Η κατάρρευση της SVB εγκυμονεί πραγματικούς κινδύνους

 Μέχρι στιγμής σε αυτό το 3ετές φιάσκο κακοδιαχείρισης και διαφθοράς, έχουμε αποφύγει την οικονομική κρίση. Και αυτό για συγκεκριμένους λόγους. Απλά δεν είχαμε ταξιδέψει εκεί στην τροχιά του αναπόφευκτου. Έχουμε φτάσει εκεί; Ίσως. Σε κάθε περίπτωση, η ταχύτητα της αλλαγής επιταχύνεται. Το μόνο που περιμένουμε είναι να παρατηρήσουμε την έκταση της μετάδοσης.

Η χρεοκοπία της Silicon Valley Bank (SVB), με ενεργητικό 212 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέχρι πρόσφατα, είναι ένα τεράστιο χάος και μια πιθανή πρόγευση. Τα χαρτοφυλάκιά της σε ομόλογα σταθερού επιτοκίου μειώθηκαν ραγδαία στην αποτίμηση της αγοράς λόγω των αλλαγμένων συνθηκών της αγοράς. Το χαρτοφυλάκιό της κατέρρευσε περαιτέρω λόγω της φυγής των καταθετών. Και όλα αυτά συνέβησαν σε λιγότερο από λίγες ημέρες.

Όλα αυτά αποτελούν επέκταση της πολιτικής της Fed για τον περιορισμό του πληθωρισμού, αντιστρέφοντας μια 13ετή πολιτική μηδενικών επιτοκίων. Αυτό βέβαια ώθησε προς τα πάνω τα επιτόκια στη μεσαία και δεξιά πλευρά της καμπύλης αποδόσεων, απαξιώνοντας τα υπάρχοντα ομόλογα που είναι κλειδωμένα σε παλαιότερα σχέδια επιτοκίων. Οι επενδυτές το παρατήρησαν και στη συνέχεια και οι καταθέτες. Το ίδρυμα με τις υψηλές πτήσεις που ειδικευόταν στην παροχή ρευστότητας σε κλάδους που έχασαν τη λάμψη τους βρέθηκε ξαφνικά πολύ ευάλωτο.

Επιπλέον, η τράπεζα ήταν εκτεθειμένη με ένα χαρτοφυλάκιο εξασφαλισμένων ενυπόθηκων υποχρεώσεων και ενυπόθηκων τίτλων. Όμως, με την αύξηση των επιτοκίων, και αυτά δέχονται πίεση, καθώς η υψηλή μόχλευση σε κατοικίες και ακίνητα καθίσταται μη βιώσιμη εν μέσω πτωτικών αποτιμήσεων. Οι δανειολήπτες βρίσκονται κάτω από το νερό και αυτό με τη σειρά του αυξάνει την πίεση στους δανειστές.

Και πού βρήκε η SVB, και ολόκληρος ο τραπεζικός κλάδος, τα κεφάλαια για να ενισχύσει τα χαρτοφυλάκιά της με τέτοιες τοποθετήσεις χρέους; Το μαντέψατε: πληρωμές για την τόνωση της οικονομίας. Τα δισεκατομμύρια εισέρρευσαν και έπρεπε να σταθμεύσουν κάπου και να αποφέρουν κάποια απόδοση. Εκείνη την εποχή φαινόταν σαν μια καλή συμφωνία, μέχρι που άλλαξε η πολιτική της Fed.

Στο μυαλό μου έρχεται ένας χάρτινος πύργος. Αλλά ίσως μια καλύτερη μεταφορά είναι ένα παιχνίδι μπιλιάρδου στο οποίο κάθε κίνηση εισάγει έναν καταρράκτη νέων ζητημάτων. Τα λουκέτα προκάλεσαν τεράστιες κυβερνητικές δαπάνες, οι οποίες παρήγαγαν χρέος που γρήγορα νομισματοποιήθηκε και τελικά προκάλεσε πληθωρισμό, ωθώντας τη Fed να αντιστρέψει την πορεία της με τις μεγαλύτερες/γρηγορότερες αυξήσεις επιτοκίων στην ιστορία.

Αυτό αποσταθεροποίησε (ή επανασταθεροποίησε) τις παραγωγικές δομές από τη δεξιά πλευρά της καμπύλης αποδόσεων προς τα αριστερά, μετατοπίζοντας το κεφάλαιο σε αναζήτηση απόδοσης στον τομέα των καταναλωτικών αγαθών. Η εργασία άρχισε να ακολουθεί, δημιουργώντας έτσι ένα πλεόνασμα πόρων στην τεχνολογία της πληροφορικής και μια έλλειψη στο λιανικό εμπόριο.

Ήταν πάντα αφελές να σκεφτεί κανείς ότι αυτή η αλλαγή θα γινόταν χωρίς να αγγίξει τα τραπεζικά ιδρύματα που έσπρωχναν μόχλευση προς την κατεύθυνση των βιομηχανιών που ευημερούσαν κατά τη διάρκεια των λουκέτων, αλλά τώρα περιορίζουν μαζικά τις δραστηριότητές τους.

Οι τράπεζες αυτές είναι εκτεθειμένες σε κερδοσκοπικά εγχειρήματα από τα οποία φεύγουν τα κεφάλαια. Τα χαρτοφυλάκια ενεργητικού τους ήταν συνδεδεμένα, ως συνήθως, με τη συνέχιση του status quo που σταμάτησε να συνεχίζεται, οπότε οι επενδυτές και οι καταθέτες φεύγουν προς την ασφάλεια.

