Κριτική Φυλετική Θεωρία: Ακαδημαϊκή απάτη και δόλος

  Αν και μερικές φορές αποκαλείται "πύργος του ελεφαντόδοντου", η ακαδημία κάθε άλλο παρά μια ιδιότυπη εξαίρεση ή ένα βοηθητικό συμπλήρωμα του πραγματικού κόσμου είναι. Αντιθέτως, η ακαδημαϊκή κοινότητα είναι ένας ιδεολογικός κρατικός μηχανισμός. Υποστηρίζω ότι η ακαδημία είναι ο κυρίαρχος ιδεολογικός κρατικός μηχανισμός. Ή, για να δανειστώ μια πιο πρόσφατη διατύπωση, η ακαδημία γίνεται καλύτερα κατανοητή ως "ο καθεδρικός ναός", ως το σύγχρονο ισοδύναμο του μεσαιωνικού παπισμού στην "προοδευτική", μεταμοντέρνα εποχή μας.

Η κρατούσα αντίληψη της ασημαντότητας της ακαδημαϊκής κοινότητας είναι ένα πρόσχημα που επέτρεψε στον θεσμό να κρύψει τον ιδεολογικό του ρόλο σε κοινή θέα. Ωστόσο, ο καθεδρικός ναός παράγει κυρίαρχες ιδεολογίες, αν και απαιτείται χρόνος για να διαδοθούν τα προϊόντα του στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα, αφού πρώτα αφομοιωθούν και απεκκριθούν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την αλληλεπίδραση μεταξύ του καθεδρικού ναού και των άπλυτων. Ωστόσο, ο χρόνος αυτός έχει μειωθεί στην ψηφιακή εποχή, όταν οι ακαδημαϊκοί μπορούν να απευθύνονται απευθείας στο κοινό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όταν οι δημοσιεύσεις τους είναι προσβάσιμες στον απλό κόσμο σε ψηφιακές μορφές - αν και σε φορτωμένη με ορολογία και συχνά ασυνάρτητη πρόζα.

Ωστόσο, αν το κύριο μέσο ιδεολογικής παραγωγής είναι η ακαδημία και αν οι ακαδημαϊκοί είναι οι κύριοι ιδιοκτήτες των μέσων ιδεολογικής παραγωγής, τότε οι διακηρύξεις που προέρχονται από τους ακαδημαϊκούς είναι σημαντικές.

"'Dead Honky'-κατά των τεχνολογιών της (λευκής) βίας"

Μπορεί να χρειαστεί χρόνος για να επηρεάσει το ιδεολογικό έργο της ακαδημαϊκής κοινότητας το κοινωνικό σώμα, αλλά το αποτέλεσμα είναι βέβαιο ότι θα γίνει αισθητό. Γι' αυτό και ένα πρόσφατο άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο International Journal of Qualitative Studies in Education, θα πρέπει να προκαλεί ανησυχία. Με τίτλο "'Dead Honky'-against Technologies of (White) Violence", όχι μόνο "ασκεί βία" κατά της "λευκότητας", αλλά αποτελεί και μια ακραία περίπτωση ακαδημαϊκής κακοδιαχείρισης και απάτης. Το άρθρο έχει κάνει το γύρο των συντηρητικών μέσων ενημέρωσης, με έμμεσες καταγγελίες για τη ρατσιστική του γλώσσα. Με εκκλήσεις για "το θάνατο της λευκότητας" και "να αφήσουμε τη λευκότητα να αιμορραγήσει", το άρθρο συμβάλλει στον ήδη εμπρηστικό και γελοίο τομέα της κριτικής θεωρίας της φυλής (CRT).

