Ένας επιτόπιος οδηγός για τον αμφίβολο έλεγχο των γεγονότων

 Τώρα είναι το 2024 - το λέει το Associated Press.

Σε περίπτωση που έχει διατυπωθεί ο ισχυρισμός ότι βρισκόμαστε ακόμα στο 2023, το Associated Press θέλει να διαβεβαιώσει τους πάντες ότι αυτό είναι ψευδές.

Τώρα, αυτό είναι έλεγχος των γεγονότων.

Αυτό που δεν είναι έλεγχος γεγονότων είναι το μεγαλύτερο μέρος όσων παράγονται από τη βιομηχανία ελέγχου γεγονότων. Το PolitiFact, το FactCheck.org και κάθε ένας από τους εσωτερικούς οργανισμούς των μέσων ενημέρωσης, όπως το Facts First του CNN, είναι απλώς μηχανές επιβεβαίωσης, μηχανισμοί που ενισχύουν το αρχικό ψέμα, σαν να βάζεις κραγιόν σε ένα γουρούνι.

Είναι ο απόλυτος παραπλανητικός "τρίτος φορέας επικύρωσης".

Για να απλοποιήσετε την ανίχνευση της εξαπάτησης, παραθέτουμε μερικές πολύ συνηθισμένες και πολύ ολισθηρές τεχνικές που χρησιμοποιούν οι ελεγκτές γεγονότων για να μετατρέψουν την αλήθεια σε ψέμα -και το αντίστροφο- και τις οποίες πρέπει πάντα να προσέχετε.

Ας ξεκινήσουμε με τη θέση. Το να χρησιμοποιεί η Όπρα ένα διαστημικό λέιζερ για να κάψει το Μάουι για να χτίσει μια έξυπνη πόλη είναι ηλίθιο, αλλά το να αμφισβητεί τον αντίκτυπο που θα έχουν οι έξυπνες πόλεις στην κοινωνία δεν είναι.

Η συσσωμάτωση της τρέλας με τη λογική κάνει τη λογική να φαίνεται τρελή, οπότε οι ανησυχίες για τις δεκαπεντάλεπτες ή τις έξυπνες πόλεις είναι εξίσου τρελές με τη σκέψη ότι η Όπρα χρησιμοποίησε το διαστημικό της λέιζερ για να κάψει το Μάουι.

Έπειτα, υπάρχει η ερώτηση στους ίδιους ανθρώπους για την ίδια ερώτηση που έχει τεθεί από κάποιον άλλον για να βεβαιωθείτε ότι θα λάβετε την ίδια απάντηση. Αυτό είναι ένα απίστευτα απλό τέχνασμα:

"Ο Τζο λέει ότι είσαι ένοχος."

"Δεν είμαι ένοχος."

Επικεφαλίδα ελέγχου γεγονότων: Ο Τζο είναι ψεύτης!!

Η ασφάλεια των αριθμών λειτουργεί επίσης καλά. Ένας ισχυρισμός διατυπώνεται αλλά χαρακτηρίζεται λανθασμένος από μια ομάδα ανθρώπων. Οι ελεγκτές γεγονότων ρωτούν μόνο αυτούς τους ανθρώπους αν ο ισχυρισμός είναι αληθινός ή όχι, και ένας ή δύο από τον αριθμό τους -συνήθως αυτοί με τα περισσότερα γράμματα μετά το όνομά τους- επιβεβαιώνουν την πεποίθησή τους ότι ο ισχυρισμός δεν είναι αληθινός.

Αυτή η τεχνική είναι ο πρωταρχικός έλεγχος των γεγονότων για κάθε τι που αφορά το κλίμα και την ορολογία. Οι εξωφρενικοί όροι όπως "παγιωμένη επιστήμη" πηγάζουν από αυτό, αυτό και ότι η συντριπτική πλειοψηφία των τύπων των μέσων ενημέρωσης δεν πήρε ούτε ένα βασικό μάθημα επισκόπησης της "Χρυσής Βίβλου της Επιστήμης" στο σχολείο και δεν ρώτησε ποτέ κανέναν τι ακριβώς είναι η "επιστημονική μέθοδος" επειδή ακούστηκε πολύ δύσκολο (το ίδιο ισχύει για οτιδήποτε αφορά τα μαθηματικά).

Βάλτε και την αυτόματη υποταγή των μέσων μαζικής ενημέρωσης σε αυτούς που έχουν μεγάλη αξιοπιστία, και ένα πραγματικό γεγονός δεν έχει σχεδόν καμία πιθανότητα να περάσει -δηλαδή, αν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης λένε αυτό που θέλουν -ή τους λένε να γράψουν.

