Γιατί οι Λιμπερταριανοί πρέπει να ξεπεράσουν τη διχοτόμηση Αριστεράς-Δεξιάς στην πολιτική
Όπως έγραψε περίφημα ο Leonard Read, οι Λιμπερταριανοί δεν είναι "ούτε Αριστεροί ούτε Δεξιοί".
Άρθρο του Mathew Lloyd για το Foundation for Economic Education
Στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουμε έναν Συντηρητικό πρωθυπουργό-δεξιά πτέρυγα- και τα αποτελέσματα της παρέμβασης της κυβέρνησής τους στην οικονομία και της πολιτικοποίησης της καθημερινής ζωής είχαν αρνητικό αντίκτυπο στις ζωές των ατόμων, στο δημόσιο διάλογο και στην οικονομία. Στις ΗΠΑ έχουμε έναν πρόεδρο των Δημοκρατικών - αριστερή πτέρυγα - και οι βόρειοι γείτονές τους, ο Καναδάς, έχουν μια Φιλελεύθερη κυβέρνηση - αριστερή πτέρυγα (αν και όχι πραγματικά Φιλελεύθερη με την αρχική έννοια της λέξης) - και οι δύο αυτές χώρες έχουν οικονομικά προβλήματα και έντονα πολιτικοποιημένη καθημερινή ζωή, όπως ακριβώς και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ο κατάλογος των χωρών με ηγέτες και κυβερνήσεις από τις αντίθετες πλευρές του φάσματος συνεχίζεται, αλλά αυτό που έχουν κοινό όλες αυτές οι αριστερές και δεξιές κυβερνήσεις είναι τα ίδια κακά αποτελέσματα και η επιδείνωση των καταστάσεων που δημιουργούν οι πεποιθήσεις τους.
Πώς μπορούν δύο υποτιθέμενα πολύ διαφορετικές κοσμοθεωρίες να οδηγήσουν σε παρόμοια αποτελέσματα; Αν ήταν πραγματικά διαφορετικοί κόσμοι, τότε και τα αποτελέσματα θα ήταν επίσης διαφορετικά. Η πραγματικότητα είναι ότι και οι δύο πλευρές του φάσματος βασίζονται σε διαφορετικούς βαθμούς αυταρχισμού για να επιτύχουν τη δημοτικότητά τους και ότι και οι δύο πλευρές εφαρμόζουν αυταρχικές πολιτικές ενάντια στην οικονομική και κοινωνική ζωή των πολιτών, γι' αυτό και τα αποτελέσματα είναι τόσο παρόμοια. Και οι δύο πλευρές παραλύουν τις οικονομίες μέσω της φορολογίας, της ρύθμισης και της τιμωρίας της οικονομικής δραστηριότητας. Και οι δύο πλευρές απαγορεύουν ορισμένη ομιλία, ορισμένη συμπεριφορά, ορισμένες απόψεις και ορισμένες αλληλεπιδράσεις. Και οι δύο πλευρές πιστεύουν στη χρήση βίας εναντίον διαφορετικών ομάδων ανθρώπων και στην τιμωρία διαφορετικών ομάδων με βάση αμετάβλητα χαρακτηριστικά στο όνομα της "ισότητας" και της "δικαιοσύνης". Και οι δύο πλευρές δεν έχουν αρχές και θα αλλάξουν τις θέσεις τους ανάλογα με το προς τα πού φυσάει ο πολιτικός άνεμος. Για να το θέσω ωμά, και οι δύο πλευρές είναι απλώς διαφορετικές γεύσεις του ίδιου βρώμικου στιφάδο.
Η μόνη πραγματική διαφορά μεταξύ αριστερών και δεξιών ιδεολογιών είναι οι στόχοι και οι πολιτικές τους. Η έλλειψη αρχών και η απόρριψη της ανθρώπινης ελευθερίας είναι η ίδια. Η πεποίθησή τους ότι οι άνθρωποι είναι απλώς "ξύλινα κομμάτια που μπορούν να μετακινηθούν", όπως θα έλεγε ο Thomas Sowell, είναι η ίδια. Καμία από τις δύο πλευρές δεν πιστεύει στην ανθρώπινη ελευθερία και καμία από τις δύο πλευρές δεν γνωρίζει τίποτα για τα οικονομικά. Το πιο σημαντικό είναι ότι καμία από τις δύο πλευρές δεν θέλει να καταλάβει αυτά τα πράγματα. Και οι δύο είναι οντότητες που διψούν για εξουσία και οι υποστηρικτές που έχουν παγιδεύσει είναι τόσο πεπεισμένοι ότι αν η δική τους πλευρά ήταν επικεφαλής τα αποτελέσματα θα ήταν διαφορετικά, ώστε η ίδια η ιδέα μιας εναλλακτικής λύσης στον αυταρχισμό δεν μπαίνει καν στη συζήτηση.
Εισάγετε τους Λιμπερταριανούς και τους κλασικούς Φιλελεύθερους. Ο Leonard Read έγραψε ένα άρθρο που διερευνούσε τη χρήση των ορισμών αριστεράς-δεξιάς για την εφημερίδα The Freeman το 1956, το οποίο εξακολουθεί να είναι αρκετά εφαρμόσιμο μέχρι σήμερα. Στο άρθρο του αναφέρει:
"Η ελευθερία δεν έχει καμία οριζόντια σχέση με τον αυταρχισμό. Η σχέση της ελευθερίας με τον αυταρχισμό είναι κάθετη- είναι πάνω από τη λάσπη των ανθρώπων που υποδουλώνουν τον άνθρωπο".
Αυτό είναι ένα τόσο σκληρό απόσπασμα γιατί μας υπενθυμίζει ότι ο αυταρχισμός, η πεποίθηση ότι το κράτος μπορεί και πρέπει να κατευθύνει την ανθρώπινη δράση, είναι λανθασμένη και θα είναι πάντα αντιφιλελεύθερη. Αν θέλουμε να ξεπεράσουμε τις διάφορες γεύσεις του αυταρχισμού, τότε όσοι πιστεύουν στη φιλοσοφία της ελευθερίας πρέπει να απομακρυνθούν από το χάσμα αριστερά-δεξιά και να γίνουν υπέρμαχοι της ελευθερίας. Ή όπως το έθεσε ο Read, αναφερόμενος στους Λιμπερταριανούς:
"Η θέση τους, αν πρέπει να χρησιμοποιηθούν αναλογίες κατεύθυνσης, είναι προς τα πάνω - με την έννοια ότι οι ατμοί από έναν σκουπιδότοπο ανεβαίνουν σε μια υγιεινή ατμόσφαιρα. Αν η ιδέα της ακρότητας πρέπει να εφαρμοστεί σε έναν Λιμπερταριανό, ας βασιστεί στο πόσο εξαιρετικά καλά έχει αποτινάξει τον εαυτό του από τις αυταρχικές πεποιθήσεις".