Κατανοώντας τις Αντικαπιταλιστικές Πλάνες

 Ο καπιταλισμός, που ορίζεται ως μια μορφή κοινωνικής οργάνωσης στην οποία υπάρχουν μέσα παραγωγής, όπως η ατομική ιδιοκτησία και η μισθωτή εργασία, δεν είναι η ηθική αρχή στην οποία βασίζεται ο Φιλελευθερισμός. Ο λόγος γι' αυτό είναι ότι υπάρχουν μη φιλελεύθερα σενάρια που ο καπιταλισμός, ως ηθική αρχή, επιτρέπει -για παράδειγμα: τη δουλεία, τον σεξισμό, τον ρατσισμό και διάφορες μορφές βίας.

Ωστόσο, η σημασιολογική συμβατότητα δεν συνεπάγεται αιτιώδη σχέση μεταξύ των μεταβλητών αυτών. Σε αυτό το σύντομο κείμενο, θα εξηγήσω γιατί ορισμένα αντικαπιταλιστικά επιχειρήματα έχουν εσφαλμένα συμπεράσματα, δείχνοντας τις σημασιολογικές σχέσεις μεταξύ διαφορετικών εννοιών που συνιστούν την πολιτική οικονομία και άλλους παρόμοιους κλάδους.

Εσφαλμένα συμπεράσματα και ψευδείς δηλώσεις

Ορθά επιχειρήματα είναι εκείνα που περιέχουν μόνο αληθείς δηλώσεις και έγκυρα συμπεράσματα. Από την άλλη πλευρά, τα λανθασμένα επιχειρήματα είναι εκείνα που, ανεξάρτητα από την αληθινή αξία των δηλώσεών τους, έχουν άκυρα συμπεράσματα. Ένα παράδειγμα ενός τέτοιου σεναρίου έχει ως εξής:

Προϋπόθεση 1: Όλοι οι παντρεμένοι δεν είναι ανύπαντροι.

Προϋπόθεση 2: Κανένας ανύπαντρος δεν είναι παντρεμένος.

Συμπέρασμα: Ο σοσιαλισμός είναι μια μορφή κοινωνικής οργάνωσης.

Σε αυτό το παράδειγμα, όλες οι δηλώσεις είναι αναλυτικές και, επομένως, αληθείς. Ωστόσο, το συμπέρασμα είναι ένα άκυρο συμπέρασμα, καθώς το νόημά του δεν περιέχεται στο νόημα των προϋποθέσεων. Παρόλο που τόσο οι προκείμενες όσο και το συμπέρασμά του είναι αληθείς δηλώσεις, δεν είναι ένα υγιές επιχείρημα, καθώς περιέχει ένα άκυρο συμπέρασμα.

Οι ορισμοί που χρησιμοποιήθηκαν προηγουμένως δεν υποδηλώνουν την αδυναμία έγκυρων επιχειρημάτων σχετικά με τις αιτιώδεις σχέσεις. Έγκυρα επιχειρήματα σχετικά με αιτιώδεις σχέσεις μπορούν να υπάρξουν εάν οι προκείμενες τους υποδεικνύουν την ύπαρξη μιας συγκεκριμένης αιτιώδους σχέσης και εάν τα συμπεράσματα τους είναι συμπεράσματα των οποίων το νόημα εμπεριέχεται στο νόημα των προκείμενων τους. Ένα τέτοιο παράδειγμα θα ήταν το εξής:

Προϋπόθεση 1: Όλοι οι τύποι του Α αποτελούν αναγκαία αιτία του Β.

Προϋπόθεση 2: Το Χ είναι τύπος του Α.

Συμπέρασμα: Χ είναι αναγκαία αιτία του Β.

Επομένως, είναι πράγματι δυνατόν να υπάρχουν έγκυρα επιχειρήματα σχετικά με τις αιτιώδεις σχέσεις. Ορισμένα επιχειρήματα με άκυρα συμπεράσματα μπορούν να γίνουν έγκυρα όταν προστεθούν σε αυτά μία ή περισσότερες προϋποθέσεις. Όπως θα καταδειχθεί στις επόμενες ενότητες, πολλά λανθασμένα επιχειρήματα παρουσιάζουν δομές στις οποίες τα συμπεράσματα θεωρούνται εσφαλμένα ως αναγκαία ή επαρκή αίτια, ακόμη και αν οι προκείμενες και τα συμπεράσματά τους είναι αντιφατικά.

