Η Ατζέντα 2030: Δούρειος Ίππος του Ολοκληρωτισμού

 Μελετώντας τους δεκαεπτά στόχους βιώσιμης ανάπτυξης που περιλαμβάνονται στη γνωστή Ατζέντα 2030, μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι όλοι τους είναι ακίνδυνοι και απολύτως λογικοί στόχοι. Ποιος θα μπορούσε να αντιταχθεί στη μείωση της φτώχειας και της πείνας ή στην προώθηση των υποδομών, της καινοτομίας και της βιομηχανίας; Το τέχνασμα, που μοιάζει με το παραμύθι του Δούρειου Ίππου, είναι ότι αυτοί οι στόχοι έχουν οικειοποιηθεί από τον πιο αποτρόπαιο παρεμβατισμό και οι γραφειοκράτες με θεμέλιο την έπαρση και τη βλακεία τον χρησιμοποιούν για να επιβάλουν τον κυβερνητικό έλεγχο σε κάθε πτυχή της οικονομίας. Επιτίθενται στη γεωργία, την κτηνοτροφία και σχεδόν σε κάθε ιδιωτική δραστηριότητα σε μια Ευρώπη που αρχίζει να μοιάζει με μια κοινωνία που ασφυκτιά από ένα αρπακτικό κράτος και ζόμπι κοντά στην κυβέρνηση, αλά Κεφάλαιο 9 από το "Atlas Shrugged" της Ayn Rand. Πρώτον, κατέστρεψαν την ίδια τη βιομηχανία που η Ατζέντα 2030 υποτίθεται ότι δεσμεύεται να ενισχύσει.

Οι πιο παρεμβατικοί πολιτικοί επιτίθενται στην πραγματικότητα στην Ατζέντα 2030, διότι, παρά τα περί του αντιθέτου προσχήματα, οι πολιτικές τους έχουν πάντοτε τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που φαίνεται να υποστηρίζουν. Οι σοσιαλιστές σε όλα τα κόμματα έχουν αναλάβει την Ατζέντα 2030, η οποία δεν προωθεί τη βιομηχανία, την ανάπτυξη, την ισότητα ή την καταπολέμηση της φτώχειας και της πείνας.

Αυτή η εκμετάλλευση των στόχων της Ατζέντας 2030 μοιάζει ακριβώς με τον Δούρειο Ίππο που κρύβει ανθρώπους που θα καταστρέψουν την πόλη κάτω από το προσωπείο ενός εντυπωσιακού και όμορφου δώρου.

Ο αριθμός των γεωργικών εκμεταλλεύσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μειωθεί δραστικά τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τη Eurostat, το 2020 θα υπάρχουν 9,1 εκατομμύρια γεωργικές εκμεταλλεύσεις, μια προβλεπόμενη μείωση κατά 37% ή περίπου 5,3 εκατομμύρια λιγότερες από ό,τι το 2005. Η τάση αυτή έχει επιδεινωθεί μόνο από το 2020.

Σύμφωνα με την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η γεωργική γη της ΕΕ προβλέπεται να συρρικνωθεί κατά 1,1% μεταξύ 2015 και 2030, κυρίως λόγω της μείωσης των δύο κύριων ομάδων (γεωργική γη και κτηνοτροφία), οι οποίες προβλέπεται να μειωθούν κατά 4,0% και 2,6%, αντίστοιχα. Αυτό συνεπάγεται καταστροφή του μέλλοντός μας και αύξηση της εξάρτησης και της φτώχειας της Ευρώπης.

Δεν είναι αποδεκτό να καταστρέφεται ο βιομηχανικός ιστός. Σύμφωνα με τον ΙΕΑ, οι επιχειρήσεις πληρώνουν σήμερα διπλάσια ποσά για ηλεκτρική ενέργεια και φυσικό αέριο από ό,τι θα πλήρωναν στην Κίνα ή στις ΗΠΑ, λόγω μιας λανθασμένης ενεργειακής στρατηγικής που επιβάλλεται από ακτιβιστές που δεν έχουν γνώση της βιομηχανίας. Και πώς δικαιολογείται αυτό από τη γραφειοκρατία; "Η ανάλυση της κατανομής αποκαλύπτει ότι η χαμηλότερη οικονομική ανάπτυξη στην ΕΕ σε σχέση με τον κόσμο είχε τον μεγαλύτερο αρνητικό αντίκτυπο στη συμβολή του μεταποιητικού της τομέα", σύμφωνα με μελέτη που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Δεν είναι ότι καταστρέφουν τη βιομηχανία, οπότε μην ανησυχείτε. Απλώς η ΕΕ αναπτύσσεται πολύ λιγότερο από ό,τι πριν. Συναρπαστικό (σημειώστε την ειρωνεία). Λες και η μείωση της ανταγωνιστικότητας δεν είναι παράγοντας που συμβάλλει στη στασιμότητα.

