Η ελευθερία του λόγου αφορά την αναζήτηση της αλήθειας, όχι την καλοσύνη προς τους άλλους

Άρθρο  του Brenden Labrum για το Foundation for Economic Education

 Δεν χρειάζεται να ψάξετε μακριά για να βρείτε σαφείς εκδηλώσεις της σημερινής υποβάθμισης του βασικού φυσικού μας δικαιώματος που ήταν προηγουμένως γνωστό ως ελευθερία του λόγου - τώρα ρητορική μίσους . Γίνεται μια πολιτισμική μετατόπιση προς τον κοινωνικό έλεγχο της σκέψης και της λογικής υπό το πρόσχημα της αγάπης και της συμπόνιας. Κατά ειρωνικό και αρκετά θλιβερό τρόπο, η αποκαλούμενη αντίσταση στη "ρητορική μίσους" στο όνομα της "ανεκτικότητας" δεν έχει γίνει τίποτα περισσότερο από μια άδεια για μίσος.

Αυτή η συμπεριφορά και φιλοσοφία φαίνεται να βρίσκει καταφύγιο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τώρα σε πολιτικές πλατφόρμες. Έχει γίνει κανόνας σε ορισμένες πανεπιστημιουπόλεις να διευκολύνεται και να καλλιεργείται μια τέτοια επικίνδυνη και τοξική κουλτούρα.

Τελικά και αλαζονικά, αυτό έχει γίνει για να καταστείλει και να μειώσει τις σκέψεις και τις προοπτικές που απλά θεωρούνται προσβλητικές ή κατώτερες από εκείνους που πιστεύουν ότι είναι διαιτητές της αλήθειας και της ανεκτικότητας.

Θα μπορούσατε να αναρωτηθείτε, όπως έκανα κι εγώ, πώς αυτή η απροκάλυπτη και θλιβερή συμπεριφορά μπορεί τόσο εύκολα να πάρει τη μάσκα -και να γίνει αποδεκτή- της διατήρησης της ειρήνης και της παραγωγικότητας.

Πιθανότατα υπάρχουν αρκετά πράγματα που συμβάλλουν σε αυτή την οπισθοδρόμηση του πολιτισμού. Ωστόσο, μήπως η ρίζα αυτής της κοινωνικής δυσλειτουργίας βρίσκεται στην εγγενή αλαζονεία της ανεκτικότητας, εξ αρχής; Είτε από απάθεια είτε από φόβο για την εύρεση της ίδιας της αλήθειας, μήπως η εξάρτηση από την ψευδαίσθηση της ανεκτικότητας μας έκανε να χάσουμε από τα μάτια μας τον πραγματικό σκοπό της ελευθερίας του λόγου;

Το βιβλίο του Walter Lippmann The Indispensable Opposition (Η αναντικατάστατη εναντίωση) είναι μια σαφής επιχειρηματολογία για να πούμε, ναι.

Ακολουθούν αποσπάσματα της σοφίας που περιέχεται σε αυτό:

Η αλαζονεία της ανοχής

"Φαίνεται ότι, ενώ κάθε άνθρωπος διεκδικεί την ελευθερία του ως δικαίωμα, η ελευθερία που παραχωρεί στους άλλους ανθρώπους είναι θέμα ανοχής. Έτσι, η υπεράσπιση της ελευθερίας της γνώμης τείνει να στηρίζεται όχι στις ουσιαστικές, ευεργετικές και απαραίτητες συνέπειές της, αλλά σε μια κάπως εκκεντρική, μια μάλλον αόριστα καλοπροαίρετη προσκόλληση σε μια αφαίρεση".

"Έτσι, αν αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να ειπωθεί για την ελευθερία της γνώμης, ότι ο άνθρωπος πρέπει να ανέχεται τους αντιπάλους του επειδή ο καθένας έχει το "δικαίωμα" να λέει ό,τι θέλει, τότε θα διαπιστώσουμε ότι η ελευθερία της γνώμης είναι μια πολυτέλεια, ασφαλής μόνο σε ευχάριστους καιρούς, όταν οι άνθρωποι μπορούν να είναι ανεκτικοί επειδή δεν ανησυχούν βαθιά και ζωτικά".

