COP28: Σκάνδαλο στην κορυφή της κατασκευής

 Χιλιάδες πολυάσχολοι κατέβηκαν στο Άμπου Ντάμπι για να προλάβουν αυτό που θεωρούν επικείμενη αποκάλυψη. Στην εικοστή όγδοη συνεδρίαση της Διάσκεψης των Μερών της Σύμβασης-Πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (UNFCCC COP28) που διεξάγεται στο Ντουμπάι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) προεδρεύει ο πρόεδρός της, Σουλτάν Αχμέντ Αλ Τζαμπέρ, υπουργός Βιομηχανίας και Προηγμένης Τεχνολογίας των ΗΑΕ και ειδικός απεσταλμένος των ΗΑΕ για την Κλιματική Αλλαγή. Ο Al Jaber είναι επίσης διευθύνων σύμβουλος της Adnoc, της κρατικής εταιρείας πετρελαίου του Άμπου Ντάμπι, καθώς και πρόεδρος της Masdar, γνωστής και ως Abu Dhabi Future Energy Company, μιας κρατικής εταιρείας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Η ειρωνεία του να ηγείται ένα στέλεχος του πετρελαϊκού τομέα μιας συνάντησης που αποσκοπεί στην εξάλειψη των ορυκτών καυσίμων από την παγκόσμια οικονομία δεν έλειψε από τους συμμετέχοντες.

Στην πραγματικότητα, η διάσκεψη για το κλίμα ήταν γεμάτη αντιπαραθέσεις και ίντριγκες, ακόμη και πριν αρχίσει. Αμέσως μετά τον διορισμό του Αλ Τζαμπέρ ως προέδρου, οι ακτιβιστές για το κλίμα κατήγγειλαν την προεδρία του ως σύγκρουση συμφερόντων και προσβολή, με έναν ακτιβιστή να διαμαρτύρεται: "Αυτός ο διορισμός ξεπερνάει το να βάλεις την αλεπού επικεφαλής του κοτέτσι". Η COP28 είναι η πρώτη διάσκεψη στην οποία ένας διευθύνων σύμβουλος της βιομηχανίας, πόσο μάλλον ένας διευθύνων σύμβουλος της πετρελαϊκής βιομηχανίας, τοποθετείται στο τιμόνι της ατζέντας για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής. Οι εκκλήσεις προς τον Αλ Τζαμπέρ να παραιτηθεί από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου στην Adnoc ακολούθησαν σύντομα τον διορισμό του και αγνοήθηκαν αμέσως.

Η διαμάχη αυξήθηκε όσο πλησίαζε η σύνοδος κορυφής. Έναν μόλις μήνα πριν από την έναρξη της διάσκεψης, σε μια διαδικτυακή συνάντηση μιας εκδήλωσης She Changes Climate, ο Al Jaber απάντησε οργισμένα στη Mary Robinson -μια Ιρλανδή πολιτικό, πρόεδρο της ομάδας Elders και πρώην ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή- αφού η Robinson προκάλεσε τον Al Jaber να δεσμευτεί ότι θα καταργήσει εντελώς τα ορυκτά καύσιμα. Η Robinson υποστήριξε: "Βρισκόμαστε σε μια απόλυτη κρίση που πλήττει τις γυναίκες και τα παιδιά περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον". Η πραγματοποίηση τέτοιων παράλογων συνδέσεων είναι χαρακτηριστική για τους ακτιβιστές του κλίματος, οι οποίοι συχνά ενσωματώνουν την πολιτική ταυτότητας στον ακτιβισμό τους για το κλίμα, γεγονός που προφανώς τους δίνει την αίσθηση ότι αντιμετωπίζουν όλα τα υποτιθέμενα προβλήματα του κόσμου σε μια ενιαία προσπάθεια.

Ο Αλ Τζαμπέρ απάντησε αντιδρώντας:

Δέχτηκα να έρθω σε αυτή τη συνάντηση για να έχω μια νηφάλια και ώριμη συζήτηση. Σε καμία περίπτωση δεν υπογράφω σε οποιαδήποτε συζήτηση που κινδυνολογεί. Δεν υπάρχει καμία επιστήμη εκεί έξω, ή κανένα σενάριο εκεί έξω, που να λέει ότι η σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων είναι αυτό που πρόκειται να επιτύχει 1,5C [το ανώτατο όριο αύξησης της θερμοκρασίας που αποφασίστηκε στη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα]. . . .
. . . Παρακαλώ βοηθήστε με, δείξτε μου τον οδικό χάρτη για τη σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων που θα επιτρέψει τη βιώσιμη κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη, εκτός αν θέλετε να γυρίσετε τον κόσμο πίσω στις σπηλιές. (η υπογράμμιση δική μου)

Τα σχόλια του Al Jaber θεωρήθηκαν ότι άγγιζαν, αν δεν ήταν ρητά αντιπροσωπευτικά, την "άρνηση" της επιστήμης της κλιματικής αλλαγής, και ο ίδιος δέχτηκε σφοδρή επίθεση γι' αυτά. Ωστόσο, αντιπροσωπεύουν τις μόνες ορθολογικές, τεκμηριωμένες δηλώσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια αυτής της αμφιλεγόμενης συζήτησης.