Μια έκθεση της ERT (European Round Table for Industry, Vision Paper 2024-2029) αναφέρει ότι το μερίδιο αγοράς της βιομηχανίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον πλανήτη έχει πέσει από 21% το 2001 στο θλιβερό 14,5%. Το έγγραφο προσφέρει επίσης θετικές λύσεις. Το ποσοστό των ΗΠΑ, που είχε μερίδιο 21% κατά την ίδια περίοδο, μειώθηκε λιγότερο σημαντικά, στο 16,5%. Επαναβεβαιώνουν ότι "οι επιχειρήσεις είναι η ζωογόνος δύναμη μιας εύρωστης οικονομίας". "Ο βιομηχανικός τομέας της ΕΕ συνεισφέρει το 16% του ΑΕΠ της. Δημιουργεί εκατομμύρια θέσεις εργασίας έμμεσα και το 25% της άμεσης απασχόλησης. Είναι απαραίτητος για την προώθηση της καινοτομίας και την ενίσχυση των ικανοτήτων του εργατικού δυναμικού, εκτός από τη δημιουργία εισοδήματος και θέσεων εργασίας. Οι δυνατότητές του να προωθήσει την ανάπτυξη και την ευημερία είναι τεράστιες, υπό τις κατάλληλες συνθήκες. Οι παράγοντες αυτοί καθιστούν σαφές ότι η Ευρώπη πρέπει να αυξήσει την ελκυστικότητά της στους ξένους επενδυτές". Επιπλέον, τι έχει επιτευχθεί; Αυξάνονται οι φόροι, οι περιορισμοί και η γραφειοκρατία, καταστρέφοντας ακριβώς αυτό που ισχυρίζονται ότι προστατεύουν.

Γιατί οι άνθρωποι αποδέχονται τους δεκαεπτά στόχους της Ατζέντας 2030, οι οποίοι είναι περιττοί, καθώς ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς θα τους πετύχαινε όλους χωρίς την ανάγκη προπαγάνδας; Ο παρεμβατισμός έχει υποτιμήσει τον καπιταλισμό και τις ελεύθερες αγορές, ενώ παράλληλα αυτοπαρουσιάζεται ως η απάντηση στα λάθη που επέφερε η εκτεταμένη παρέμβαση. Οι μόνοι τρόποι με τους οποίους οποιοσδήποτε από αυτούς τους στόχους θα επιτευχθεί στην πραγματικότητα είναι μέσω του αυξημένου καπιταλισμού και της οικονομικής ελευθερίας. Ο Σοσιαλισμός όχι μόνο υπολείπεται όλων αυτών των στόχων, αλλά προσθέτει και έναν μυστικό αριθμό 18: την ακύρωση και τη δίωξη των παραπονούμενων.

Δεν είναι αντι-Ευρωπαϊκό να επικρίνουμε την εσφαλμένη επιβολή αυτής της ατζέντας. Είναι υπέρ της Ευρώπης.

Πολλοί από εμάς χαρακτηρίστηκαν αντι-Ευρωπαϊστές πριν από χρόνια επειδή υποστήριζαν την πυρηνική ενέργεια. Η ΕΕ έκανε πρόσφατα συμφωνίες για τη δημιουργία νέων αντιδραστήρων σε μεγάλες ποσότητες. Όταν επικρίναμε τη φορολογική λεηλασία και τη γραφειοκρατία που επιβάρυνε τη γεωργία, τη κτηνοτροφία και τη βιομηχανία πριν από χρόνια, μας χαρακτήρισαν αντι-Ευρωπαίους. Πολλές κυβερνήσεις συνειδητοποιούν τώρα πόσο σοβαρό λάθος έκαναν. Παρομοίως, το να επικρίνουμε το ψηφιακό ευρώ δεν σημαίνει ότι επιτιθέμεθα στο ευρώ- μάλλον, σημαίνει ότι υποστηρίζουμε ότι πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί μέσο αποθήκευσης αξίας και να διατηρήσει την αγοραστική του δύναμη.

