Η επίθεση των ανατρεπτικών ελίτ

 Είναι δελεαστικό, όπως έκανε πρόσφατα η Ναόμι Γουλφ, να αποδώσουμε την κατάρρευση του δυτικού πολιτισμού στην απαξίωση της "ιουδαιοχριστιανικής" ηθικής και στην επανεμφάνιση κακόβουλων υπερφυσικών δυνάμεων. Βλέποντας τις πολλές επιθέσεις που δέχονται τελευταία οι υποδομές και η κοινωνική τάξη των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν θα απέκλεια ούτε τη μεταφυσική αιτιότητα. Αλλά το να κατηγορούμε τους ειδωλολατρικούς θεούς, ή, με ειδικά χριστιανικούς όρους, το να κατηγορούμε τον Σατανά και όχι τις λεγεώνες του, είναι σαν να παρηγοριόμαστε με μια σκοτεινή προοπτική της τρέχουσας παγκόσμιας διάταξης. Το να επιρρίπτουμε την ευθύνη αυστηρά σε αέρινες, άγνωστες δυνάμεις είναι σαν να αφήνουμε την παγκόσμια ελίτ να ξεφύγει από το αγκίστρι.

Όπως γράφω στο βιβλίο The Great Reset and the Struggle for Liberty (Η Μεγάλη Επανεκκίνηση και ο Αγώνας για την Ελευθερία), ο δυτικός κόσμος βρίσκεται στα χέρια και υπό τον έλεγχο "ανατρεπτικών ελίτ". Με υπέρμετρη δύναμη και επιρροή, οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι φυσικά ανώτεροι, αλλά έχουν ως στόχο την υπονόμευση του δυτικού πολιτισμού.

Βρίσκονται σε παγκοσμιοποιητικές οργανώσεις "στρογγυλής τραπέζης", όπως το Royal Institute for International Affairs (Chatham House), το Council on Foreign Relations, η ομάδα Bilderberg, η Λέσχη της Ρώμης και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), στο κύριο διεθνές διακυβερνητικό τους όργανο, τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), και στους νομισματικούς οργανισμούς που χρηματοδοτούν το παγκοσμιοποιημένο καθεστώς, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα. Όλοι αυτοί οι οργανισμοί έχουν ως στόχο την υπονόμευση των εθνικών κρατών, την καταστροφή της ελεύθερης αγοράς και τον έλεγχο του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος από μια παγκοσμιοποιημένη ελίτ. Αυτοί οι στόχοι διεξάγονται τώρα κάτω από την επικεφαλίδα του "καπιταλισμού των ενδιαφερομένων μερών", με το WEF να παρεμβαίνει και να συντονίζει τις "συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα" που εισάγουν τον καπιταλισμό των ενδιαφερομένων μερών, δήθεν για την καταπολέμηση της "κλιματικής αλλαγής".

Στην οικονομική σφαίρα, ο καπιταλισμός των ενδιαφερομένων μερών είναι ένα σύστημα καρτέλ που ωφελεί τους συμμορφούμενους και καταστρέφει τους μη συμμορφούμενους. Και τα οικονομικά του καπιταλισμού των ενδιαφερομένων διαχέονται σε ένα μοντέλο διακυβέρνησης και γεωπολιτικής: κράτη και ευνοημένες εταιρείες σε "συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα" που ελέγχουν τη διακυβέρνηση. Η διαμόρφωση αυτή οδηγεί σε ένα υβρίδιο επιχειρήσεων-κράτους που δεν λογοδοτεί σε μεγάλο βαθμό στους ψηφοφόρους των εθνικών κυβερνήσεων. Όπως γράφει ο Kurt Nimmo:

Σύμφωνα με το Διακρατικό Ινστιτούτο των Κάτω Χωρών, αυτή η "πρωτοβουλία" προτείνει τη μετάβαση από τη διακυβερνητική λήψη αποφάσεων σε ένα σύστημα διακυβέρνησης με πολλούς εμπλεκόμενους φορείς. Με άλλα λόγια, κρυφά, περιθωριοποιούν ένα αναγνωρισμένο μοντέλο όπου ψηφίζουμε κυβερνήσεις που στη συνέχεια διαπραγματεύονται συνθήκες, οι οποίες στη συνέχεια επικυρώνονται από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας, με ένα μοντέλο όπου μια αυτοεπιλεγμένη ομάδα "ενδιαφερομένων" λαμβάνει αποφάσεις για λογαριασμό μας. (η έμφαση προστέθηκε)

Η φιλική σχέση μεταξύ πολυεθνικών εταιρειών και κυβερνήσεων έχει προκαλέσει την περιφρόνηση ακόμη και μερικών αριστερών ακαδημαϊκών. Κάποιοι σημειώνουν ότι η εταιρική σχέση μεταξύ ΟΗΕ και WEF και το μοντέλο διακυβέρνησης του WEF αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον την ιδιωτικοποίηση της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ, με το WEF να φέρνει στο τραπέζι εταιρικούς εταίρους, χρήματα και υποτιθέμενη εμπειρογνωμοσύνη σχετικά με την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση (4-IR). Και το μοντέλο διακυβέρνησης του WEF επεκτείνεται πολύ πέρα από τον ΟΗΕ, επηρεάζοντας τη συγκρότηση και τη συμπεριφορά των κυβερνήσεων παγκοσμίως. Αυτός ο σφετερισμός οδήγησε τον πολιτικό επιστήμονα Ivan Wecke να αποκαλέσει τον κυβερνητικό επανασχεδιασμό του παγκόσμιου συστήματος από το WEF "εταιρική κατάληψη της παγκόσμιας διακυβέρνησης".

