Γιατί πρέπει να δώσουμε (ελεύθερα) στους φτωχούς αυτά τα Χριστούγεννα
Η αληθινή συμπόνια είναι να βοηθάς τους άλλους από μια γνήσια αίσθηση φροντίδας και αδελφοσύνης. Δεν είναι να ζητάς από τον νομοθέτη ή τον βουλευτή σου να το κάνει για σένα.
Άρθρο του Lawrence W. Reed για το Foundation for Economic Education
Καθώς τα Χριστούγεννα είναι προ των πυλών, είναι περισσότερο από σκόπιμο να σκεφτούμε να βοηθήσουμε τους φτωχούς. Ήταν, άλλωστε, ένα πολύ σημαντικό μέρος του μηνύματος του ανθρώπου για τον οποίο πήρε το όνομά της η γιορτή. Εδώ είναι η δική μου άποψη:
Οι Χριστιανοί έχουν εντολή στις Γραφές να αγαπούν, να προσεύχονται, να είναι ευγενικοί, να υπηρετούν, να συγχωρούν, να είναι ειλικρινείς, να λατρεύουν τον ένα Θεό, να μαθαίνουν και να αναπτύσσονται τόσο στο πνεύμα όσο και στον χαρακτήρα. Όλα αυτά τα πράγματα πρέπει να είναι πολύ προσωπικά. Πρέπει να προέρχονται από την καρδιά. Δεν απαιτούν πολιτικούς, αστυνομία, γραφειοκράτες ή πολιτικά κόμματα και προγράμματα.
"Τους φτωχούς θα τους έχετε πάντα μαζί σας και θα μπορείτε να τους βοηθάτε όποτε θέλετε", λέει ο Ιησούς στο Κατά Ματθαίον 26:11 και στο Κατά Μάρκον 14:7. Οι λέξεις-κλειδιά εκεί είναι μπορείτε να βοηθήσετε και θέλετε να βοηθήσετε. Δεν είπε: "Θα σας αναγκάσουμε να βοηθήσετε είτε σας αρέσει είτε όχι".
Ο Χριστιανισμός δεν σημαίνει να μεταθέτουμε την ευθύνη στην κυβέρνηση όταν πρόκειται να ανακουφίσουμε τη δυσχερή θέση των φτωχών. Η φροντίδα γι' αυτούς -που σημαίνει να τους βοηθάμε να την ξεπεράσουν, όχι να τους πληρώνουμε για να παραμείνουν φτωχοί ή να τους κάνουμε να εξαρτώνται από το κράτος- αποτελεί βασικό γεγονός στη ζωή ενός αληθινού Χριστιανού εδώ και 2.000 χρόνια.
Τι λέει η Βίβλος;
Αλλά μην πιστεύετε τα λόγια μου. Σκεφτείτε τι λέει ο απόστολος Παύλος στη Β΄ προς Κορινθίους 9:7: "Γιατί ο Θεός αγαπάει τον χαρούμενο δωρητή".
Κατά τη διάρκεια των εκτεταμένων ταξιδιών του, ο Παύλος έκανε πράξη αυτό που κήρυττε, βοηθώντας τους άπορους που το άξιζαν. Ποτέ δεν υποστήριξε την υποχρεωτική αναδιανομή ως νόμιμο μέσο για τον σκοπό αυτό. Έκανε μια αντίθεση μεταξύ εκείνων που βοηθούν προσωπικά και εκείνων που δίνουν φιλανθρωπία μόνο στα λόγια ή προσπαθούν να την επιβάλουν στους άλλους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πιο φιλανθρωπικές κοινωνίες στον κόσμο είναι και οι πιο ελεύθερες οικονομικά. Αυτό είναι λογικό όταν συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να χαρίσεις πράγματα αν κάποιος δεν τα δημιουργήσει εξ αρχής. Και για την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών, κανένα άλλο "σύστημα" δεν πλησιάζει στο ελάχιστο την ελευθερία και τις ελεύθερες αγορές. Έτσι, αν θέλετε πραγματικά να βοηθήσετε τους φτωχούς, θα πρέπει να υποστηρίξετε την ελευθερία και τις ελεύθερες αγορές και τις ομάδες όπως η FEE που εκπαιδεύουν τους ανθρώπους σε αυτές τις ιδέες.