Μερικά λανθασμένα επιχειρήματα κατά του Καπιταλισμού

Όπως εξηγήθηκε στην προηγούμενη ενότητα, τα λανθασμένα επιχειρήματα μπορεί να περιέχουν αληθείς προϋποθέσεις ή συμπεράσματα. Η χρήση ορισμένων τεχνικών όρων ή πολύπλοκων μαθηματικών πράξεων δεν σημαίνει ότι ένα συγκεκριμένο επιχείρημα είναι ορθό ή, τουλάχιστον, έγκυρο. Ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα λανθασμένων επιχειρημάτων:

1. Από την αρχή του, ο καπιταλισμός ήταν γεμάτος ρατσισμό, σεξισμό και δουλεία. Επομένως, όσο υπάρχει καπιταλισμός, ο ρατσισμός, ο σεξισμός και η δουλεία θα υπάρχουν πάντα.
2. Ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας που απαιτείται για την παραγωγή ενός συγκεκριμένου εμπορεύματος καθορίζει την ανταλλακτική του αξία. Οι καπιταλιστές ιδιοποιούνται ένα μέρος της αξίας που δημιουργούν οι εργάτες τους. Επομένως, οι καπιταλιστές κλέβουν τους εργάτες τους.
   
3. Υπάρχουν φτωχές χώρες που είναι καπιταλιστικές. Επομένως, οι ελεύθερες αγορές δεν χρησιμεύουν για την ανακούφιση της φτώχειας.
   

Είναι ο Καπιταλισμός μια μορφή κλοπής;

Όπως αναφέρθηκε στην αρχή, ο ορισμός του καπιταλισμού που χρησιμοποιείται εδώ είναι συμβατός με τη δουλεία και τη βία. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι το μόνο πιθανό σενάριο. Σημασιολογικά, μπορούν να υπάρξουν καταστάσεις στις οποίες διαφορετικά άτομα, απουσία καταναγκασμού και βίας, συνάπτουν συμφωνίες για συγκεκριμένες υπηρεσίες σε προκαθορισμένες τιμές εντός καθορισμένων χρονικών πλαισίων.

Μόνο αν παραβιαστεί μια τέτοια συμφωνία, ο εργοδότης θα κλέψει τον εργαζόμενο μέσω μιας τέτοιας σχέσης εργασίας. Ένα παράδειγμα αυτού του σεναρίου θα ήταν αν υπάρχει σύμβαση εργασίας μεταξύ του ατόμου Α και του ατόμου Β που ορίζει την καταβολή 200 δολαρίων ημερησίως για την παροχή μιας συγκεκριμένης υπηρεσίας για πέντε ώρες. Στη συνέχεια, το άτομο Α δεν παρέχει το εν λόγω χρηματικό ποσό στο άτομο Β επειδή θέλει το άτομο Α να εργαστεί άλλες δύο ώρες παρά το γεγονός ότι το άτομο Α εκπληρώνει όλους τους συμφωνηθέντες όρους. Διαφορετικά, δεδομένων των ορισμών που χρησιμοποιούνται εδώ, εάν δεν παραβιάζονται οι συμφωνημένοι όροι μιας τέτοιας εργασιακής σχέσης, είναι εσφαλμένο να συμπεράνουμε ότι ο εργοδότης κλέβει τον εργαζόμενο.

Εάν ένα κράτος επιβάλλει όρια στη συμβατική ελευθερία των ατόμων που κυβερνά, η μη τήρηση των ορίων αυτών δεν σημαίνει ότι ο εργοδότης κλέβει τον εργαζόμενο. Εάν επιβάλλεται ένα σύνολο εργασιακών κανονισμών, όπως ο κατώτατος μισθός για την ωρομίσθια εργασία ή η υποχρεωτική αποζημίωση απόλυσης, και οι κανονισμοί αυτοί δεν αποτελούν μέρος της σύμβασης εργασίας, η μη συμμόρφωση με τους κανονισμούς αυτούς δεν σημαίνει ότι ο εργοδότης κλέβει τον εργαζόμενο.