Αυτό είναι αλήθεια, αλλά το μοντέλο του WEF αντιπροσωπεύει επίσης την κυβερνητικοποίηση της ιδιωτικής βιομηχανίας. Σύμφωνα με τον καπιταλισμό των ενδιαφερομένων μερών του Schwab και το μοντέλο διακυβέρνησης πολλαπλών ενδιαφερομένων μερών, η διακυβέρνηση όχι μόνο ιδιωτικοποιείται ολοένα και περισσότερο, αλλά επίσης και το σημαντικότερο, οι εταιρείες αναπληρώνονται ως σημαντικές προσθήκες στις κυβερνήσεις και τα διακυβερνητικά όργανα. Το κράτος επεκτείνεται, ενισχύεται και επαυξάνεται με την προσθήκη τεράστιων εταιρικών περιουσιακών στοιχείων. Αυτά περιλαμβάνουν τη χρηματοδότηση που κατευθύνεται στη "βιώσιμη ανάπτυξη" με αποκλεισμό των μη συμμορφούμενων, καθώς και τη χρήση των Big Data, της τεχνητής νοημοσύνης και του 5G για την παρακολούθηση και τον έλεγχο των πολιτών.

Αλλά πρώτα πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την παγκόσμια κυβέρνηση και οι προϋποθέσεις αυτές περιλαμβάνουν την κατάρρευση της εθνικής κυριαρχίας, την κατάργηση των φυσικών δικαιωμάτων και τη μείωση του βιοτικού επιπέδου της μεγάλης πλειοψηφίας. "Η αφθονία", γράφει ο Sean Fleming για το WEF, "είναι η μεγαλύτερη απειλή για τον κόσμο μας. . . . Η πραγματική βιωσιμότητα θα επιτευχθεί μόνο μέσω δραστικών αλλαγών στον τρόπο ζωής".

Έτσι, αυτές οι ελίτ δεν είναι μόνο ανατρεπτικές αλλά και καταστροφικές. Είναι δύσκολο να συμπεράνει κανείς ότι οι πολλές πρόσφατες επιθέσεις στις υποδομές των ΗΠΑ δεν αποτελούν παρά μέρος μιας συντονισμένης εκστρατείας για την καταστροφή των παραγωγικών δυνατοτήτων και την τρομοκράτηση του πληθυσμού. Σκεφτείτε τη χρήση των εντολών για εμβόλια για να πνίξουν τις αλυσίδες εφοδιασμού, τους πολλαπλούς εκτροχιασμούς τρένων και τις χημικές βόμβες, τις βόμβες που δεν πυροδοτήθηκαν στις σιδηροδρομικές γραμμές, τις μυστηριώδεις εκρήξεις σε εργοστάσια μετάλλων και εγκαταστάσεις πετρελαίου, τις "συμπτωματικές" πυρκαγιές σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας τροφίμων και φάρμες αυγών κοτόπουλου, τις εκρήξεις επικίνδυνων υλικών σε εγκαταστάσεις δημόσιων μεταφορών, το κλείσιμο ενός μεγάλου εργαστηρίου παραγωγής βρεφικών τροφών κ.λπ.

Σκεφτείτε τα σε συνδυασμό με τις επιχειρήσεις πολιτιστικής, κοινωνικής και πολιτικής αποθράσυνσης - τα λουκέτα και τις εντολές εμβολιασμού, τις οιονεί υποστηριζόμενες ταραχές των Black Lives Matter-Antifa, τις εκλογικές ταχυδακτυλουργίες, τις δίκες της 6ης Ιανουαρίου, την απεριόριστη μετανάστευση, η επιβολή του κινήματος των τρανσέξουαλ και της κριτικής φυλετικής θεωρίας στους μαθητές του δημοτικού σχολείου, η διαφορετική αντιμετώπιση του εγκλήματος κατά μήκος πολιτικών γραμμών (με την προφανή επιβράβευση των εγκληματιών που εκτελούν ανατρεπτικές πράξεις και τη φυλάκιση όσων απλώς διαμαρτύρονται για το καθεστώς) - και το αποτέλεσμα είναι ένας πολιτικοποιημένος αναρχοτυραννισμός που εξαπολύεται στον πληθυσμό. Δεν έχουν όλα αυτά τα φαινόμενα το κοινό αποτέλεσμα να παράγουν κοινωνική και οικονομική ανασφάλεια και μαθημένη αδυναμία, ενώ παράλληλα να πνίγουν κάθε πολιτική αντιπολίτευση σε υποταγή;

Ωστόσο, είναι ουσιαστικά αδύνατο να αποδειχθεί ότι υπάρχει συντονισμένη εκστρατεία από ανατρεπτικές ελίτ. Όπως αποκαλύπτουν τα εσωτερικά έγγραφα του Twitter που δόθηκαν στη δημοσιότητα τον Δεκέμβριο, ένας από τους ισχυρότερους επικοινωνιακούς και ιδεολογικούς μηχανισμούς του πλανήτη είχε καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να σβήσει και να φιλτράρει την προβολή κάθε ιστορίας που θα μπορούσε να προσφέρει ένα παράθυρο στον συντονισμό της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων.

Αν, ωστόσο, όπως πρότεινε ο Παρέτο, μια κυβερνητική ελίτ είναι αναπόφευκτη, τότε, όπως υποστήριξε ο Τζεφ Ντέιστ, βρισκόμαστε σίγουρα υπό τις λάθος ελίτ. Το κατά πόσον μπορεί να ολοκληρωθεί εγκαίρως η εναλλαγή των ελίτ ώστε να σωθεί το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα από την καταστροφή και η πλειοψηφία από την εξαθλίωση και την πραγματική σκλαβιά είναι ένα ζήτημα όχι λιγότερο επείγον.