Το μπλακ άουτ της Ισπανίας δείχνει ότι το καθεστώς δεν μπορεί να ασχοληθεί με την προσιτή και αξιόπιστη ενέργεια

 Υπάρχουν πολλές αντικρουόμενες πληροφορίες σχετικά με την άμεση αιτία των πρόσφατων μεγάλων διακοπών ρεύματος σε Ισπανία και Πορτογαλία. Οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών ισχυρίζονται ότι οι αιτίες παραμένουν «ακόμα ασαφείς» μετά τις μεγαλύτερες διακοπές ρεύματος στην ιστορία. Δεδομένου του μάλλον αμφισβητήσιμου ιστορικού αλήθειας από τις εθνικές κυβερνήσεις, υποπτεύομαι ότι οι αιτίες των διακοπών είναι ξεκάθαρες για όσους βρίσκονται σε θέση να γνωρίζουν.

Αυτό που γνωρίζουμε εμείς οι απέξω, όμως, είναι ότι η Ισπανία και η Πορτογαλία, όπως και τα περισσότερα Ευρωπαϊκά κράτη, έχουν περάσει χρόνια προσπαθώντας να αντικαταστήσουν τις δοκιμασμένες και αληθινές πηγές ενέργειας με πιο αναξιόπιστες και δαπανηρές πηγές ενέργειας στο όνομα του « net zero " ή της " Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας ».

Ορισμένοι επικριτές των μοντέρνων πολιτικών της Ευρώπης για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας έχουν προτείνει ότι οι διακοπές ρεύματος ήταν αναμενόμενες δεδομένης της απερίσκεπτης επιδίωξης της Ευρώπης για αναξιόπιστες πηγές ενέργειας όπως η ηλιακή και η αιολική ενέργεια. Σήμερα, για παράδειγμα, ο Nigel Farage, ο ηγέτης του Κόμματος Reform UK, προέβλεψε ότι «τα φώτα θα σβήσουν και εδώ» αν η Βρετανία συνεχίσει με την «τρέλα των ανανεώσιμων».

Ένα σύμβολο αυτής της πολιτικής θα μπορούσε να είναι η καταστροφή του θερμοηλεκτρικού εργοστασίου άνθρακα του Teruel στην Ισπανία το 2022. Αντί να εκσυγχρονιστεί το εργοστάσιο ή να αντικατασταθεί με ένα καθαρότερο εργοστάσιο άνθρακα, το εργοστάσιο αποσύρθηκε και στη συνέχεια κατεδαφίστηκε το 2022 ως μέρος της κίνησης της Ευρώπης προς την «ανανεώσιμη» ενέργεια. Όπως περιγράφεται σε ένα άρθρο που εκφράζει την έγκριση της μετάβασης της Ισπανίας από παραδοσιακές (και πολύ αξιόπιστες) πηγές ενέργειας:

Κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του, το εργοστάσιο ισχύος 1,1 GW παρήγαγε 224.000 GWh, ισοδύναμο με την κατανάλωση ενέργειας ολόκληρης της Ιβηρικής Χερσονήσου για έναν ολόκληρο χρόνο. Μετά από σαράντα χρόνια, η εποχή του άνθρακα έχει τελειώσει για την Ανδόρρα και έχει αρχίσει η εποχή της ανανεώσιμης ενέργειας.

Στο εγγύς μέλλον, η περιοχή θα γίνει ένας «υβριδικός» κόμβος, με ηλιακά εργοστάσια, αιολικά πάρκα, συστήματα αποθήκευσης μπαταριών και ένα εργοστάσιο πράσινου υδρογόνου.

Αυτό το είδος πραγμάτων, φυσικά, συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Μία από τις πιο αξιοσημείωτες περιπτώσεις είναι η καταστροφή των πυρηνικών εργοστασίων της Γερμανίας μόλις λίγους μήνες μετά την καταστροφή του αγωγού Nordstream από το καθεστώς της Ουκρανίας—πιθανώς με τη βοήθεια των ΗΠΑ—αποκόπτοντας τους Γερμανούς από μια βασική πηγή ενέργειας. Από τότε, η Γερμανική βιομηχανία πληρώνει τιμές ηλεκτρικής ενέργειας που είναι «σημαντικά υψηλότερες από αυτές που πληρώνουν οι εταιρείες σε άλλες μεγάλες ανταγωνιστικές χώρες». Αυτό έχει επηρεάσει τον Γερμανικό μεταποιητικό τομέα που «αντιμετωπίζει δυσκολίες από το 2021 λόγω της αύξησης του κόστους ενέργειας...» Επιπλέον, σε περιόδους με λιγότερο ήλιο και άνεμο, η Γερμανία πρέπει να εισάγει ενέργεια από γειτονικές χώρες.

Άλλες χώρες έχουν αντιμετωπίσει παρόμοια προβλήματα, και παρόλο που οι τιμές της ενέργειας έχουν αυξηθεί σημαντικά, η άρχουσα τάξη της Ευρώπης συνεχίζει να επιμένει στις «πράσινες» πηγές ενέργειας που δεν έχουν ακόμα προσφέρει την ποσότητα ενέργειας που είναι απαραίτητη. Η Anca Gurzu παρείχε μια περίληψη στις 15 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους:

Οι τιμές της βιομηχανικής ηλεκτρικής ενέργειας της Ευρώπης εκτοξεύτηκαν τα τελευταία χρόνια, ενισχύοντας το ανταγωνιστικό της μειονέκτημα έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών σε μια κρίσιμη στιγμή της ενεργειακής μετάβασης, όταν και οι δύο περιοχές προσπαθούν να εξασφαλίσουν μια θέση για τον εαυτό τους στην αναδυόμενη αγορά κατασκευής καθαρής τεχνολογίας που κυριαρχείται κατά τα άλλα από την Κίνα.