"Παίρνουμε, μου φαίνεται, μια αφελώς αυτοδικαιωμένη άποψη όταν επιχειρηματολογούμε σαν το δικαίωμα των αντιπάλων μας να μιλούν να είναι κάτι που προστατεύουμε επειδή είμαστε μεγαλόψυχοι, ευγενείς και ανιδιοτελείς". [η έμφαση προστίθεται]

Η πραγματική αξία της ελευθερίας του λόγου

"...αν θέλουμε πραγματικά να καταλάβουμε γιατί η ελευθερία είναι απαραίτητη σε μια πολιτισμένη κοινωνία, πρέπει να ξεκινήσουμε συνειδητοποιώντας ότι, επειδή η ελευθερία της συζήτησης βελτιώνει τις δικές μας απόψεις, οι ελευθερίες των άλλων ανθρώπων είναι η δική μας ζωτική ανάγκη."

"Αυτή είναι η δημιουργική αρχή της ελευθερίας του λόγου, όχι ότι είναι ένα σύστημα ανοχής του λάθους, αλλά ότι είναι ένα σύστημα εύρεσης της αλήθειας".

"Έτσι, η ουσία της ελευθερίας της γνώμης δεν έγκειται στην απλή ανοχή ως τέτοια, αλλά στη συζήτηση που η ανοχή παρέχει: δεν έγκειται στην εκτόνωση της γνώμης, αλλά στην αντιπαράθεση της γνώμης".

"Πρέπει να επιμείνουμε ότι η ελεύθερη ρητορική είναι μόνο η αρχή της ελευθερίας του λόγου- δεν είναι το τέλος, αλλά ένα μέσο προς ένα σκοπό. Ο σκοπός είναι να βρεθεί η αλήθεια".

Η αντίθεση είναι το κλειδί για την πρόοδο

Με αυτό που φαίνεται να είναι μια συνεχής απομάκρυνση της κουλτούρας μας από τη σοφία στην οποία βασίζεται η ελευθερία του λόγου, η Απαραίτητη Αντίθεση παρέχει τη σαφή και επαρκή υπενθύμιση που χρειαζόμαστε. Η σημασία της ελευθερίας του λόγου ως αναφαίρετου δικαιώματος και η απαιτούμενη διατήρησή της είναι ζωτικής σημασίας για την ατομική μας πρόοδο και την πρόοδό μας ως ανθρώπινη οικογένεια.

Απλώς δεν μπορούμε να μάθουμε την αλήθεια χωρίς αντίθεση για να την αποδείξουμε. Η ελευθερία της συνείδησης και του λόγου παρέχουν την αγορά ιδεών και σκέψεων, ώστε να μπορούμε να επιχειρηματολογούμε και να οικοδομούμε μαζί ελεύθερα.

Πρόκειται για μια απλή αλλά θεία διαδικασία κατά την οποία οι αντίθετες απόψεις και οπτικές προσφέρουν και εισπράττουν συνεχώς ένα τεστ πίεσης για την αλήθεια, συμβάλλοντας καταλυτικά στη συλλογική μας πρόοδο. Είναι ένας απλός μηχανισμός της ελεύθερης αγοράς.

Η ανοχή ως δικαιολογία για την αποφυγή μιας τέτοιας πιέσεως διχάζει, καταπιέζει και περιορίζει αυτή τη διαδικασία και τους συμμετέχοντες σε αυτήν. Η υπονόμευση της επιρροής της αντίθεσης υπό το πρόσχημά της, είτε από πρόθεση είτε από απάθεια, θα υποβαθμίσει την πρωταρχική μας πορεία προς την αλήθεια.

Ο Τόμας Τζέφερσον διακήρυξε εύγλωττα ότι

...η αλήθεια είναι σπουδαία και θα επικρατήσει αν αφεθεί στον εαυτό της, ότι είναι ο κατάλληλος και επαρκής αντίπαλος της πλάνης και ότι δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από τη σύγκρουση, εκτός αν με ανθρώπινη παρέμβαση αφοπλιστεί από τα φυσικά της όπλα, την ελεύθερη επιχειρηματολογία και τη συζήτηση...

Αυτό το υψηλότερο επίπεδο σεβασμού και κατανόησης δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχόμαστε ή να πιστεύουμε τα πάντα που αντιμετωπίζουμε, καθώς και αυτό θα αποτελούσε εμπόδιο στην πρόοδό μας.