Επιπλέον, ακόμη και αν υποτεθεί ότι η ανταλλακτική αξία ενός εμπορεύματος καθορίζεται από τον κοινωνικά αναγκαίο χρόνο εργασίας για την παραγωγή του, η ύπαρξη κερδών σε μια επιχειρηματική δραστηριότητα δεν σημαίνει ότι ο εργοδότης κλέβει τους εργαζομένους του. Σε μια εργασιακή σχέση όπου η συμφωνία ήταν να πληρωθεί ο εργαζόμενος τριάντα δολάρια και ο εργοδότης καταβάλλει στον εργαζόμενο αυτό το ποσό, το περιθώριο κέρδους δεν καθορίζει αν μια τέτοια κοινωνική αλληλεπίδραση ήταν κλοπή ή όχι. Ακόμη και αν δεν υπήρχαν ο κίνδυνος και το κόστος ευκαιρίας, η συσσώρευση κερδών δεν θα αποτελούσε κλοπή του εργοδότη από τους εργαζομένους.

Καπιταλισμός της Ελεύθερης Αγοράς και Επιχειρηματική Ελευθερία

Ο καπιταλισμός και οι ελεύθερες αγορές είναι δύο διαφορετικές έννοιες. Μπορεί να υπάρχει μια περιοχή όπου, ελλείψει κρατικού καταναγκασμού ή βίας, υπάρχουν μόνο συνεταιρισμοί. Από την άλλη πλευρά, μπορεί να υπάρχει μια περιοχή όπου υπάρχουν μόνο καπιταλιστικές επιχειρήσεις, και λόγω της παρουσίας ορισμένων παρεμβατικών οικονομικών πολιτικών, μπορεί να μην είναι δυνατή η αγορά ή η πώληση ορισμένων αγαθών/υπηρεσιών, ο καθορισμός ορισμένων τιμών ή η θέσπιση κυρώσεων για τη μη συμμόρφωση με τους όρους των εμπορικών συμβάσεων.

Επιπλέον, η ελεύθερη αγορά δεν σημαίνει κατ' ανάγκη ελευθερία των επιχειρήσεων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ελεύθερη αγορά αναφέρεται στην απουσία κρατικών περιορισμών στην ανταλλαγή δικαιωμάτων ιδιοκτησίας επί νομισματικών και μη νομισματικών περιουσιακών στοιχείων, ενώ η επιχειρηματική ελευθερία αναφέρεται στην απουσία κρατικών περιορισμών στην παραγωγή, την κατανάλωση ή τις δραστηριότητες ανταλλαγής περιουσιακών στοιχείων που πραγματοποιούνται από μια επιχείρηση. Επομένως, μια ευρύτερη κατηγορία από την επιχειρηματική ελευθερία θα ήταν η οικονομική ελευθερία, η οποία περιλαμβάνει όχι μόνο τις επιχειρήσεις αλλά και άλλους τύπους ατομικής συμπεριφοράς - για παράδειγμα, την ελευθερία να καλλιεργεί κανείς ένα συγκεκριμένο φυτό, ανεξάρτητα από το αν αυτό γίνεται για προσωπική κατανάλωση ή για εμπορικούς σκοπούς. Με την παρουσία της οικονομικής ελευθερίας, δεν υπάρχουν έλεγχοι τιμών, μονοπώλια μέσω κρατικού καταναγκασμού ή ποσοστώσεις εισαγωγών.

Τέλος, το γεγονός ότι η χώρα Α έχει υποστεί μεγαλύτερη διαδικασία οικονομικής απελευθέρωσης από τη χώρα Β δεν σημαίνει ότι η χώρα Α διαθέτει μεγαλύτερη οικονομική ελευθερία. Μια χώρα μπορεί να καταργήσει περισσότερους ελέγχους τιμών από μια άλλη κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου και να εξακολουθεί να έχει μεγαλύτερο αριθμό ελέγχων τιμών, για να μην αναφέρουμε την ύπαρξη άλλων παρεμβατικών οικονομικών πολιτικών.

Καπιταλισμός και κοινωνικά προβλήματα

Ακόμη και αν ο καπιταλισμός έχει ως αποτέλεσμα τη φτώχεια, τη βία, το σεξισμό, το ρατσισμό και τα περιβαλλοντικά προβλήματα, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτός ο τρόπος κοινωνικής οργάνωσης είναι η μοναδική αιτία αυτών των φαινομένων. Επιπλέον, το γεγονός ότι μια συγκεκριμένη μορφή καπιταλισμού παράγει συγκεκριμένα αποτελέσματα δεν σημαίνει ότι όλες οι σημασιολογικά δυνατές μορφές καπιταλισμού θα έχουν τις ίδιες συνέπειες.