Ο πληθωρισμός δεν είναι αυτό που λένε οι "ειδικοί". Η σύγχυση των όρων είναι σκόπιμη

 Ο πληθωρισμός, και συγκεκριμένα ο νομισματικός πληθωρισμός, είναι τόσο επιθυμητός και αναγκαίος από το κράτος όσο το φαγητό είναι απαραίτητο για την ανθρώπινη διατροφή. Ο πληθωρισμός, περισσότερο από τη φορολογία, είναι η κύρια τροφή που επιτρέπει στο κράτος να εξελιχθεί, αργά αλλά σταθερά, σε έναν μεγάλο και εκτεταμένο γραφειοκρατικό μηχανισμό που παρεμβαίνει σε όλες σχεδόν τις πτυχές των κοινωνικών και οικονομικών υποθέσεων.

Χωρίς πληθωρισμό, το κράτος βρίσκεται καθηλωμένο στα όρια του τι μπορεί να δημεύσει μέσω φόρων. Μια περιορισμένη και μη παρεμβατική κυβέρνηση είναι, όπως δείχνουν τα υγιή οικονομικά και αποδεικνύει η ιστορία, ζωτικής σημασίας για την ελευθερία, την ευημερία και την ειρήνη.

Αλλά επειδή το κράτος είναι εγγενώς βίαιο και εξαναγκαστικό, κατέχοντας την εξουσία να νομοθετεί και να επιβάλλει τη νομοθεσία, είναι επομένως αναπόφευκτο ότι η κυβέρνηση θα υπονομεύσει, μέσω πολιτικών τεχνασμάτων και οικονομικών ψεμάτων, ένα υγιές χρηματικό σύστημα υπέρ του συστήματος εικονικού χρήματος που διευκολύνει τον πληθωρισμό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το προτιμώμενο νομισματικό σύστημα του κράτους είναι αυτό που βασίζεται σε ψεύτικο νόμισμα που προστατεύεται από τον ανταγωνισμό με νόμους περί νόμιμου χρήματος, σε αντίθεση με το υγιές χρήμα μέσω της νομισματικής ελευθερίας.

Αυτός είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο, από την άποψη του κράτους και της κρατικιστικής οικονομίας (π.χ. κεϋνσιανά οικονομικά), ο ορισμός του πληθωρισμού έπρεπε να διαστρεβλωθεί σκόπιμα - για να διευκολυνθεί ο νομισματικός πληθωρισμός και η υποτίμηση του νομίσματος. Το οποίο τροφοδοτεί το κράτος με τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται για να μεγαλώσει σε μέγεθος, έκταση και εμβέλεια εις βάρος της αλήθειας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας.

Ορισμός του πληθωρισμού

Ο δημοφιλής και συνήθης ορισμός του πληθωρισμού είναι η γενικευμένη αύξηση των τιμών των αγαθών και των υπηρεσιών. Συνήθως μετράται με τον δείκτη τιμών καταναλωτή (ΔΤΚ). Αυτός ο ορισμός δεν είναι λανθασμένος καθαυτός, αλλά είναι ανακριβής και κατάφωρα παραπλανητικός, και μάλιστα σκόπιμα.

Ο αρχικός και ακριβής ορισμός του πληθωρισμού είναι η τεχνητή αύξηση της προσφοράς χρήματος (και πιστώσεων). Με τον όρο τεχνητός εννοείται ότι η επέκταση της προσφοράς χρήματος δεν καθορίζεται από την αγορά αλλά από έναν οργανισμό που επιβλέπει το συγκεντρωτικό και μονοπωλιακό νομισματικό σύστημα - συνήθως μια κεντρική τράπεζα.

Στο σημερινό κρατικιστικό οικονομικό σύστημα του πλασματικού χρήματος που βασίζεται στον πληθωρισμό, το οποίο υπάρχει από το 1971, όταν κόπηκε ο τελευταίος δεσμός μεταξύ του δολαρίου και του χρυσού, είναι επομένως βολικό και αναγκαίο για την κυβέρνηση να προωθεί έναν διαστρεβλωμένο και παραπλανητικό ορισμό του πληθωρισμού.

Αυτή η διαστρέβλωση δεν είναι τυχαία. Είναι σκόπιμη. Δεδομένων των εγγενώς πληθωριστικών και εντελώς ανήθικων 48 Σχολίων που ζούμε (η ανθρωπότητα) εδώ και 50 χρόνια.