Ωστόσο, υπάρχει αλήθεια που μπορούμε να μάθουμε ή να εδραιώσουμε ακόμη και όταν ακούμε εκείνους που εκδηλώνουν σαφώς μια παρανόηση ενός θέματος ή σκοπεύουν να διαδώσουν ψεύδη- είμαστε σε θέση να τους εκθέσουμε τις δικές μας ιδέες σε αντίθεση με αυτές για να κατανοήσουμε πληρέστερα την αλήθεια του συγκεκριμένου θέματος.

Η αστάθεια της ανοχής

Η ανοχή είναι υποκειμενική και σχετική με τις περιστάσεις των εμπλεκομένων παραγόντων σε οποιαδήποτε περίσταση την έχει απαιτήσει. Ωστόσο, το δικαίωμά, η τεχνική και η εφαρμογή της ελευθερίας του λόγου είναι απόλυτη, αντικειμενική σε σχέση με κάθε παρούσα αλήθεια για όσους την αναζητούν.

Ο Boyd K. Packer, Πρόεδρος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, τόνισε αυτό, δηλώνοντας:

Ο Boyd K. Packer, Πρόεδρος της Αποκοπής των Δώδεκα Αποστόλων της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών, το τόνισε αυτό, δηλώνοντας:

Η λέξη ανοχή δεν στέκεται μόνη της. Προϋποθέτει ένα αντικείμενο και μια ανταπόκριση για να χαρακτηριστεί ως αρετή... Η ανεκτικότητα συχνά ζητείται αλλά σπάνια επιστρέφεται. Προσοχή στη λέξη ανοχή. Είναι μια πολύ ασταθής αρετή.

Πρέπει να καταβάλουμε την προσωπική προσπάθεια και την πεποίθηση να συμμετάσχουμε και να προστατεύσουμε την πιο αποτελεσματική πεπερασμένη δομή που διαθέτουμε για την εξεύρεση της αλήθειας. Δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε με μια τέτοια προσπάθεια και να βασιζόμαστε στην αμφίσημη και επισφαλώς αυθαίρετη δικαιολογία που ονομάζεται ανοχή για να δικαιολογήσουμε την αποτυχία μας να το κάνουμε.

Επιστροφή στη λογική

Αυτές οι αναγκαίες προσπάθειες μπορεί να εκτροχιαστούν από τη δική μας προκατάληψη, η οποία απλώς υποστηρίζεται από την επιθυμία μας να ικανοποιήσουμε την υπερηφάνειά μας ως απάντηση σε κάποιο φόβο. Αυτό μπορεί να προκύψει σε μια προσπάθεια να αποφύγουμε την τιμωρία από εκείνους που επιθυμούν να ελέγχουν με τη βία, τον εκφοβισμό ή την περιφρόνηση. Συχνότερα, όμως, πρόκειται απλώς για τον φόβο του λάθους και την ανάγκη να δεχτούμε τη διόρθωση, η οποία τώρα τείνει να μεταφράζεται σε προσβολή και παραβίαση.

Ανεξάρτητα από το πόσο θλιβερά προσβεβλημένη γίνεται η κουλτούρα απέναντι στη βασική προϋπόθεση της ελευθερίας του λόγου με την κατάφωρη υποτίμηση της αξίας της για μια ελεύθερη κοινωνία, υπάρχει ένα πιο θείο επίπεδο κατανόησης που ο καθένας από εμάς πρέπει να αντλήσει και να χρησιμοποιήσει από αυτό το αναφαίρετο δικαίωμα που μας δόθηκε από τον Δημιουργό μας.

Όσοι υποστηρίζουν με θέρμη τον πραγματικό σκοπό της ελευθερίας του λόγου εκδηλώνουν γνήσια αντικειμενικότητα απέναντι στην αλήθεια και την επιθυμία να την βρουν. Αυτοί είναι που θα οδηγήσουν τον κόσμο στην ευημερία.

"Μέχρι να κατανοήσουμε σε βάθος αυτή την αρχή, δεν θα ξέρουμε γιατί πρέπει να εκτιμούμε την ελευθερία μας ή πώς μπορούμε να την προστατεύσουμε και να την αναπτύξουμε". - Walter Lippmann