔΤΚ αυξάνεται από τον Φεβρουάριο του 2021.

Τα λουκέτα του 2020 και του 2021 (και τα επακόλουθα σοκ της προσφοράς) ήταν επίσης ένας μεγάλος παράγοντας, αλλά ο πραγματικός λόγος που οι τιμές ανεβαίνουν είναι ο πληθωρισμός (νομισματική επέκταση) που δημιούργησε η κυβέρνηση των ΗΠΑ τόσο το 2020 όσο και το 2021.

Ναι, οι διαταραχές της προσφοράς προκαλούν αυξήσεις σε ΚΑΠΟΙΕΣ τιμές στην οικονομία, αλλά όχι γενική αύξηση των τιμών των αγαθών και των υπηρεσιών. Αν υπάρξει ένα σοκ προσφοράς ορισμένων αγαθών (κάνοντας τις τιμές τους υψηλότερες), αλλά η προσφορά χρήματος δεν αλλάξει, θα υπάρξει μια νέα ισορροπία προσφοράς και ζήτησης για τα διάφορα αγαθά και υπηρεσίες στην οικονομία (αφού η προσφορά χρήματος είναι η ίδια και τα άτομα θα πρέπει να αλλάξουν την κατανομή του προϋπολογισμού τους, οπότε οι τιμές των αγαθών που θα έχουν χαμηλότερη ζήτηση θα μειωθούν).

Μόλις το σοκ της προσφοράς αυτών των αγαθών σταματήσει, η προσφορά τους θα αυξηθεί και οι τιμές τους θα μειωθούν (αλλάζοντας και πάλι την ισορροπία προσφοράς και ζήτησης). Μόνο μια αύξηση του χρήματος σε κυκλοφορία μπορεί να κάνει ΟΛΕΣ (ή σχεδόν όλες) τις τιμές στην οικονομία να αυξηθούν ταυτόχρονα, καθώς η αξία του χρήματος μειώνεται και απαιτούνται περισσότερες μονάδες χρήματος για την πληρωμή αγαθών και υπηρεσιών.

Ο πληθωρισμός (η επέκταση της προσφοράς χρήματος) και η επακόλουθη αύξηση των τιμών είναι ένας συγκεκαλυμμένος φόρος. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ αύξησε τις δαπάνες της και το δημοσιονομικό της έλλειμμα. Έτσι, εξέδωσε περισσότερα χρεόγραφα, τα οποία αγοράστηκαν κυρίως από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) μέσω της αύξησης της νομισματικής βάσης (M0). Στη συνέχεια, η κυβέρνηση ξόδεψε το νεοδημιουργηθέν χρήμα, αυξάνοντας την ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί στην οικονομία (Μ1 και Μ2), γεγονός που τείνει να κάνει τις τιμές υψηλότερες.

Σημειώστε ότι η κυβέρνηση αύξησε τις δαπάνες της χωρίς να αυξήσει τους φόρους στην ίδια αναλογία. Το κόστος της αύξησης των κρατικών δαπανών πληρώθηκε από τον πληθυσμό (τίποτα από την κυβέρνηση δεν είναι δωρεάν- ούτε καν για τους φτωχούς, οι οποίοι υποφέρουν περισσότερο από τους φόρους, καθώς τα εισοδήματά τους είναι χαμηλότερα) όχι από τους φόρους, αλλά από την αύξηση των τιμών που σημειώθηκε λόγω του πληθωρισμού.

Λάβετε επίσης υπόψη ότι ο κρατικός δανεισμός, από μόνος του, δεν είναι πληθωριστικός. Εάν όλα τα χρεόγραφα απορροφηθούν από την αγορά (από τους επενδυτές και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα), δεν δημιουργείται νέο χρήμα από την κεντρική τράπεζα.

Ωστόσο, ακόμη και σε αυτή την περίπτωση η οικονομία ζημιώνεται, διότι όταν η κυβέρνηση χρεώνεται, ιδιοποιείται πόρους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για παραγωγικές επενδύσεις (οι οποίες θα μπορούσαν να αυξήσουν την παραγωγικότητα της οικονομίας και να μειώσουν τις τιμές). Επιπλέον, το δημόσιο χρέος συνεπάγεται και κόστος τόκων. Για να πληρώσουν τους τόκους (οι οποίοι τείνουν να αυξάνονται όσο αυξάνεται το χρέος), οι κυβερνήσεις συχνά αυξάνουν τους φόρους και/ή δανείζονται ακόμη περισσότερο. Το κόστος των τόκων αντιπροσωπεύει περισσότερους πόρους που απαλλοτριώνονται από την οικονομία εκ μέρους της κυβέρνησης.

Οι αυξήσεις των τιμών πλήττουν όλους, ιδίως τους φτωχούς και την κατώτερη μεσαία τάξη (που έχουν λιγότερους πόρους). Λόγω της αύξησης των τιμών, τα άτομα θα πρέπει αναπόφευκτα να κάνουν περικοπές στον προϋπολογισμό, αγοράζοντας λιγότερα αγαθά και υπηρεσίες. Το βιοτικό επίπεδο μειώνεται. Στην καλύτερη περίπτωση, τα άτομα δεν κάνουν περικοπές στον προϋπολογισμό, αλλά αποταμιεύουν λιγότερο από πριν.