Σκόπιμη διαστρέβλωση

Ο πληθωρισμός έχει διαστρεβλωθεί σκόπιμα για δύο κύριους λόγους. Πρώτον, η κυβέρνηση και η νομισματική της υπηρεσία - η κεντρική τράπεζα - προστατεύουν τους εαυτούς τους από κάθε μελλοντική ευθύνη για τη συνεχή αύξηση των τιμών και την απώλεια αγοραστικής δύναμης του νομίσματος που αναπόφευκτα συμβαίνει ως αποτέλεσμα του νομισματικού πληθωρισμού. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση και στα συνεργαζόμενα με αυτήν μέσα ενημέρωσης να εκτρέψουν την ευθύνη σε κάτι άλλο, με τους συνήθεις υπόπτους ή αποδιοπομπαίους τράγους να είναι οι "άπληστοι επιχειρηματίες" ή οι "εταιρείες".

Δεύτερον, και πιο τραγικό, ο επίσημος και διαστρεβλωμένος ορισμός του πληθωρισμού -μια γενικευμένη αύξηση των τιμών των αγαθών και των υπηρεσιών- αποκρύπτει την αλήθεια, εμποδίζοντας έτσι το κοινό να γνωρίζει ότι ο πληθωρισμός και η απώλεια αγοραστικής δύναμης του νομίσματος είναι μια σκόπιμη πολιτική της κυβέρνησης/κεντρικής τράπεζας από την αρχή. Και αν δεν γνωρίζετε την πραγματική αιτία ενός προβλήματος, δεν θα μπορέσετε να το επιλύσετε οριστικά.

Όταν ο πληθωρισμός δαγκώσει πολύ δυνατά και φτωχοποιήσει τους πολλούς (μεταξύ πολλών άλλων βλαβερών συνεπειών για την κοινωνία), οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης/κεντρικής τράπεζας δεν θα χρειαστεί να παραδεχτούν ότι δημιούργησαν την κρίση του πληθωρισμού. Για παράδειγμα, αυτή η έκθεση ισχυρίζεται ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί πιστεύουν ότι "η εταιρική απληστία, η κερδοσκοπία και η αύξηση των τιμών" είναι η αιτία της σημερινής κρίσης πληθωρισμού στην Αμερική, όπου ο πληθωρισμός των τιμών έφτασε σε υψηλό ρεκόρ 40 ετών.

Το πιο ανησυχητικό είναι ότι η ίδια έκθεση διαπίστωσε ότι η πλειοψηφία των ερωτηθέντων πιστεύει επίσης ότι η κυβέρνηση πρέπει να παρέμβει και να επιλύσει το πρόβλημα. Με άλλα λόγια, ο κόσμος θέλει η αιτία του προβλήματος να επιλύσει το πρόβλημα. Πόσο τραγικό.

Τέτοιο είναι το βάθος της θάλασσας της οικονομικής παραπληροφόρησης και παραπαιδείας στην οποία πνίγεται το ευρύ κοινό. Ίσως, αν το κοινό γνώριζε ότι από την ίδρυση της σημερινής κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ το 1913, το δολάριο έχασε πάνω από το 95% της αγοραστικής του δύναμης σε σχέση με τον χρυσό, δεν θα κατηγορούσε για την κρίση του πληθωρισμού την "εταιρική απληστία".

Τέτοιο είναι το βάθος της θάλασσας της οικονομικής παραπλάνησης και παραπληροφόρησης στην οποία βυθίζεται το ευρύ κοινό. Ίσως, αν το κοινό γνώριζε ότι από την ίδρυση της σημερινής κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ το 1913, το δολάριο έχασε πάνω από το 95% της αγοραστικής του δύναμης σε σχέση με τον χρυσό, δεν θα κατηγορούσε για την κρίση του πληθωρισμού την "εταιρική απληστία".

Η νομισματική υπηρεσία της κυβέρνησης και το σημερινό σύστημα εικονικού χρήματος είναι η αιτία για τη σημερινή ολοένα και πιο πληθωριστική και χαοτική νομισματική κατάσταση. Όχι η απληστία των επιχειρήσεων, οι κερδοσκόποι, ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ή ο καιρός.