Αν αυτό το δοκίμιο είχε εφαρμόσει τη βίαιη ρητορική και τις εικόνες του σε οποιαδήποτε άλλη φυλετική ή εθνική κατηγορία, ο μόλις και μετά βίας κρυμμένος δολοφονικός ιδεασμός του θα είχε οδηγήσει τον συγγραφέα του, D.-L. Stewart, να χαρακτηριστεί "Ναζί" και να υποβιβαστεί σε ένα μεταφορικό γκουλάγκ στην ακαδημαϊκή Σιβηρία. Αντ' αυτού, το άρθρο θα αναφερθεί, χωρίς αμφιβολία, ευνοϊκά σε μελλοντικές "μελέτες", από κάποιους εξίσου ή ακόμη πιο ανισόρροπους ακαδημαϊκούς απατεώνες.

Άλλοι έχουν γράψει εκτενώς για τις ρατσιστικές επιπτώσεις τέτοιων κειμένων CRT και τις διαβρωτικές επιπτώσεις τους στις φυλετικές σχέσεις. Εγώ θα επισημάνω αντ' αυτού τη διανοητική ζημία που προκαλούν στην ακαδημαϊκή κοινότητα και στην κοινωνία γενικότερα.

"Η λευκότητα", δηλώνει ο Stewart, "είναι η ίδια βία". Ως απόδειξη ότι η λευκότητα είναι βία, ο Stewart απλώς επισυνάπτει μια υποσημείωση στον ισχυρισμό. Η υποσημείωση ισχυρίζεται ξεκάθαρα: "Τα τελευταία 2 χρόνια, έχω δει αυτό να λέγεται με μια ιδιαιτερότητα και σαφήνεια από μαύρους ανθρώπους στο Twitter με τρόπο που δεν έχω δει τόσο εύκολα στον ακαδημαϊκό χώρο". Δηλαδή, η απόδειξη ότι η λευκότητα είναι βία μπορεί να βρεθεί σε απροσδιόριστα tweets από απροσδιόριστους μαύρους ανθρώπους που το λένε. Αλλά το άρθρο του Stewart βρίθει παραπομπών σε προηγούμενα βιβλία και άρθρα που επίσης διατυπώνουν τον ισχυρισμό αυτό χωρίς αποδείξεις ή επιχειρήματα. Αυτή η αυτοαναφορικότητα έχει γίνει το σήμα κατατεθέν του ακαδημαϊκού λόγου στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες, και ιδιαίτερα στην CRT.

Άλλοι "μελετητές" της CRT, σημειώνει επίσης ο Stewart, έχουν προτείνει ότι ο όρος "λευκότητα" δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται αντί του όρου "λευκοί άνθρωποι", επειδή μια τέτοια χρήση "μπορεί να εκτρέψει την ανάθεση της λειτουργικής δράσης και ευθύνης στους λευκούς ανθρώπους για τις λευκές υπεροπτικές πεποιθήσεις, στάσεις και συμπεριφορές τους". Αλλά ο συγγραφέας θα επιμείνει στη λέξη "λευκότητα", επειδή

Δεν μπορώ να αντικαταστήσω τη λευκότητα με τους λευκούς ανθρώπους και να παρακάμψω τους τρόπους με τους οποίους η λευκότητα παραμένει στην εξουσία ακόμη και όταν δεν υπάρχουν λευκοί άνθρωποι στην ηγεσία. Αυτή η διάκριση είναι εξαιρετικά σημαντική για να αποφύγουμε την παγίδα ότι μόνο οι άνθρωποι που έχουν κατηγοριοποιηθεί φυλετικά ως λευκοί μπορούν να λειτουργήσουν τους κοινωνικούς μηχανισμούς της λευκότητας ... είναι επικίνδυνο και παράτολμο να ανθρωπομορφοποιήσουμε τη λευκότητα σαν να ήταν ικανή να περιοριστεί αποκλειστικά και μόνο μέσα σε σωματικές μορφές, πόσο μάλλον μέσα σε ορισμένες σωματικές μορφές.

