Η δύναμη του Woke: Πώς η αριστερή ιδεολογία υπονομεύει την κοινωνία και την οικονομία μας

 "Είναι ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας, είτε σας αρέσει είτε όχι", δήλωσε τον Ιανουάριο ο λεξικολόγος Tony Thorne, αναφερόμενος στο "wokeness", στον David Remnick του New Yorker. Αυτό είναι υποτιμητικό.

Το wokeness δηλητηριάζει τον δυτικό εργασιακό χώρο και περιορίζει τις μικρές και οικογενειακές επιχειρήσεις, τις μεσαίες τράπεζες και τους επιχειρηματίες, ενώ παράλληλα πλουτίζει τις ισχυρές εταιρείες και τους δισεκατομμυριούχους. Κατατρώει το καπιταλιστικό ήθος και σκοτώνει τους από κάτω προς τα πάνω τρόπους οικονομικής οργάνωσης και ανταλλαγής που ώθησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στην ευημερία κατά τον δέκατο ένατο και τον εικοστό αιώνα. Μολύνει τη γενιά Z και τους millennials, οι οποίοι, υποφέροντας από υψηλά ποσοστά κατάθλιψης και επιρρεπείς στην "αθόρυβη εγκατάλειψη", δεν είναι τόσο ευκατάστατοι όσο οι γονείς και οι παππούδες τους και οι οποίοι αισθάνονται απομονωμένοι και μόνοι, ακόμη και όταν απολαμβάνουν μια τεχνολογική συνδεσιμότητα που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Τι ακριβώς είναι το wokeness και πώς επηρεάζει τις επιχειρήσεις και την ευρύτερη κοινωνία;

Ο όρος όπως χρησιμοποιείται ευρέως σήμερα διαφέρει από τις παλαιότερες σημασίες. Ο όρος " Woke", ο οποίος παίζει με την αφροαμερικανική καθομιλουμένη, σήμαινε κάποτε "ξύπνιος" ή "ενήμερος" για τις κοινωνικές και φυλετικές αδικίες. Ο όρος επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει ένα ευρύτερο φάσμα αιτιών, από την κλιματική αλλαγή, τον έλεγχο της οπλοκατοχής και τα δικαιώματα των LGTBQ μέχρι την ενδοοικογενειακή βία, τη σεξουαλική παρενόχληση και την άμβλωση.

Τώρα, όταν χρησιμοποιείται από τους αντιπάλους του, είναι κυρίως ένα υποτιμητικό επίθετο που απορρίπτει το πρόσωπο ή το κόμμα που προσδιορίζει. Είναι ο διάδοχος της "πολιτικής ορθότητας", ενός γενικού ιδιώματος που γελοιοποιεί ένα ευρύ φάσμα αριστερών αλογιών. Ο Carl Rhodes υποστηρίζει, στο βιβλίο του Woke Capitalism, ότι "το woke μετατράπηκε από πολιτικό κάλεσμα για αυτογνωσία μέσω της αλληλεγγύης απέναντι στη μαζική φυλετική αδικία, σε δείκτη ταυτότητας για αυτοδικία".

Το βιβλίο του John McWhorter "Woke Racism" υποστηρίζει ότι η wokeness έχει θρησκευτικό χαρακτήρα, είναι ακούσια και εγγενώς ρατσιστική και επιζήμια για τους μαύρους. Ο McWhorter, ένας μαύρος γλωσσολόγος, ισχυρίζεται ότι "οι λευκοί άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται σωτήρες μας κάνουν τους μαύρους ανθρώπους να φαίνονται σαν τα πιο χαζά, αδύναμα και εγωιστικά ανθρώπινα όντα στην ιστορία του είδους μας". Βιβλία όπως το The Dictatorship of Woke Capital του Stephen R. Soukup και το Woke, Inc. του Vivek Ramaswamy αναδεικνύουν τη μοχθηρή πλευρά του wokeism που υιοθετούν οι μεγάλες εταιρείες, ιδίως στον τομέα της διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων, των επενδύσεων και των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών.

Το Wokeism, τόσο με την καταφατική όσο και με την υποτιμητική έννοια, βασίζεται στην πίστη σε συστημικές ή δομικές δυνάμεις που καθορίζουν τον πολιτισμό και τη συμπεριφορά. Οι φράσεις "δομικός ρατσισμός" ή "συστημικός ρατσισμός" υποδηλώνουν ότι οι ορθολογικοί παράγοντες είναι ωστόσο ενσωματωμένοι σε ένα δίκτυο αλληλεπιδρώντων και αλληλοσυνδεόμενων κανόνων, νορμών και αξιών που διαιωνίζουν τη λευκή υπεροχή ή περιθωριοποιούν έγχρωμους ανθρώπους και ομάδες χωρίς προνόμια.