Περαιτέρω κατηγορίες ότι ο Αλ Τζαμπέρ στοχεύει να υπονομεύσει την ατζέντα για την κλιματική αλλαγή προήλθαν από επικοινωνίες που διέρρευσαν μεταξύ της COP28 και μελών του προσωπικού της Adnoc, ορισμένοι από τους οποίους εργάζονταν και με τις δύο ιδιότητες. Τα έγγραφα που διέρρευσαν υποδηλώνουν έντονα ότι ο Αλ Τζαμπέρ σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει τη θέση του ως πρόεδρος της COP28 για να κλείσει συμφωνίες πετρελαίου στο περιθώριο με κυβερνητικούς αξιωματούχους των συμμετεχόντων κρατών. Οι αποκαλύψεις αυτές προκάλεσαν φρενίτιδα στις ομάδες ακτιβιστών για το κλίμα. Μπορεί κανείς μόνο να ελπίζει ότι τα σχέδια αυτά είναι αληθινά και ότι ο Αλ Τζαμπέρ θα έχει καταφέρει να κλείσει κάποιες συμφωνίες πετρελαίου για την Adnoc και τους δυνητικούς πελάτες της. Μια τέτοια οικονομική δραστηριότητα δεν αποτελεί τόσο σημάδι υποκρισίας όσο απόδειξη ότι οι οικονομικοί παράγοντες θα επιδιώξουν ορθολογικές ανταλλαγές, παρά τα εμπόδια που θέτουν οι παρεμβάσεις στην αγορά από παρεμβατιστές όπως τα Ηνωμένα Έθνη και οι πολιτικοί τους συνεργάτες, συμπεριλαμβανομένων των εμποδίων που οι ίδιοι οι οικονομικοί παράγοντες θέτουν.

Άλλες κατηγορίες που διατυπώθηκαν κατά της προεδρίας της COP28 από τον Αλ Τζαμπέρ περιλαμβάνουν την κατηγορία ότι η Adnoc "έχει τα μεγαλύτερα σχέδια επέκτασης που καταστρέφουν το καθαρό μηδενικό ισοζύγιο από οποιαδήποτε άλλη εταιρεία στον κόσμο". Η Adnoc, όπως υποστηρίζεται, έχει επεκτείνει κατά πολύ την ανάπτυξή της σε ορυκτά καύσιμα, γεγονός που θα πρόδιδε τις προσπάθειες για την επίτευξη ουδετερότητας ως προς τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έως το 2050. Δεδομένου ότι οι εξαγωγές ορυκτών καυσίμων αντιπροσωπεύουν περίπου το 70 τοις εκατό των εξαγωγών εμπορευμάτων των ΗΑΕ, τέτοιες προσπάθειες επέκτασης έχουν μόνο οικονομικό νόημα.

Ο Αλ Τζαμπέρ μπορεί να είναι ο μόνος λογικός άνθρωπος που θα παρευρεθεί στην COP28, αλλά πιθανότατα θα πιεστεί να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις των καταστροφολόγων του κλίματος. Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες φαίνεται να βρίσκονται σε υστερία, ενώ βρίσκονται υπό την επήρεια μιας μαζικής αυταπάτης. Ενάντια στα δεδομένα της επιστήμης και τα οφέλη της τεχνολογίας που βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα, πιστεύουν ότι το CO2 είναι "ρύπανση", ότι η "αειφορία" απαιτεί την επιβολή ενός τεράστιου φόρου στην ανθρωπότητα για την αναπνοή και την ανάπτυξη της φυτικής ζωής και ότι οι γεωργικές μέθοδοι της αρχικής Πράσινης Επανάστασης - οι οποίες έχουν αυξήσει τις αποδόσεις κατά πολλούς παράγοντες - πρέπει να εξαλειφθούν και να αντικατασταθούν από μια νέα περιβαλλοντική Πράσινη Επανάσταση. Πιστεύουν ότι η βιομηχανική παραγωγή πρέπει να γίνεται με τη χρήση εισροών που δεν προέρχονται από ορυκτά καύσιμα και ότι μυριάδες βιομηχανικά προϊόντα πρέπει να αποκλείουν υλικά που βασίζονται σε ορυκτά καύσιμα. Αυτά τα αιτήματα είναι τόσο παραπλανητικά όσο και οτιδήποτε άλλο θέσπισε ο πρόεδρος Μάο Τσετούνγκ κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Άλματος προς τα εμπρός.

