Η ελευθερία του λόγου δεν είναι ασφαλής, αλλά είναι καλή
Η περιγραφή του Aslan στα Χρονικά της Νάρνια του C.S. Lewis προσφέρει μια εύστοχη μεταφορά για την ελευθερία του λόγου.
Άρθρο του T. K. Coleman για το Foundation for Economic Education
Στο "Το λιοντάρι, η μάγισσα και η ντουλάπα", μια κλασική παιδική ιστορία του C.S. Lewis, μια ομάδα παιδιών ανακαλύπτει κατά λάθος ένα μαγικό βασίλειο που ονομάζεται "Νάρνια", κρυμμένο μέσα σε μια ντουλάπα στο μυστηριώδες αρχοντικό όπου διαμένουν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Καθώς τα παιδιά εισέρχονται στη Νάρνια, βρίσκονται στη μέση μιας πανάρχαιας σύγκρουσης μεταξύ της κακόβουλης Λευκής Μάγισσας, που έχει βυθίσει τη χώρα στον αιώνιο χειμώνα, και του ευγενούς λιονταριού Ασλάν, που ενσαρκώνει την καλοσύνη και την αρετή.
Στις αρχές της ιστορίας, τα παιδιά συνομιλούν με ένα από τα πλάσματα της Νάρνια, τον κύριο Κάστορα, ο οποίος προσπαθεί να περιγράψει την καλοσύνη του Ασλάν.
"Είναι άντρας;" ρώτησε η Λούσι.
"Ο Ασλάν ένας άντρας!" είπε αυστηρά ο κ. Κάστορας. "Σίγουρα όχι. Σας λέω, είναι ο βασιλιάς του δάσους και ο γιος του μεγάλου αυτοκράτορα-πίσω από τη θάλασσα... Ο Ασλάν είναι λιοντάρι - το λιοντάρι, το μεγάλο λιοντάρι".
Ωωω", είπε η Σούζαν. "Νόμιζα ότι ήταν άντρας. Είναι - αρκετά ασφαλές; Θα νιώσω μάλλον νευρική αν συναντήσω ένα λιοντάρι".
"Αυτό θα κάνεις, αγαπητή μου, και μην κάνεις λάθος", είπε η κυρία Μπίβερ- "αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να εμφανιστεί μπροστά στον Ασλάν χωρίς να χτυπήσουν τα γόνατά του, είναι είτε πιο γενναίος από τους περισσότερους είτε απλά ανόητος".
"Τότε δεν είναι ασφαλές;" είπε η Λούσι.
"'Ασφαλές;" είπε ο κ. Μπίβερ- "δεν ακούς τι σου λέει η κυρία Μπίβερ; Ποιος μίλησε για ασφάλεια; Φυσικά και δεν είναι ασφαλές. Αλλά είναι καλός".
Αυτή η συνομιλία αποτυπώνει όμορφα την ένταση που ενυπάρχει στη σύγχρονη σχέση μας με τη δύναμη των λέξεων: Θέλουμε την καλοσύνη, αλλά λαχταράμε την ασφάλεια.
Επιθυμούμε μια κοινωνία που ενθαρρύνει τις καλές ιδέες και τις δημιουργικές ιδέες, αναζητώντας ταυτόχρονα καταφύγιο από τις ανησυχητικές λέξεις και συζητήσεις που προκύπτουν όταν υποστηρίζεται η ελευθερία της έκφρασης.
Οι συζητήσεις σχετικά με την κουλτούρα ακύρωσης, τους ασφαλείς χώρους και τη ρητορική μίσους αποτελούν απλώς μια ματιά σε ένα ευρύτερο δίλημμα που υφίσταται από την ίδρυση των Ηνωμένων Πολιτειών: Θα πρέπει να προωθήσουμε το καλύτερο περιορίζοντας το χειρότερο ή θα πρέπει να υπερασπιστούμε μια κοινωνία όπου όλες οι απόψεις είναι ελεύθερες να εκφραστούν, ακόμη και με τον κίνδυνο να προκαλέσουν βλάβη;
Η ελευθερία του λόγου, όπως και ο Ασλάν, είναι τρομακτική και αδάμαστη, αλλά και αναγκαία και καλή. Επιπλέον, η ελευθερία δεν είναι μόνο καλή, αλλά είναι το μοναδικό αγαθό από το οποίο εξαρτώνται όλα τα άλλα αγαθά.
Χωρίς την ελευθερία του λόγου, ο κόσμος μπορεί να είναι απαλλαγμένος από προσβλητικά αστεία και επιζήμιες προσβολές, αλλά θα ήταν επίσης "ελεύθερος" από το περιθώριο να αντεπιτεθούμε όποτε θέλουμε να αμφισβητήσουμε ή να διαφωνήσουμε με όποιον είναι υπεύθυνος να μας λέει ποιες λέξεις να χρησιμοποιούμε.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η ελευθερία του λόγου και η γνωστική ελευθερία πάνε χέρι-χέρι.
Όταν δεν είμαστε ελεύθεροι να εκφράζουμε δημόσια τις προσωπικές μας σκέψεις, χάνουμε το κοινωνικό και οικονομικό κίνητρο να είμαστε διανοητικά ειλικρινείς, φιλοσοφικά αυστηροί και αισθητικά περιπετειώδεις.
Η ελευθερία του λόγου δεν αφορά μόνο το δικαίωμα κάποιου άλλου να είναι κακός. Πρόκειται για αυτό που μας δίνει τη δύναμη να μορφωθούμε, να κάνουμε νέες ανακαλύψεις και να εκφράσουμε τη δημιουργική μας ενέργεια με τους τρόπους που μας κάνουν ξεχωριστά ανθρώπους.