Η πλήρης απελευθέρωση από αυτούς τους κληρονομημένους περιορισμούς δεν είναι δυνατή, σύμφωνα με τον woke, επειδή δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε έξω από τα πλαίσια του λόγου που έχουν καθιερωθεί από τη μακροχρόνια χρήση και την εδραιωμένη εξουσία. Παρόλα αυτά, λέει το επιχείρημα, μπορούμε να αποκεντρώσουμε τις σχέσεις εξουσίας που στηρίζουν αυτό το σύστημα και να ανατρέψουμε τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται, ηθελημένα ή αθέλητα, για τη διατήρηση των υφιστάμενων ιεραρχιών. Αυτό απαιτεί, ωστόσο, νέες δομές και σχέσεις εξουσίας.

Τα στελέχη των επιχειρήσεων και τα διοικητικά συμβούλια είναι ανυποψίαστα και ακούσια -αν και μερικές φορές σκόπιμα- παγιδευμένα σε αυτές τις ιδέες. Είναι βυθισμένοι σε ένα ιδεολογικό παράδειγμα που προκύπτει κυρίως από τα δυτικά πανεπιστήμια. Είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η αιτιολογική προέλευση αυτού του πολύπλοκου, ανομοιογενούς κινήματος για την αναίρεση των αυτοεξαρτώμενων δομών εξουσίας που υποτίθεται ότι επιτρέπουν την ηγεμονία. Ωστόσο, οι επιχειρήσεις, οι οποίες, φυσικά, αποτελούνται από ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των δυσαρεστημένων Gen Zs και των millennials, αναπτύσσονται παράλληλα με αυτή τη διαρκή προσπάθεια διάλυσης των δομών και εισαγωγής νέων αρχών οργάνωσης της κοινωνίας.

Το πρόβλημα είναι ότι, αντί να εξουδετερώνουν την εξουσία, οι " woke " επιδιώκουν και διεκδικούν την εξουσία για τους δικούς τους σκοπούς. Επικρίνοντας συστήματα και δομές, στήνουν συστήματα και δομές στις οποίες καταλαμβάνουν το κέντρο, επιδιώκοντας να κυριαρχήσουν και να υποτάξουν τους ανθρώπους ή τις ομάδες που ισχυρίζονται ότι έχουν υποτάξει ή κυριαρχήσει σε όλη την ιστορία. Αντικαθιστούν μια ηγεμονία με μια άλλη.

Τα παλιά συστήματα είχαν προβλήματα, φυσικά. Ήταν ατελή. Διατήρησαν όμως στοιχεία του κλασικού φιλελευθερισμού που προστάτευαν με κόπο κατακτημένες αρχές όπως η ατομική ιδιοκτησία, η δίκαιη διαδικασία, το κράτος δικαίου, η ελευθερία του λόγου και η ισότητα υπό τον νόμο. Ο Wokeism τα καταργεί αυτά. Πρόκειται για τη δύναμη και τον έλεγχο. Και έχει δημιουργήσει μια σύνδεση εταιριών-κυβέρνησης που καθηλώνει την εξουσία στα χέρια λίγων ελίτ.

Σκεφτείτε το εξωφρενικό θέαμα στο Νταβός, το πανέμορφο θέρετρο που συνδύασε την πολυτέλεια και τον ακτιβισμό στην πρόσφατη συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, ίσως τη μεγαλύτερη συγκέντρωση αυτοεπιλεγμένων, ισχυρών λόμπι και " κουστουμάτων " από όλες τις χώρες και τους πολιτισμούς. Αυτό το ετήσιο γεγονός προκαλεί καρτουνίστικες απεικονίσεις κακών, συνωμοτικών επικυρίαρχων - των σωτήρων του soi-disant που κηρύττουν πατερναλιστικά για τη βελτίωση του πλανήτη, δοξάζοντας το επιλεγμένο φορτίο τους για τη διαμόρφωση των παγκόσμιων υποθέσεων. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ έχει μετατραπεί σε σύμβολο ιεροπρέπειας και πλουσιοπάροχης αναξιοπρέπειας, ανόητο μέσα στην επιδεικτικότητά του.