Η ουδετερότητα του άνθρακα έως το 2050 είναι ένα παράλογα αδύνατο αίτημα. Ο βιομηχανικός μας πολιτισμός, και ο πληθυσμός που υποστηρίζει, εξαρτάται από τις προόδους που σημειώνονται στην εξόρυξη και τη χρήση ορυκτών καυσίμων. Ακόμα και ο Καναδός επιστήμονας και πολυμαθής Vaclav Smil - ένας πιστός στην κλιματική αλλαγή, ο οποίος αποτελεί κατά τα άλλα αξιόπιστη πηγή - συμφωνεί. Στο βιβλίο του, How the World Really Works, ο Smil γράφει:

Για εκείνους που αγνοούν τις ενεργειακές και υλικές επιταγές του κόσμου μας, εκείνους που προτιμούν τα μαντρόσκυλα των πράσινων λύσεων από την κατανόηση του πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο, η συνταγή είναι εύκολη: απλά αποανθρακοποιήστε - μεταβείτε από την καύση ορυκτού άνθρακα στη μετατροπή των ανεξάντλητων ροών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Το πραγματικό κλειδί στα έργα: είμαστε ένας πολιτισμός που τροφοδοτείται με ορυκτά καύσιμα, του οποίου η τεχνική και επιστημονική πρόοδος, η ποιότητα ζωής και η ευημερία στηρίζονται στην καύση τεράστιων ποσοτήτων ορυκτού άνθρακα, και δεν μπορούμε απλά να εγκαταλείψουμε αυτόν τον κρίσιμο παράγοντα που καθορίζει την τύχη μας μέσα σε λίγες δεκαετίες, πόσο μάλλον χρόνια.

Η πλήρης απαλλαγή της παγκόσμιας οικονομίας από τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα έως το 2050 είναι πλέον εφικτή μόνο με το κόστος μιας αδιανόητης παγκόσμιας οικονομικής υποχώρησης ή ως αποτέλεσμα εξαιρετικά γρήγορων μετασχηματισμών που βασίζονται σε σχεδόν θαυματουργές τεχνικές εξελίξεις.

Όπως φάνηκε να υπονοεί ο Σουλτάνος Αχμέντ Αλ Τζαμπέρ, οι καταστροφολόγοι της COP28 για την κλιματική αλλαγή θα στείλουν την ανθρωπότητα σε προβιομηχανικές συνθήκες, καταδικάζοντας όσους ζουν στις φτωχότερες περιοχές σε δυστυχία και πείνα, ενώ θα αντιμετωπίσουν ένα φάντασμα του οποίου η ύπαρξη είναι στην καλύτερη περίπτωση αμφίβολη.

Τα οικονομικά της καταστροφολογίας της κλιματικής αλλαγής συνεπάγονται παγκόσμιο συγκεντρωτικό σχεδιασμό και παρεμβατισμό σε κλίμακα που δεν έχει προηγούμενο. Είναι παράλογος στο βαθμό που σκόπιμα παραιτείται από τα γνωστά οικονομικά πλεονεκτήματα, εγκαταλείπει δοκιμασμένες μεθόδους και απορρίπτει την προσέγγιση που βασίζεται στην αγορά, η οποία έχει αποδειχθεί ότι μεγιστοποιεί τις εισροές για την αποτελεσματική παραγωγή πλούτου. Επιβάλλει τεχνητά την τεχνολογική αλλαγή αντί να την αφήνει να αναπτυχθεί από μόνη της. Επιπλέον, στοχεύει στον περιορισμό της οικονομικής ελευθερίας, αντικαθιστώντας τις επιλογές των παραγωγών και των καταναλωτών και αντικαθιστώντας τες με τα σχέδια μιας δικτατορίας της κλιματικής αλλαγής.

Τα πλήρη αποτελέσματα της COP28 θα γίνουν γνωστά έως τις 14 Δεκεμβρίου. Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι ότι θα καταλήξει σε παταγώδη αποτυχία. Οι ακτιβιστές του κλίματος έχουν υποδείξει ότι έχει ήδη αποτύχει.