Μεταξύ 2019 και 2023, οι τιμές της βιομηχανικής ενέργειας του Ηνωμένου Βασιλείου αυξήθηκαν κατά 124%, της Ουγγαρίας κατά 171%, της Πολωνίας κατά 137% και της Γαλλίας κατά 93%, σύμφωνα με δεδομένα από το Υπουργείο Ενεργειακής Ασφάλειας και Καθαρού Μηδενικού του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο συνδυάζει δεδομένα από τη Eurostat και τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας.

(Σε αντίθεση, στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι τιμές της ενέργειας αυξήθηκαν κατά 21% κατά την ίδια περίοδο.)

Οι εξαιρετικά υψηλές τιμές δεν είναι το ίδιο με τις διακοπές ρεύματος, ωστόσο, οπότε δεν είναι σαφές ότι η μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι απαραίτητα η αιτία αυτής της διακοπής. Το γεγονός ότι η διακοπή συνέβη είναι απλώς η τελευταία απόδειξη του ίδιου φαινομένου που οδηγεί τη μετάβαση σε «ανανεώσιμη» και πιο ακριβή ενέργεια. Δηλαδή, τα καθεστώτα της Ευρώπης απλώς δεν θεωρούν προτεραιότητα την παροχή φθηνής και αξιόπιστης ενέργειας στους απλούς ανθρώπους που υποφέρουν περισσότερο όταν συμβαίνουν διακοπές ρεύματος και εκτοξεύσεις τιμών.

Στη Δυτική Ευρώπη, τα εθνικά καθεστώτα άρχισαν να εθνικοποιούν τον ενεργειακό τομέα από τις αρχές της δεκαετίας του 1950. Ο δηλωμένος λόγος για τις αναλήψεις του τομέα από τα καθεστώτα ήταν η αυξημένη αποδοτικότητα ή ότι οι κυβερνήσεις μπορούσαν να προσφέρουν πιο προσιτή ενέργεια. Έχουν περάσει πάνω από εβδομήντα χρόνια, και κάποιος θα μπορούσε να πιστεύει ότι οι εθνικές κυβερνήσεις θα είχαν γίνει ικανές να παρέχουν περισσότερη από αρκετή ενέργεια στους κατοίκους τους. Προφανώς, αυτό είναι υπερβολικό να το ελπίζουμε, αλλά όχι επειδή αυτές οι κυβερνήσεις δεν διαθέτουν τα μέσα. Εξάλλου, πρόκειται για πλούσια δυτικά κράτη με τεράστιους προϋπολογισμούς. Ο εθνικός προϋπολογισμός της Ισπανίας, για παράδειγμα, είναι σχεδόν 600 δισεκατομμύρια δολάρια, που δεν είναι καθόλου λιτός για μια χώρα με λιγότερους από 50 εκατομμύρια ανθρώπους.

Ωστόσο, το Ισπανικό καθεστώς, όπως τα περισσότερα Ευρωπαϊκά καθεστώτα, δεν έχει κίνητρο να εξασφαλίσει ότι οι φορολογούμενοί τους δεν χρειάζεται να ανησυχούν αν τα φώτα θα ανάψουν. Αυτό παρά το γεγονός ότι οι οριακοί συντελεστές για τους φόρους εισοδήματος στην Ισπανία είναι από τους υψηλότερους στον κόσμο, και άλλοι φόροι όπως οι εταιρικοί φόροι και οι φόροι ΦΠΑ δεν είναι ακριβώς χαμηλοί.

Οι πρόσφατες διακοπές ρεύματος δείχνουν ότι οι προτεραιότητες του καθεστώτος βρίσκονται αλλού. Προφανώς, η μόδα του « net zero » υπερισχύει οποιασδήποτε ανησυχίας για αξιόπιστη, προσιτή ενέργεια για τους κανονικούς ανθρώπους που πληρώνουν όλους τους λογαριασμούς. Αυτό που πραγματικά έχει σημασία για τους πολιτικούς είναι να μπορούν να καυχηθούν στο επόμενο συνέδριο της ΕΕ ότι η χώρα τους εγκατέστησε κάποια νέα αιολικά πάρκα, είτε αυτό βοηθά πραγματικά τους ανθρώπους είτε όχι. Σίγουρα, υπάρχουν και άλλες ανησυχίες. Ίσως η άρχουσα τάξη της Ισπανίας ξοδεύει υπερβολικό χρόνο πιέζοντας για αέναο πόλεμο με τη Ρωσία για να ασχοληθεί με «βαρετές» επιδιώξεις όπως ένα αξιόπιστο ηλεκτρικό δίκτυο για το οποίο οι φορολογούμενοι έχουν πιεστεί πολλές φορές.

Δεδομένων των φορολογικών εσόδων και των πόρων που διαθέτει το Ισπανικό καθεστώς, η αδιαφορία για την αξιόπιστη ενέργεια είναι σαφώς μια επιλογή που γίνεται. Δυστυχώς, επειδή ο ενεργειακός τομέας κρατικοποιήθηκε πριν από πολύ καιρό, οι φορολογούμενοι βρίσκονται στο έλεος αυτών των επιλογών.