Ο Ιησούς θεωρούσε σαφώς ότι η συμπόνια είναι μια υγιής αξία, αλλά δεν γνωρίζω κανένα χωρίο πουθενά στην Καινή Διαθήκη που να υποδηλώνει ότι είναι μια αξία που θα επέβαλε με τη βία ή με την απειλή όπλου (με άλλα λόγια, με την πολιτική).
Κάποια από αυτά που χαρακτηρίζονται "συμπονετικά" είναι γνήσια και κάνουν πολύ καλό- αλλά πολλά από αυτά που χαρακτηρίζονται "συμπονετικά" δεν είναι τίποτα από αυτά και κάνουν πολύ κακό. Το πρώτο τείνει να είναι πολύ προσωπικής φύσης, ενώ το δεύτερο επιβάλλει ένα ακούσιο βάρος σε κάποιον άλλον.
Γνήσια συμπόνια
Η αληθινή συμπόνια είναι οι άνθρωποι που βοηθούν τους ανθρώπους από μια γνήσια αίσθηση φροντίδας και αδελφοσύνης. Δεν είναι να ζητάς από τον νομοθέτη ή τον βουλευτή σου να το κάνει για σένα. Και η προθυμία ενός ατόμου να ξοδέψει τα χρήματα άλλων ανθρώπων δεν αποτελεί απόδειξη ότι το ίδιο το άτομο είναι συμπονετικό- συνήθως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Αν θέλετε να διαπιστώσετε πόσο συμπονετικό είναι ένα άτομο, χάνετε το χρόνο σας αν ρωτήσετε ποιον σκοπεύει να ψηφίσει- αντίθετα, θα πρέπει να ρωτήσετε ποιες φιλανθρωπικές συνεισφορές έχει κάνει και αν έχει εργαστεί εθελοντικά τελευταία.
Αυτό που έκανε τον διάσημο καλό Σαμαρείτη καλό ήταν ότι βοήθησε προσωπικά. Αν είχε απλώς συμβουλέψει τον ανήμπορο τύπο να περιμένει μέχρι να έρθει μια επιταγή από το κράτος, κανείς μέχρι σήμερα δεν θα είχε το θράσος να τον αποκαλέσει οτιδήποτε άλλο εκτός από έναν καλό Σαμαρείτη.
Ο αείμνηστος δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ Antonin Scalia είχε την άποψη: "Η μετατροπή της φιλανθρωπίας σε νομικό δικαίωμα έχει δημιουργήσει δωρητές χωρίς αγάπη και αποδέκτες χωρίς ευγνωμοσύνη". Αμήν. Είχε απόλυτο δίκιο, γεγονός που αποτελεί θλιβερό σχόλιο για την εποχή και τις συμπεριφορές μας.
Καθώς λοιπόν πλησιάζουν οι γιορτές των Χριστουγέννων, χαιρετίζω τους πολλούς ανθρώπους και τις οργανώσεις που αφιερώνουν το χρόνο και τα χρήματά τους εκεί που είναι το στόμα τους αντί για το στόμα κάποιου άλλου.
Για περισσότερες πληροφορίες, βλ:
- From Mutual Aid to the Welfare State by David T. Beito
- Lodge Doctors and the Poor by David J. Beito
- The Wonderful Life of Private Charity by Seamus Coughlin
- Americans are More Charitable than "Socially Conscious" Europeans by Dan Mitchell
- Presidents and Poverty by Lawrence W. Reed
- Helping the Needy: What's the Christian Thing to Do? by Lawrence W. Reed
- This Presbyterian Night Shelter is Waging a War on Poverty that is Actually Working by Benjamin R. Dierker
- What You Should Know About Poverty in America by James R. Harrigan and Antony Davies
- Free Enterprise is the World's Only Successful Strategy for Reducing Poverty by Daniel J. Mitchell
- Ten Solutions to Intergenerational Poverty by Sean W. Malone