Επιτρέψτε μου να εξηγήσω γιατί δεν έχουμε δει ακόμη ύφεση παρά την κατάρρευση της προσφοράς βασικού χρήματος. Γινόμαστε μάρτυρες της μυστικής εθνικοποίησης της οικονομίας. Τι σημαίνει αυτό;

Όλο το βάρος της νομισματικής κατάρρευσης και των αυξήσεων των επιτοκίων πέφτει στους ώμους των οικογενειών και των μικρών επιχειρήσεων, ενώ οι μεγάλες εταιρείες και οι κυβερνήσεις μένουν ουσιαστικά ανεπηρέαστες.

Έτσι, όταν ένας παράγοντας όπως το κράτος, το οποίο στις περισσότερες οικονομίες ζυγίζει το 40-60% του ΑΕΠ, συνεχίζει να καταναλώνει πλούτο και να δαπανά, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν δεν παρουσιάζει ύφεση, παρόλο που η κατανάλωση και οι ιδιωτικές επενδύσεις σε πραγματικούς όρους μειώνονται. Οι διογκωμένες κρατικές δαπάνες συγκαλύπτουν την ύφεση του ιδιωτικού τομέα και τη μείωση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος, των πραγματικών μισθών και των περιθωρίων κέρδους των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ). Επιπλέον, ο τυχαίος και εξωγενής παράγοντας της εκτεταμένης υποχώρησης των εμπορευμάτων ενισχύει την εξωτερική συμβολή του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.

Αυτοί είναι οι κύριοι λόγοι για τους οποίους ζούμε εν μέσω ύφεσης και καταστροφής του ιδιωτικού πλούτου και των μισθών, αλλά τα επίσημα στοιχεία δεν το αντικατοπτρίζουν. Καθώς το κυβερνητικό βάρος στην οικονομία αυξάνεται ταχύτερα, η τεχνική ύφεση μπορεί να μην εμφανίζεται στα επίσημα στοιχεία, αλλά οι πολίτες την υφίστανται, παρ' όλα αυτά. Ο αναγνώστης μπορεί να σκεφτεί ότι αυτά είναι καλά νέα, επειδή οι δαπάνες των κυβερνήσεων πηγαίνουν κατευθείαν στους πολίτες μέσω των κοινωνικών δαπανών. Ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα που παρέχει το κράτος και δεν το αφαιρεί από τον ιδιωτικό τομέα τώρα ή στο μέλλον -οι ελλειμματικές δαπάνες τώρα σημαίνουν υψηλότερους φόρους και χαμηλότερους πραγματικούς μισθούς στη συνέχεια-. Επομένως, η άλλη όψη του "δεν υπάρχει ακόμη επίσημη ύφεση" είναι "περισσότερο δημόσιο χρέος τώρα και μετά".

Η ραγδαία μείωση της παγκόσμιας προσφοράς χρήματος είναι εντυπωσιακή, στο -3,4% στο τέλος του πρώτου τριμήνου σύμφωνα με το Longview. Εν τω μεταξύ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, η προσφορά χρήματος συρρικνώνεται επίσης με τον ταχύτερο ρυθμό από τη μεγάλη ύφεση. Σκεφτείτε ότι, την ίδια περίοδο, το δημόσιο χρέος σε παγκόσμιο επίπεδο έχει αυξηθεί κατά 3% και ο δανεισμός των Ηνωμένων Πολιτειών έχει επίσης αυξηθεί ταχύτερα από το πραγματικό ΑΕΠ, σύμφωνα με το IIF. Και αυτά τα ελλείμματα χρηματοδοτούνται ακόμη και αν το κόστος είναι υψηλότερο. Οι κυβερνήσεις δεν νοιάζονται για την αύξηση του κόστους δανεισμού, επειδή εσείς το πληρώνετε.

Όλα αυτά ουσιαστικά σημαίνουν ότι η διαρροή ρευστότητας για τον ιδιωτικό τομέα θα συνεχιστεί για παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Οι κεντρικές τράπεζες ξύνουν το κεφάλι τους και αναρωτιούνται γιατί ο πληθωρισμός παραμένει επίμονος παρά την πλήρη αντιστροφή των διαταραχών στην αλυσίδα εφοδιασμού και την ανατροπή των διεθνών τιμών των βασικών εμπορευμάτων, οπότε συνεχίζουν να αυξάνουν τα επιτόκια, τα οποία έχουν άμεσο αρνητικό αντίκτυπο στις οικογένειες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν έχουν σημαντικό πρόβλημα με τα υψηλότερα επιτόκια, καθώς μπορούν να έχουν πρόσβαση σε πιστώσεις χωρίς κανένα πρόβλημα, χρηματοδοτούνται με καλύτερα επιτόκια από πολλά κράτη και οι περισσότερες κολυμπούν σε μετρητά μετά από χρόνια συνετής διαχείρισης των ισολογισμών τους. Ορισμένες μπορεί να χρεοκοπήσουν, αλλά δεν πρόκειται για νομισματική σύσφιξη που θα επηρεάσει τα μεγαλοκεφάλαια στις περισσότερες περιπτώσεις.