Οι φτωχοί και η κατώτερη μεσαία τάξη πλήττονται επίσης σε μεγαλύτερο βαθμό επειδή, λόγω της αύξησης των τιμών, οι πλούσιοι και η ανώτερη μεσαία τάξη (που έχουν αρκετό εισόδημα για να αντέξουν να μην κάνουν περικοπές στον προϋπολογισμό) καταλήγουν να αποταμιεύουν και να επενδύουν λιγότερο (φυσικά, οι ίδιοι ελάχιστα αισθάνονται αυτή την αλλαγή, αλλά πρόκειται για μεγάλη περικοπή στις αποταμιεύσεις και τις επενδύσεις στην οικονομία). Εάν υπάρχουν λιγότερες επενδύσεις στην οικονομία, η παραγωγικότητα δεν αυξάνεται (ή ακόμη και μειώνεται) και οι τιμές τείνουν να αυξάνονται μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Αλλά ακόμη και οι πλούσιοι άνθρωποι και η ανώτερη μεσαία τάξη μπορεί να επηρεαστούν σημαντικά από την αύξηση των τιμών που προκαλείται από τον πληθωρισμό. Φανταστείτε, για παράδειγμα, μια εταιρεία λιανικής πώλησης. Αν οι τιμές αυξηθούν, τα άτομα (κυρίως οι φτωχοί και η κατώτερη μεσαία τάξη, που αποτελούν την πλειοψηφία) θα σταματήσουν να αγοράζουν ορισμένα προϊόντα (άλλωστε, το εισόδημά τους δεν είναι αρκετά υψηλό ώστε να έχουν την πολυτέλεια να μην το κάνουν).

Επομένως, ακόμη και με την αύξηση των τιμών, το κέρδος της εταιρείας μειώνεται (ή η εταιρεία καταλήγει να έχει ζημίες), λαμβάνοντας επίσης υπόψη ότι, λόγω του πληθωρισμού, το κόστος των παραγωγών και της εταιρείας λιανικής πώλησης αυξάνεται. Αυτό συνέβη πριν από λίγους μήνες με την Target, η οποία κατέγραψε χαμηλότερα κέρδη. Οι ιδιοκτήτες των μεγάλων εταιρειών λιανικού εμπορίου και των εταιρειών που παράγουν τα αγαθά συμβαίνει να καταγράφουν χαμηλότερα κέρδη (ή ακόμη και να υφίστανται ζημίες), και οι επενδυτές και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που αγοράζουν τις μετοχές αυτών των εταιρειών επίσης χάνουν (αφού οι μετοχές αξίζουν λιγότερο και οι εταιρείες τείνουν να καταβάλλουν λιγότερα μερίσματα ή ακόμη και να τα αναστέλλουν).

Επομένως, όλοι βρίσκονται σε χειρότερη θέση λόγω του πληθωρισμού που δημιουργείται από την κυβέρνηση. Αλλά είναι οι φτωχοί και η κατώτερη μεσαία τάξη που δέχονται τις περισσότερες σφαίρες.

Οι κυβερνήσεις ισχυρίζονται πάντα ότι βοηθούν τους φτωχούς και την κατώτερη μεσαία τάξη. Αλλά αυτοί ακριβώς είναι που επωμίζονται το μεγαλύτερο μέρος του κόστους των κυβερνήσεων (φόροι, χρέος, κανονισμοί και πληθωρισμός). Εξάλλου, η ανώτερη μεσαία τάξη και οι πλούσιοι μπορούν να απευθύνονται σε δικηγόρους, λογιστές και γραφεία παροχής φορολογικών συμβουλών για να κατανέμουν τα περιουσιακά τους στοιχεία ώστε να πληρώνουν λιγότερους φόρους (όλα νόμιμα).

Και είναι καλό που το κάνουν (διαφορετικά, θα υπήρχαν ακόμη λιγότερες επενδύσεις στην οικονομία και οι τιμές θα ήταν ακόμη υψηλότερες). Μπορούν επίσης να αγοράσουν πολύ χρυσό, να επενδύσουν σε περιουσιακά στοιχεία που τιμολογούνται σε νομίσματα που είναι λιγότερο διογκωμένα ή να καταφύγουν σε οποιαδήποτε άλλη μορφή προστασίας του πλούτου.

Επομένως, οι φτωχότεροι είναι αυτοί που πληρώνουν πραγματικά για την κυβέρνηση. Ακριβώς λόγω των κυβερνήσεων οι φτωχοί και η κατώτερη μεσαία τάξη, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν γίνονται πλουσιότεροι. Οι κυβερνήσεις είναι αυτές που διαιωνίζουν τη φτώχεια, ακριβώς για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους προσποιούμενες ότι βοηθούν τους φτωχότερους. Εξάλλου, αν δεν υπήρχε νομισματικός πληθωρισμός που δημιουργείται από τις κυβερνήσεις, οι τιμές θα έτειναν να μειώνονται καθώς η παραγωγικότητα της οικονομίας θα αυξανόταν και το βιοτικό επίπεδο θα αυξανόταν.