Ο σχεδόν πανταχού παρών εορτασμός των υψηλών στρατηγικών για το περιβάλλον, την κοινωνία και τη διακυβέρνηση (ESG) στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ αποκαλύπτει μια φαινομενικά ομοιόμορφη δέσμευση μεταξύ επιφανών ηγετών να αξιοποιήσουν την κυβέρνηση για να τραβήξουν τις εταιρείες -και, δυστυχώς, όλους τους άλλους- προς τα αριστερά.

Το ESG είναι, φυσικά, ένα ακρωνύμιο για τα μη χρηματοοικονομικά πρότυπα και τις μετρήσεις που λαμβάνουν υπόψη οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων, οι τραπεζίτες και οι επενδυτές κατά την κατανομή των κεφαλαίων ή την αξιολόγηση του κινδύνου. Μια αυξανόμενη κοινοπραξία κυβερνήσεων, κεντρικών τραπεζών, μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ), εταιρειών διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων, υπουργείων Οικονομικών, χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και θεσμικών επενδυτών υποστηρίζει την ESG ως την από πάνω προς τα κάτω, μακροπρόθεσμη λύση για τους υποτιθέμενους κοινωνικούς και κλιματικούς κινδύνους. Ακόμη και αν οι κίνδυνοι αυτοί είναι πραγματικοί, είναι η ESG η κατάλληλη λύση;

Οι συμμετέχοντες στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ δεν θα υπερασπίζονταν την ESG αν δεν επωφελούνταν από αυτό. Αυτό το απλό γεγονός δεν απαξιώνει από μόνο του την ESG, αλλά εγείρει ερωτήματα σχετικά με απώτερα κίνητρα: Τι πραγματικά συμβαίνει; Πώς θα επωφεληθούν αυτοί οι τιτάνες της οικονομίας και της κυβέρνησης από την ESG;

Μια προφανής απάντηση αφορά τους θεσμικούς επενδυτές που δίνουν προτεραιότητα στον ακτιβισμό έναντι των αμιγώς οικονομικών στόχων ή των αποδόσεων των επενδύσεων (για νομικούς λόγους, οι ακτιβιστές επενδυτές δεν θα χαρακτήριζαν τις προτεραιότητές τους ως τέτοιες). Έχει περάσει μόλις ένας αιώνας από τότε που η αγορά και η πώληση μετοχών σε δημόσια διαπραγματεύσιμες εταιρείες έγινε κοινός τόπος για τους εργαζόμενους και τα νοικοκυριά. Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ (SEC), η οποία δημιουργήθηκε ως απάντηση στη Μεγάλη Ύφεση, δεν έχει κλείσει ούτε 100 χρόνια.

Μέχρι πρόσφατα, οι περισσότεροι επενδυτές αποεπένδυαν αν είχαν μετοχές σε μια εταιρεία που συμπεριφερόταν αντίθετα με τις πεποιθήσεις τους. Σπάνια ψήφιζαν με τις μετοχές τους ή ψήφιζαν μόνο σε σημαντικά θέματα όπως οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές. Το 2023, ωστόσο, θεσμικοί επενδυτές, όπως τα hedge funds και οι εταιρείες διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων, εμπλέκουν διοικητικά συμβούλια, ασκούν ψήφο μέσω πληρεξουσίων και εκδίδουν εκθέσεις μετόχων με πρωταρχικό στόχο την πολιτικοποίηση των εταιρειών. Ως διαμεσολαβητές, επενδύουν συνταξιοδοτικά ταμεία, αμοιβαία κεφάλαια, κληροδοτήματα, κρατικά επενδυτικά κεφάλαια, 401(k)s και άλλα για λογαριασμό δικαιούχων που μπορεί να γνωρίζουν ή να μην γνωρίζουν ποιες πολιτικές αιτίες υποστηρίζουν τα επενδυμένα περιουσιακά τους στοιχεία.

Εάν μια εισηγμένη εταιρεία " γίνει woke", εξετάστε ποιες οντότητες κατέχουν πόσο ποσοστό των μετοχών της και εάν ευθύνεται η ανεπιθύμητη πίεση των μετόχων. Εξετάστε, επίσης, τον ρόλο των τρίτων συμβούλων πληρεξουσίων στις πολιτικές και τις πρακτικές της εταιρείας.