Η λευκότητα, δηλαδή, είναι το νέο φάντασμα της μηχανής και ξεφεύγει ακόμη και από τα φυσικά σώματα. Ακόμα και όταν δεν υπάρχουν "λευκοί άνθρωποι" στην εξουσία, ή ακόμα και χωρίς να δρουν καθόλου άνθρωποι, αυτό το φάντασμα εξακολουθεί να λειτουργεί "τους κοινωνικούς μηχανισμούς της λευκότητας", προφανώς από μόνο του. Με αυτόν τον ρυθμό, το μόνο μέσο για να επέλθει "ο θάνατος της λευκότητας" θα μπορούσε να είναι η πραγματοποίηση ενός εξορκισμού στους κοινωνικούς μηχανισμούς της λευκότητας, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Η CRT είναι αυτό που συμβαίνει όταν ο μεθοδολογικός ατομικισμός εγκαταλείπεται και αντικαθίσταται από "συστήματα" και "δομές" που προφανώς κάνουν τα πάντα, ενώ οι πραγματικοί άνθρωποι δεν κάνουν τίποτα.

Ως περαιτέρω απόδειξη ότι η αναφορά στη "λευκότητα" είναι προτιμότερη από την αναφορά στους "λευκούς ανθρώπους", ο συγγραφέας αναφέρει τα εξής:

Η TwV [οι τεχνολογίες της λευκής βίας] μπορεί να εκτελεστεί από οποιονδήποτε, ανεξάρτητα από τη φυλετική του ταξινόμηση. Δεν έχει να κάνει με τη λευκή φυλετική ταυτότητα, παρόλο που η λευκή φυλετική ταυτότητα έγινε το υποκατάστατο της συστηματοποιημένης λευκής υπεροχής. Είναι ένα παιχνίδι με το κέλυφος - όσο περισσότερο κοιτάζει κανείς τους λευκούς ανθρώπους, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να δει τα γρανάζια της μηχανής και επομένως να σκεφτεί, για παράδειγμα, ότι το να έχουμε περισσότερους BIPOC [μαύρους, ιθαγενείς και έγχρωμους] εκλεγμένους αξιωματούχους θα αναχαιτίσει τη βία.

Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Stewart εννοεί ότι όσο περισσότερο ψάχνει κανείς τους λευκούς για ρατσισμό, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να τον βρει και τόσο πιο πιθανό είναι να κάνει το λάθος να πιστέψει ότι η απομάκρυνση των λευκών από την εξουσία θα τερματίσει τον ρατσισμό. Ο ρατσισμός είναι ένα εντελώς απερίγραπτο και υπαινικτικό κάτι που διαπερνά για πάντα τα πάντα, ακόμη και όταν δεν μπορούν να εντοπιστούν ρατσιστές και ακόμη και όταν η λευκότητα που τον λειτουργεί δεν μπορεί να οριστεί.

Σε περίπτωση που ο αναγνώστης αναρωτιόταν τι ακριβώς είναι οι "τεχνολογίες της λευκής βίας", σημειώνω ότι ο συγγραφέας τις ορίζει ως "δομές κυριαρχίας". Αυτές οι δομές είναι "η πραγματοποίηση υλικών πραγματικοτήτων όπως η φυλή, ο ρατσισμός και η λευκότητα" (η έμφαση δική μου). Εξηγώντας αυτόν τον ορισμό, ο συγγραφέας παραθέτει "μελετητές" που έχουν παραφράσει τον αρχικό ορισμό της τεχνολογίας που έδωσε ο μεταμοντέρνος θεωρητικός Michel Foucault: "κάθε σύνολο γνώσεων, πρακτικών, τεχνικών και λόγων που χρησιμοποιούνται από τα ανθρώπινα όντα σε άλλους ή στον εαυτό τους για να επιτύχουν συγκεκριμένους σκοπούς".