Γιατί, λοιπόν, ο πληθωρισμός, ιδίως ο βασικός ΔΤΚ, δεν αντιδρά ταχύτερα στις αυξήσεις των επιτοκίων; Επειδή ο μεγαλύτερος οικονομικός παράγοντας της οικονομίας δεν ενδιαφέρεται και δεν μειώνει τις ανισορροπίες του. Οι διογκωμένες κυβερνήσεις καταναλώνουν ακόμη περισσότερες μονάδες νεοδημιουργηθέντος χρήματος και γι' αυτό οι συνολικές τιμές δεν αντικατοπτρίζουν τη συρρίκνωση των τιμών εξωτερικών παραγόντων, όπως τα ναύλα ή η ενέργεια. Επιπλέον, όπως είδαμε στα στοιχεία του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος πολλών ευρωπαϊκών χωρών, οι συνιστώσες των μισθών του ΑΕΠ παρουσιάζουν τεράστια αύξηση στην πλευρά των φορολογικών μισθών, ενώ η ακαθάριστη προστιθέμενη αξία των επιχειρήσεων και η συνιστώσα των ακαθάριστων μισθών παραμένουν κάτω από τα προ της πανδημίας επίπεδα. Συγχαρητήρια, θέλατε σοσιαλισμό, αυτός είναι ο σοσιαλισμός: Χαμηλότεροι πραγματικοί μισθοί, χαμηλότερο πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα και χαμηλότερη πραγματική αποταμίευση.

Με την τρέχουσα πτώση της προσφοράς χρήματος, ο πληθωρισμός θα έπρεπε να είναι ο μισός απ' ό,τι είναι τώρα, και αυτό ακόμη και αν ληφθούν υπόψη οι διορθώσεις στον επίσημο υπολογισμό του ΔΤΚ. Ωστόσο, η ταχύτητα του χρήματος δεν μειώνεται επειδή η κρατική κατανάλωση των νεοδημιουργηθέντων νομισματικών μονάδων αυξάνεται παρά την κακή πραγματική ιδιωτική κατανάλωση και τις επενδύσεις. Αν σκεφτούμε την ποσοτική θεωρία του χρήματος, αυτή μπορεί να είναι η πρώτη ύφεση που αφορά μόνο τον ιδιωτικό τομέα, επειδή η προσφορά χρήματος μειώνεται και η αύξηση της ταχύτητας του χρήματος που προέρχεται από τον δημόσιο τομέα την αντισταθμίζει.

Γράφω αυτή τη στήλη από την Αργεντινή, η οποία υποφέρει από πληθωρισμό 108%. Το πρόβλημα όταν οι κρατικές δαπάνες αγνοούν οποιαδήποτε νομισματική σύσφιξη είναι ότι το δεύτερο σκέλος του πληθωρισμού προέρχεται από ακόμη υψηλότερες κρατικές επιδοτήσεις που χρησιμοποιούν νέες νομισματικές μονάδες, και το καθοδικό σπιράλ μπορεί να ξεκινήσει και να γίνει αδύνατο να σταματήσει. Καθώς το επιτόκιο και η πρόσβαση στην πίστωση της ραχοκοκαλιάς της οικονομίας, των νοικοκυριών και των ΜΜΕ, χειροτερεύει και στερεύει, οι κυβερνήσεις παρεμβαίνουν για να λύσουν ένα πρόβλημα που οι ίδιες προκάλεσαν δημιουργώντας ακόμη περισσότερες δαπάνες για δικαιώματα και επιδοτήσεις με συνεχώς υποτιμημένες μονάδες νομίσματος. Φυσικά, οι ΗΠΑ και οι ανεπτυγμένες οικονομίες απέχουν ακόμη πολύ από την παραφροσύνη της Αργεντινής με την αύξηση του βασικού χρήματος (Μ2) κατά 1,670% τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά να θυμάστε ότι "όταν σκάσεις δεν μπορείς να σταματήσεις".

Η ύφεση της προσφοράς χρήματος και η μέχρι τώρα πορεία αύξησης των επιτοκίων καταστρέφουν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, τις οικογένειες και τις μικρές επιχειρήσεις. Η εξομάλυνση της νομισματικής πολιτικής χωρίς εξομάλυνση των κρατικών δαπανών και των ελλειμμάτων είναι η συνταγή της στασιμότητας.

CAPITALISM? More CROWDING OUT from STATISM

https://www.youtube.com/watch?v=YAfuBcEzDSo