Το να είσαι φιλο-Ευρωπαίος δεν σημαίνει ότι αποδέχεσαι κάθε παρεμβατική πολιτική που αναπτύσσεται από μια επιτροπή γραφειοκρατών. Πρέπει να απορρίψουμε τον σοσιαλισμό και τον κεντρικό σχεδιασμό αν θέλουμε να προστατεύσουμε την Ευρώπη. Παρά τις δεκαετίες οικονομικής στήριξης, η Ανατολική Γερμανία εξακολουθεί να αγωνίζεται να ανακάμψει από την καταστροφή που προκάλεσε ο κεντρικός σχεδιασμός.

Ο συγκεντρωτικός σχεδιασμός δεν λειτουργεί. Ποτέ δεν ήταν επιτυχής. Ωστόσο, υπάρχουν πάντα εκείνοι που πιστεύουν ότι αν το εφαρμόσουν στην πράξη, θα λειτουργήσει, επειδή δεν χρειάζεται να πληρώσουν για τις επιπτώσεις.

Ποιο είναι το τέχνασμα πίσω από αυτή την τελευταία επίθεση κατά της ελευθερίας; Οι συνήθεις "καλές προθέσεις" για να στοχοποιηθούν και να τιμωρηθούν όσοι παράγουν και δημιουργούν θέσεις εργασίας, χρησιμοποιώντας στόχους που φαίνονται αθώοι και που όλοι υπερασπιζόμαστε. Έτσι, αν διαφωνείτε, κάποιοι μπορεί να ισχυριστούν ότι είστε αντίθετοι στην εξάλειψη της φτώχειας, της πείνας και της ανισότητας, αν δημοσιεύετε ένα άρθρο όπως αυτό ή προειδοποιείτε για τους κινδύνους του κεντρικού σχεδιασμού. Μπορείτε να εντοπίσετε το τέχνασμα; Στην πραγματικότητα, χρησιμοποιεί την ίδια τακτική με τον Λενινισμό, δηλαδή τη δημιουργία μιας καταπιεστικής κυβέρνησης, ενώ κρύβεται πίσω από έναν σκοπό που όλοι υποστηρίζουν.

Οι άνθρωποι που έχουν εφοδιάσει αυτόν τον Δούρειο Ίππο με πολεμιστές έτοιμους να σφάξουν ανελέητα τον πληθυσμό της πόλης μόλις βρεθούν πίσω από το τείχος γνωρίζουν καλά ότι το σχέδιό τους θα αποτύχει, οπότε πρέπει να επιβάλουν τον στόχο νούμερο 18, ο οποίος καθιερώνει τη μόνη σύνδεση μεταξύ της πραγματικότητας και της πλάνης του κεντρικού σχεδιασμού. Τι σημαίνει ο στόχος νούμερο 18; Καταστολή και εκμηδένιση της προσωπικής αυτονομίας, εξαθλίωση και εξάλειψη της ζήτησης. Δεν είναι καν ένας κρυφός στόχος. Αυτό το σύνολο των αυτοαποκαλούμενων Ευρωπαίων σωτήρων γνωρίζει ότι η επιβολή της συρρίκνωσης της ζήτησης είναι ο μόνος τρόπος για να γίνει τετράγωνη η εξίσωση της εταιρικής καταστροφής και της μειωμένης προσφοράς, καθιστώντας μας λιγότερο ελεύθερους και φτωχότερους.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να εγκαταλείψουμε τον σοσιαλισμό και να υπερασπιστούμε την προώθηση της ατομικής ελευθερίας, αν θέλουμε να επιτύχουμε τους δεκαεπτά στόχους βιώσιμης ανάπτυξης χωρίς τον κρυφό δέκατο όγδοο της φτώχειας και την κατάργηση των ατομικών δικαιωμάτων.

Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθούν οι στόχοι που υποτίθεται ότι υποστηρίζει η Ατζέντα 2030 είναι να αφαιρεθούν αυτές οι πολιτικές από τα χέρια του σοσιαλιστικού και εκβιαστικού παρεμβατισμού και να δοθεί στην Ευρώπη μεγαλύτερη οικονομική ελευθερία, πιο εύρωστες επιχειρήσεις και ρυθμίσεις που είναι απλές, προβλέψιμες και ευνοούν τις επενδύσεις. Θα πρέπει να υπάρχουν λιγότεροι αναδιανεμητές της φτώχειας και περισσότερη μεταποίηση, γεωργία και κτηνοτροφία.