Όταν έχεις ένα σύστημα εικονικού χρήματος, που σημαίνει ότι οι κεντρικές τράπεζες μπορούν εύκολα, τεχνητά και συστηματικά να αυξάνουν την προσφορά χρήματος, σχεδόν σαν μαγικό κόλπο, ο πληθωρισμός (ήπιος ή σοβαρός) γίνεται ο κανόνας. Και αυτή η πληθωριστική διαδικασία καταστρέφει σταδιακά την αγοραστική δύναμη του νομίσματος με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι τιμές.

Ο οικονομολόγος Hans F. Sennholz έγραψε:

Δεν είναι το χρήμα, όπως λέγεται μερικές φορές, αλλά η υποτίμηση του χρήματος - η σκληρή και πονηρή καταστροφή του χρήματος - που είναι η ρίζα πολλών κακών. Διότι καταστρέφει την ατομική αποταμίευση και την ανεξαρτησία, καθώς διαβρώνει σταδιακά τις προσωπικές αποταμιεύσεις. Ωφελεί τους οφειλέτες εις βάρος των πιστωτών, καθώς μεταφέρει σιωπηλά πλούτο και εισόδημα από τους δεύτερους στους πρώτους. Δημιουργεί τους επιχειρηματικούς κύκλους, τις κινήσεις των επιχειρήσεων που σταματούν και φουσκώνουν και καταρρέουν, οι οποίες προκαλούν ανυπολόγιστη ζημιά σε εκατομμύρια ανθρώπους.

Ο καθηγητής Sennholz σημείωσε περαιτέρω:

Η νομισματική καταστροφή δεν γεννά μόνο φτώχεια και χάος, αλλά και κυβερνητική τυραννία. Λίγες πολιτικές είναι περισσότερο υπολογισμένες για να καταστρέψουν την υπάρχουσα βάση μιας ελεύθερης κοινωνίας από την απομύζηση του νομίσματός της. Και λίγα εργαλεία, αν υπάρχουν, είναι πιο σημαντικά για τον υπέρμαχο της ελευθερίας από ένα υγιές νομισματικό σύστημα.

Συμπέρασμα

Εν κατακλείδι, η γενικευμένη αύξηση των τιμών των αγαθών και των υπηρεσιών είναι συνέπεια του πληθωρισμού και όχι ο ίδιος ο πληθωρισμός. Έτσι ορίστηκε κλασικά (προ-κεϋνσιανά οικονομικά).

Είναι λογικό να χρησιμοποιούμε τους όρους νομισματικός πληθωρισμός για να προσδιορίσουμε την τεχνητή αύξηση της προσφοράς χρήματος, αφενός, και να χρησιμοποιούμε τον πληθωρισμό τιμών για να αναφερθούμε στη γενικευμένη αύξηση των τιμών των αγαθών και των υπηρεσιών, αφετέρου.

Όπως και να έχει, ο πληθωρισμός σιγά-σιγά, κρυφά αλλά σταθερά στρεβλώνει την οικονομία, κλέβει την αγοραστική δύναμη του λαού και εξαθλιώνει την κοινωνία, ενώ ωφελεί τις άρχουσες ελίτ. Έτσι, ο ορισμός του διαστρεβλώθηκε σκόπιμα για να εξαπατηθεί το κοινό και να εξυπηρετηθούν καλύτερα τα μυστικά κυβερνητικά συμφέροντα.

Η ιστορία (και η κοινή λογική στην πραγματικότητα) καθιστά σαφές ότι τα συστήματα εικονικού χρήματος είναι μη βιώσιμες ρυθμίσεις που πάντα και αναπόφευκτα αποτυγχάνουν. Ως εκ τούτου, αμφιβάλλω αν το σημερινό παγκόσμιο σύστημα εικονικού χρήματος με επικεφαλής το δολάριο ΗΠΑ θα αψηφήσει τους φυσικούς οικονομικούς νόμους για να αντέξει τη δοκιμασία του χρόνου.

Τα καλά νέα είναι ότι όταν το παγκόσμιο πρότυπο του εικονικού δολαρίου καταρρεύσει (από τον (υπερ)πληθωρισμό ή από την αύξηση των επιτοκίων; Ίσως ένας συνδυασμός και των δύο;), οι βαθιά ριζωμένες οικονομικές πλάνες και παρανοήσεις που έχουν προκύψει γύρω από αυτό τις τελευταίες δεκαετίες, θα καταρρεύσουν μαζί του.