Με άλλα λόγια, είναι σωστό επειδή το λέμε εμείς, και κοιτάξτε όλους αυτούς τους άλλους ανθρώπους που το λένε επίσης, άρα πρέπει να έχουμε δίκιο.

Επομένως, είστε ψεύτης.

Για να είμαι απολύτως σαφής: η επιστήμη δεν είναι δημοκρατία, και οι άνθρωποι δεν συγκεντρώνονται για να ψηφίσουν τι είναι αλήθεια και τι όχι - φανταστείτε να λειτουργούσε έτσι.

Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως "παγιωμένη επιστήμη" - η επιστήμη είναι μια διαδικασία, και δεν μπορείτε να "ακολουθήσετε την επιστήμη" όπως δεν μπορείτε να ακολουθήσετε ένα αυτοκίνητο που οδηγείτε.

Υπάρχει επίσης η ιδέα ότι οι αποδόσεις μπορούν -όταν είναι βολικό- να χρησιμοποιηθούν για να υποτιμήσουν μια δήλωση. Για παράδειγμα, στο ντιμπέιτ των Ρεπουμπλικανών στις 23 Νοεμβρίου, ο κυβερνήτης της Φλόριντα Ron DeSantis δήλωσε: "Το ανήλικο παιδί σας μπορεί να πάει στην Καλιφόρνια εν αγνοία σας ή χωρίς τη συγκατάθεσή σας και να κάνει ορμονοθεραπεία, αναστολείς της εφηβείας και εγχείρηση αλλαγής φύλου".

Αυτό είναι όντως αλήθεια - αναμφισβήτητα μπορεί να συμβεί. Ωστόσο, το PolitiFact το έκρινε "ως επί το πλείστον ψευδές" επειδή οι "ειδικοί" λένε ότι είναι απίθανο να συμβεί. Το αν αυτός ο "απίθανος" ισχυρισμός είναι αληθινός ή όχι είναι σίγουρα προς συζήτηση, αλλά αυτό που δεν είναι συζητήσιμο είναι ότι κάτι αληθινό δεν γίνεται "ως επί το πλείστον ψευδές" επειδή οι πιθανότητες μπορεί να μην είναι υπέρ του.

Η σχολαστικότητα είναι επίσης ένα παιχνίδι για τους επαγγελματίες ελεγκτές γεγονότων. Αυτό περιλαμβάνει τη λήψη μιας δευτερεύουσας, πιθανώς λανθασμένης λεπτομέρειας μιας θέσης ή δήλωσης και την ανάδειξή της σε κύριο σημείο για την απαξίωση ολόκληρης της δήλωσης: Ο Τζο έκανε λάθος στην ημερομηνία της απόβασης των Συμμάχων στη Νορμανδία, άρα δεν ξέρει τίποτα για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και επομένως ό,τι λέει γι' αυτό -ή για οποιοδήποτε άλλο ιστορικό γεγονός- είναι λάθος και ψέμα.

Σε αυτές τις γραμμές, το τέχνασμα του χρονικού περιορισμού χρησιμοποιείται επίσης αρκετά συχνά. Το άτομο Α λέει ότι κάτι κακό θα μπορούσε να συμβεί - ο ελεγκτής γεγονότων αποκαλεί αυτή τη δήλωση ψευδή επειδή το συγκεκριμένο μέρος του νόμου ή του κανονισμού δεν τίθεται σε ισχύ για πέντε χρόνια.

Το τέχνασμα "Bob" είναι ένα άλλο παράδειγμα σκόπιμης σχολαστικότητας. Το πιστοποιητικό γέννησής του λέει "Robert", οπότε κάνετε λάθος ή λέτε ψέματα όταν τον αποκαλείτε "Bob".

Πρόσφατο παράδειγμα είναι η συζήτηση για τον "διακόπτη θανάτου" των αυτοκινήτων. Οι ελεγκτές γεγονότων έκαναν τα πάντα για να σημειώσουν ότι ο συγκεκριμένος όρος δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ επίσημα από αξιωματούχους, οπότε τα γεγονότα γύρω από την τεχνολογία είναι ψέματα. Το γεγονός ότι μπορεί να σταματήσει ένα αυτοκίνητο ενώ κινείται είναι εκτός θέματος. Νομίζω ότι ο Sir Humphrey Appleby καθιστά απολύτως σαφή αυτή τη διαδικασία.