Οι μεγάλες εταιρείες πάνε να εξαφανίσουν τον ανταγωνισμό. Εξάλλου, μπορούν να αντέξουν το κόστος για να συμμορφωθούν με τους κανονισμούς της αφύπνισης, ενώ οι μικρές εταιρείες δεν μπορούν. Οι θεσμικοί επενδυτές προειδοποιούν για τους μελλοντικούς κινδύνους της κυβερνητικής ρύθμισης, ενώ ταυτόχρονα πιέζουν για την εν λόγω ρύθμιση. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν, οι ομοσπονδιακοί κανονισμοί woke αναδύονται, όπως είναι αναμενόμενο. Ίσως οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες ιδιωτικοποιηθούν για να αποφύγουν τις προτεινόμενες εντολές της SEC σχετικά με τις γνωστοποιήσεις ESG, αλλά η ρύθμιση με άλλες μορφές και μέσω άλλων οργανισμών θα έρθει και για τις ιδιωτικές εταιρείες.

Οι woke θα πρέπει να αναρωτηθούν γιατί συνεργάζονται με τους πρώην εταιρικούς εχθρούς τους. Έχουν εγκαταλείψει τις ανησυχίες για τη φτώχεια για την πιο προσοδοφόρα βιομηχανία της πολιτικής ταυτότητας και του περιβαλλοντισμού; Έχουν ξεπουληθεί, εκμεταλλευόμενοι ευχαρίστως τις άξεστες μάζες, καταπιέζοντας τους ήδη καταπιεσμένους και ανταλλάσσοντας την κοινωνικοοικονομική ταξική πάλη με το πολλαπλασιαζόμενο δόγμα της φυλής, της σεξουαλικότητας και της κλιματικής αλλαγής; Καθώς η wokeness συνδέεται άρρηκτα με την ESG, δεν μπορούμε πλέον να λέμε: "Go woke, go broke". Επί του παρόντος, η wokeness είναι ένα όχημα για την ευημερία, ένα status marker, το εισιτήριο για το κέντρο της υπερδομής.

Το ESG βοηθά τους πλουσιότερους να αισθάνονται καλύτερα για τον εαυτό τους, ενώ διευρύνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών και επιβαρύνει δυσανάλογα τις οικονομίες των αναπτυσσόμενων χωρών. Αντικαθιστά τους κλασικούς φιλελεύθερους κανόνες και θεσμούς που εξισορρόπησαν τους όρους ανταγωνισμού, δημιούργησαν ισότητα ευκαιριών, διεύρυναν το δικαίωμα ψήφου, μείωσαν τις αδικαιολόγητες διακρίσεις, εξάλειψαν τα εμπόδια εισόδου, διευκόλυναν την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία και έδωσαν τη δυνατότητα στα άτομα να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους και να ανέλθουν πάνω από τη θέση που είχαν κατά τη γέννησή τους.

Όταν η πολιτική είναι πανταχού παρούσα, το wokeness γεννά το antiwokeness. Η Δεξιά έπιασε το νόημα των θεσμικών επενδύσεων- οι αντεπιθέσεις βρίσκονται σε εξέλιξη. Η ολοκληρωτική πολιτικοποίηση των εταιρειών είναι ένας αγώνας εξοπλισμών μηδενικού αθροίσματος, στον οποίο η Δεξιά αιχμαλωτίζει κάποιες εταιρείες, ενώ η Αριστερά αιχμαλωτίζει άλλες.

Σύντομα δεν θα υπάρχει διαφυγή από την πολιτική, δεν θα υπάρχουν ήρεμες ζώνες και ελάχιστος χώρος για συναισθηματική αποστασιοποίηση, στοχαστική ιδιωτικότητα ή ουδετερότητα με αρχές- θα δημιουργηθούν παράλληλες οικονομίες για διαφορετικές πολιτικές τοποθετήσεις- ο θόρυβος, οι μάχες, ο θυμός, η απόσπαση της προσοχής και η διαίρεση θα πολλαπλασιαστούν- κάθε καθημερινή πράξη θα σηματοδοτεί μια μεγάλη ιδεολογία. Για τους woke, "η σιωπή είναι βία"- δεν υπάρχει μέση λύση- πρέπει να μιλάτε- και όλο και περισσότερο και για τους αντιπάλους τους, πρέπει να διαλέξετε πλευρά.

Ποια θα επιλέξετε σε αυτή την εταιρική δυστοπία; Αν οι παρατάξεις συνεχίσουν να συγκεντρώνουν και να συγκεντροποιούν την εξουσία, οι κλασικοί φιλελεύθεροι δεν θα έχουν καλές επιλογές. Ο εξαναγκασμός και ο καταναγκασμός θα επικρατήσουν έναντι της ελευθερίας και της συνεργασίας. Και το εμπόριο και η εξουσία θα πηγαίνουν χέρι-χέρι.