Θα μπορούσε η Fed να το είχε προβλέψει αυτό; Πιθανώς. Αλλά τι άλλη επιλογή είχε; Και πάλι, όλο αυτό το χάος οφείλεται πρώτον στα λουκέτα και δεύτερον στις παράλογες πολιτικές του Ben Bernanke ως προέδρου της Fed το 2008. Φανταζόταν ότι θα διόρθωνε μια χρηματοπιστωτική κρίση καταργώντας μια φυσική δύναμη όπως τα επιτόκια των ομολόγων. Στη συνέχεια έκανε ένα φανταχτερό κόλπο για να κρατήσει την "ποσοτική χαλάρωση" του μακριά από τους δρόμους, βάζοντας τη Fed να πληρώνει περισσότερα για τις καταθέσεις από ό,τι θα μπορούσαν να κερδίσουν τα ίδια χρήματα στις αγορές.

Ποιο ήταν το πρόβλημα; Το πρόβλημα ήταν ότι το κεφάλαιο δεν είναι ποτέ ακίνητο. Είναι πάντα στο κυνήγι της απόδοσης. Το βρήκε στη Μεγάλη Τεχνολογία και τα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης, ενισχυμένα από φαινομενικά άπειρους πόρους για διαφήμιση και προσλήψεις. Αυτό προκάλεσε περαιτέρω την απόλυτη αποκοπή των κανονικών ποσοστών αποταμίευσης, απλώς και μόνο επειδή δεν υπήρχαν χρήματα. Αυτή η κατάσταση διατηρήθηκε για 13 χρόνια.

Ο Jerome Powell ανέλαβε τη Fed με την αποφασιστικότητα να βάλει τέλος στις ανοησίες. Ήλπιζε σε μια ήπια προσγείωση. Αλλά μετά ήρθαν τα πανδημικά λουκέτα. Κλήθηκε να παράσχει χρηματοδότηση για την ηλιθιότητα ενός πανικόβλητου Κογκρέσου που ξόδεψε πολλά τρισεκατομμύρια όσο το δυνατόν γρηγορότερα, γεγονός που διαιώνισε μόνο τα λουκέτα.

Όλα φαίνονταν καλά για λίγο, όπως συμβαίνει πάντα, αλλά τον Ιανουάριο του 2021, ο λογαριασμός έγινε απαιτητός με τη μορφή του ραγδαίου πληθωρισμού των τιμών. Η Fed έπρεπε να αντιστρέψει δραματικά την πορεία της. Ξεκινώντας από το μηδέν, έπρεπε να κάνει τα επιτόκια των ομοσπονδιακών κεφαλαίων να ισούνται ή να υπερβαίνουν τις αυξήσεις των τιμών (το τελικό επιτόκιο). Δεν έχει φτάσει ακόμη εκεί, οπότε δεν έχει άλλη επιλογή από το να προχωρήσει με βαρέλι.

Οι αυξήσεις των επιτοκίων προσέλκυσαν φυσικά κεφάλαια από τους κλάδους που ευημερούσαν κατά την περίοδο του λουκέτου και επέστρεψαν στο λιανικό εμπόριο και τα καταναλωτικά αγαθά. Αλλά εν τω μεταξύ, η καμπύλη αποδόσεων ανταποκρίθηκε, όπως πρέπει. Από τις 30 ημέρες έως τα 30 έτη, κάθε προσφορά ομολόγων ανατιμήθηκε, κάνοντας τα ιδρύματα που κατείχαν παλαιά ομόλογα να φαίνονται σαν κορόιδα. Σε αυτό το σημείο βρέθηκε και η SVB, με μια ξαφνικά μειωμένη αποτίμηση της αγοράς.

Η χαριστική βολή ήταν η συμπεριφορά των καταθετών. Στην αναζήτηση ασφάλειας, τα μετρητά βρήκαν την απόδοση των βραχυπρόθεσμων κρατικών ομολόγων πολύ πιο ελκυστική από τα κερδοσκοπικά εγχειρήματα. Η φυγή προς την ασφάλεια καταδίκασε την τράπεζα και πολλούς εταίρους της στον χρηματοπιστωτικό κλάδο. Πρόκειται για μια τεράστια κλήση αφύπνισης για το σύνολο των αγορών. Κανείς στον κλάδο δεν κάθεται άνετα σήμερα.

Η ανησυχία μου εδώ είναι ότι οι άνθρωποι θα εξετάσουν όλες αυτές τις καταστροφές μεμονωμένα. Δεν είναι απομονωμένες. Πηγαίνουν πίσω στην καταστροφική απόφαση του 2020 να κλειδώσουν και να χρηματοδοτήσουν αυτές τις πολιτικές με χρήματα που δεν υπήρχαν μέχρι να δημιουργηθούν. Αυτή η απόφαση καταδίκασε τα σχέδια της Fed να ξετυλίξει τις προηγούμενες ανόητες πολιτικές της και έτσι μας έβαλε σε πορεία προς την καταστροφή.

Σε αυτό το σημείο, λυπάμαι που το αναφέρω, κανείς δεν είναι σε θέση να σταματήσει τίποτα. Οι αγορές μπορούν να γίνουν άγριες κάτω από αυτές τις συνθήκες. Οι αγορές δεν είναι παντογνώστες, αλλά μόλις χάσουν την εμπιστοσύνη, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να σταματήσει η λαίλαπα της δυσπιστίας. Δεν υπάρχει κανένας στη Fed που να μπορεί να το σταματήσει και κανένας σοφός διαχειριστής στην κορυφή που να μπορεί να μπαλώσει τα πράγματα.

Σημειώστε την κατάρρευση των τραπεζικών μετοχών λίγες μόνο ώρες μετά την ανάληψη της SVB από τις ρυθμιστικές αρχές. Φίλοι μου, θα μπορούσαμε να είμαστε μέσα σε μια άγρια διαδρομή. Μείνετε ασφαλείς.