Οι ελεγκτές γεγονότων -πολύ βολικά- μπορούν να επιλέξουν ποια γεγονότα θα ελέγξουν. Αυτό δεν διαφέρει και πολύ από το να αποφασίζεις πού θα μπει μια ιστορία σε μια εφημερίδα όταν οι εφημερίδες ήταν ακόμα ένα πράγμα, αλλά η συνέπεια των ελεγκτών γεγονότων στο να επιλέγουν γεγονότα που δεν θέλουν να είναι αληθινά για να τα ελέγξουν είναι συντριπτικά προφανής.

Περιηγηθείτε σε οποιονδήποτε από τους σημαντικότερους ιστότοπους ελέγχου γεγονότων και γίνεται εύκολα αντιληπτό σε οποιονδήποτε έχει IQ θερμοκρασίας δωματίου ή υψηλότερο, ότι ορισμένοι άνθρωποι και θέματα ελέγχονται, εμ, πιο αυστηρά από άλλους.

Αυτό το φαινόμενο σχετίζεται κάπως με την ιδέα του ελέγχου των ευχών. Αυτά τα γεγονότα είναι συνήθως τα πιο περίπλοκα, καθώς ξεκινούν από μια προκαθορισμένη πολιτική επιθυμία εκ μέρους του ελεγκτή, και τίποτα δεν επιτρέπεται να σταθεί εμπόδιο στην επιθυμία αυτή. Ο ελεγκτής γεγονότων θέλει να μετακινούνται περισσότεροι άνθρωποι με ποδήλατο; Υπάρχουν αριθμοί και μελέτες γι' αυτό.

Στην πραγματικότητα, υπάρχουν αριθμοί και μελέτες που υποστηρίζουν πρακτικά κάθε πιθανή θέση για οποιοδήποτε θέμα - αρκεί να τις αναζητήσετε. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η λογοκρισία στο διαδίκτυο -είτε άμεσα είτε μέσω στραγγαλισμού είτε μέσω αλγοριθμικής διόρθωσης- είναι τόσο σημαντική: οι μελέτες και οι αριθμοί που εμφανίζονται στην πρώτη σελίδα μιας αναζήτησης τείνουν να κλίνουν προς την ίδια κατεύθυνση, και μόνο κάνοντας κλικ στη σελίδα 432 μπορεί κανείς να βρει μια διαφορετική λεπτομέρεια.

Περίπου το 90 τοις εκατό όλων των χρηστών που κάνουν αναζήτηση στο Google δεν φεύγουν ποτέ από την πρώτη σελίδα - υπάρχει λόγος που οι εταιρείες πληρώνουν για αυτές τις θέσεις.

Επίσης, όταν οι ελεγκτές γεγονότων τεμπελιάζουν ή απελπίζονται, "αυτο-πηγαίνουν" από την υποτιθέμενη αλήθεια: "Βλέπετε αυτόν τον σύνδεσμο; Έχουμε ήδη καταρρίψει αυτή την άποψη, οπότε δεν χρειάζεται να μπούμε στον κόπο να το ξανακάνουμε".

Δεν έχει σημασία αν ο αρχικός έλεγχος των γεγονότων ήταν ακριβής ή αν σχετίζεται πραγματικά με το νέο θέμα που τίθεται - έχει διαψευστεί, οπότε προχωρήστε.

Επίσης, αν όλα τα άλλα αποτύχουν, οι ελεγκτές γεγονότων μπορούν απλώς να αποκαλούν κάτι θεωρία συνωμοσίας και να τελειώνουν με αυτό.

Η όλη ιδέα του ελέγχου των γεγονότων είναι μάλλον περίεργη. Δημιουργήθηκε για να ενισχύσει την εμπιστοσύνη στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά αντίθετα συνέβαλε στην κατάρρευσή της - σε μεγάλο βαθμό επειδή η αντίδραση του κοινού ήταν η εξής:

"Χμ, δεν υποτίθεται ότι αυτό που γράφεται στην εφημερίδα εξ αρχής είναι αλήθεια; Γιατί ελέγχεις τα δικά σου πράγματα; Δεν θα ήταν ευκολότερο να μην τυπώσετε εξαρχής ψεύδη;"

Ένας συντάκτης μου είπε κάποτε: "Επειδή κάποιος λέει κάτι, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το βάλουμε στην εφημερίδα".

Μακάρι να τηρούνταν αυτό το πρότυπο σήμερα.