Σύμφωνα με αυτόν τον ορισμό, οτιδήποτε κάνουν οι άνθρωποι είναι "τεχνολογία". Ο Stewart, ωστόσο, προτιμά έναν πιο "δηλωτικό" ορισμό της τεχνολογίας, τον οποίο αντλεί από το Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης: "μηχανήματα και εξοπλισμός που αναπτύσσονται από την εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης". Αυτό δύσκολα χαρακτηρίζει αυτό στο οποίο αναφέρεται με τον όρο "τεχνολογία". Ακολουθεί αυτόν τον ορισμό με μια βασανιστική δήλωση σχετικά με τις τεχνολογίες της λευκής βίας: "Οι επαναλήψεις της TwV αναπτύσσονται από την εφαρμογή της λευκότητας και τη γνώση του σκοπού της, όπως την κατέχουν όσοι υποστηρίζουν τη λευκή υπεροχή". Όπως σε όλα τα κείμενα της CRT, βρισκόμαστε στη δίνη ατελείωτων ταυτολογιών, δεδομένων ορισμών που περιλαμβάνουν τις λέξεις που ορίζονται. Η λευκότητα είναι αυτό που λειτουργεί τις τεχνολογίες της λευκής βίας. Οι τεχνολογίες της λευκής βίας είναι εφαρμογές της λευκότητας που ασκούνται από εκείνους που υποστηρίζουν τη λευκή υπεροχή. Το καταλάβατε; Ωραία. Είσαι σε καλό δρόμο για να γίνεις ένας κριτικός θεωρητικός της φυλής.

Το υπόλοιπο δοκίμιο αποτελείται από υπερβολική γκρίνια για τη λεγόμενη λευκή βία. Η "κακόβουλη λευκή τρομοκρατία", η "ρητορική λευκή αθωότητα" και οι "κατευναστικές λευκές παραχωρήσεις" είναι παραδείγματα της TwV, κανένα από τα οποία δεν περιλαμβάνει καμία απολύτως πράξη βίας. Αποτελούνται από λεκτικές παραβάσεις που αναλαμβάνουν όσοι ασκούν αυτές τις "τεχνολογίες". Η μητέρα όλων των μελετών παραπόνων, η CRT έχει εμμονή με μικροπαραβιάσεις όπως η TwV και άλλες αντιληπτές ή φανταστικές προσβολές.

Το άρθρο του Stewart είναι αξιοσημείωτο για την ανόητη λεξιλογική σαλάτα και τις γελοίες προσδοκίες πολυμάθειας. Οι "μελετητές" της CRT, όπως ο Stewart, επαναχρησιμοποιούν plug-and-play φράσεις και τις αναδιαμορφώνουν για να μιμηθούν αυτό που φαντάζονται ότι είναι εκλεπτυσμένη γραφή. Θα αποφύγω να αναφέρω περαιτέρω παραδείγματα, διότι τα προηγούμενα θα πρέπει να είναι επαρκή για να καταδείξουν την άποψή μου. Αρκεί να πω ότι το κείμενο είναι μια παρωδία του εαυτού του και του ακαδημαϊκού λόγου γενικότερα. Το CRT γελοιοποιεί όσους ασχολούνται με αυτό και απαξιώνει την όποια νόμιμη ακαδημαϊκή επιστήμη εξακολουθεί να διεξάγεται στον ακαδημαϊκό χώρο σήμερα. Το γεγονός ότι τα ακαδημαϊκά ιδρύματα προωθούν τέτοιες ανοησίες είναι απόδειξη του βάθους στον οποίο έχει πέσει η ακαδημαϊκή κοινότητα.

Μια τέτοια λανθασμένη και συγκεχυμένη σκέψη μπορεί να έχει επιζήμιες συνέπειες μόνο όταν φτάσει σε μια κρίσιμη μάζα. Η κυκλική επιχειρηματολογία και οι χωρίς αποδείξεις "ποιοτικοί" ισχυρισμοί που αντλούνται από "ιστορίες" ή άλλες "αφηγήσεις" επιδεινώνουν την επιστημική μας κρίση και πυκνώνουν ακόμη περισσότερο το μεταμοντέρνο μιάσμα στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα. Όποιες και αν είναι οι επιπτώσεις της στις φυλετικές σχέσεις, και είναι σαφώς αρνητικές, η CRT μπορεί να απορριφθεί μόνο για ακαδημαϊκούς και επιστημονικούς λόγους. Είναι καιρός να αδειάσουν οι αίθουσες της ακαδημαϊκής κοινότητας από τέτοιες ρητορικές αηδίες.